Επιμέλεια: Ανδρέας Κάτσιης 

 

Η τότε δημοσιογράφος του «Περιοδικού» Μαρίνα Στεφανίδου, μιλά στη CITY για τη viral συνέντευξη που πήρε το 1989 από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου, Χρυσόστομο, και περιγράφει, σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια τη συνάντησή τους.

Με ποια αφορμή της είπε ότι είναι όμορφος άντρας; Και πώς αντέδρασε όταν οι ερωτήσεις της έγιναν πιο επίμονες; Πώς ήταν η συμπεριφορά του καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης; Ζήτησε να διαβάσει το κείμενο πριν δημοσιευτεί;

Σαφώς, η συνέντευξη είχε κάνει τεράστια εντύπωση και είχε συζητηθεί έντονα και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πριν διαβάσεις τη συνέντευξη της Μαρίνας Στεφανίδου, όμως, καλό είναι να ξαναθυμηθείς τη viral συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου Β’ από το μακρινό 1989, για να φρεσκάρεις ακόμη μία φορά στη μνήμη σου την κάθε ατάκα που ειπώθηκε. Διάβασε τη συνέντευξη πατώντας εδώ…>>> https://goo.gl/TmrCxs

Γιατί επέλεξες τον τότε Μητροπολίτη Πάφου για συνέντευξη; Υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος λόγος ή απλώς ένεκα του ιερατικού του αξιώματος; 

Προτού απαντήσω θα ήθελα να σημειώσω ότι η συνέντευξη με τον τότε Μητροπολίτη Πάφου θα πρέπει να ειδωθεί μέσα από την οπτική του μέσου στο οποίο είχε δημοσιευτεί. Το «Περιοδικό» είχε φέρει μια νέα πνοή στα δημοσιογραφικά πράγματα. Η ομάδα του, με αρχισυντάκτη τον Φίλιππο Στυλιανού και με την υποστήριξη του συγκροτήματος, προσέγγιζε όλα τα θέματα με μια διαπεραστική ματιά.

Όσον αφορά τον λόγο που θέλησα να πάρω την συνέντευξη, θα έλεγα ότι υπήρχαν θέματα τότε που την έκαναν επίκαιρη. Αυτό φαίνεται και μέσα από το κείμενο. Άρα, ήταν ένας από τους λόγους που αποφάσισα να την κάνω. Δεν ήταν όμως ο μόνος λόγος. Είχα πράγματα να ρωτήσω και παρόλο που οι ερωτήσεις ήταν επί προσωπικού, ουσιαστικά πολλές απ' αυτές κατά ένα τρόπο θέτονταν απέναντι στην ίδια την εκκλησία. Για παράδειγμα, η περιουσία ήταν και είναι ένα παράδοξο ως προς τον κοινωνικό και χριστιανικό ρόλο της εκκλησίας. Όπως επίσης και η επιβεβλημένη αποχή από μια φυσιολογική ζωή και το πώς μπορεί κάτι τέτοιο να βιωθεί από ένα μοναχό.

Θεωρώ ότι αν ένας από τους δύο μας θα έπρεπε να αισθανθεί άβολα, σίγουρα αυτός δεν ήμουν εγώ.

Ένα από τα πολλά που έκαναν εντύπωση, ήταν, όπως γράφτηκε αυτολεξεί αυτό: «Σεβασμιότατε, μου είπατε στο τηλέφωνο και το διαπιστώνω κι εγώ τώρα, ότι είστε πολύ ωραίος άνδρας. Δεν έτυχε λοιπόν να μπείτε στον πειρασμό και μάλιστα μ’ όλες αυτές τις ωραίες Πάφιες γύρω σας»; Αλήθεια, με ποια αφορμή ανέφερε στο τηλέφωνο ότι είναι όμορφος άντρας;

Όταν τηλεφώνησα για να διευθετήσω την συνέντευξη του είχα πει «Σεβασμιότατε θέλω να κάνω το πορτρέτο σας».  Εκείνη την εποχή είχα δημοσιεύσει μια σειρά από συνεντεύξεις-πορτρέτα και σαφώς εννοούσα ότι ήθελα να κάνω μία συνέντευξη-πορτρέτο. Μου απάντησε ότι θα ήταν χαρά του, εφόσον ήταν και ωραίος άνδρας. Από κει κι έπειτα δεν υπήρχε περίπτωση να μην το χρησιμοποιήσω για να παρασύρω τη συζήτηση εκεί που ήθελα.

 

Και πώς αντέδρασε όταν του έκανες αυτή την εξαιρετικά διατυπωμένη ερώτηση, την οποία δεν διέψευσε;

Κατ’ αρχάς, έκανα την παρατήρηση για την εξωτερική του εμφάνιση, που ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή, για να παρασύρω την κουβέντα γύρω από το θέμα του σεξ. Και ήξερα πολύ καλά ότι θα πετύχαινε το στόχο της, αλλιώς δεν θα την είχα κάνει. Αλλά σαφώς και ο ίδιος θεώρησε το θέμα ανώδυνο αλλιώς δεν θα είχε μιλήσει. Και το έκανε με έναν τρόπο φυσικό και ανάλαφρο.

Από τον ήχο της φωνής και την έκφραση του προσώπου του είχε θεωρήσει την ερώτηση αδιανόητη.

Ήταν η πρώτη συνέντευξη του τότε Μητροπολίτη σε περιοδικό ή είχε δώσει κι άλλες; 

Θεωρώ ότι ήταν η πρώτη στην οποία τέθηκαν τα ερωτήματα με τον τρόπο που τέθηκαν και απαντήθηκαν με τον τρόπο που απαντήθηκαν.

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης πώς ήταν;

Είχε απαντήσει με τη σοβαρότητα που απαιτεί μια συνέντευξη και πρέπει να προσθέσω -τώρα που ξαναδιαβάζω την συνέντευξη- ότι είχε χειριστεί κάποιες από τις ερωτήσεις με σχετική ψυχραιμία.

Τίποτα δεν κόπηκε. Η συνέντευξη μπήκε αυτούσια.

Κάποια στιγμή σημειώνεις ότι έδειχνε να ενοχλείται από τις ερωτήσεις. Τι θεωρείς ότι ήταν αυτό που τον εκνεύρισε και πώς το εξέφρασε;​

Διέκρινα την ενόχλησή του όταν άρχισα να θέτω, με επιμονή μάλιστα, ζητήματα περιουσιακά που εγώ εκλαμβάνω -είναι σαφές- ως παράδοξα απέναντι στο χριστιανικό θέμα. Τα απάντησε όμως με ευθύτητα, χωρίς να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, ή να πάρει το θέμα άλλου ή να μην απαντήσει καθόλου. Όσο αφορά τον εκνευρισμό του δε, αυτόν τον εντοπίζω στην απόχρωση της φωνής του. Δεν ανεβαίνει σε ένταση αλλά αποκτά άλλο χρώμα, άλλη ποιότητα. Θεωρώ ότι όλοι οι δημοσιογράφοι έχουν πολύ ευαίσθητες κεραίες και «πιάνουν» αυτές τις μικρές αλλαγές στο ηχόχρωμα που δείχνουν που στέκεσαι στη συνέντευξη και πόσο ακόμη μπορείς να πιέσεις.

Πιθανόν, στο πίσω μέρος του μυαλού του ο Μητροπολίτης να είχε τη φιλοδοξία να γίνει κάποια στιγμή Αρχιεπίσκοπος.

Αν γινόταν σήμερα η ίδια συνέντευξη θα προκαλούσε χαμό, τότε τι απήχηση είχε βάσει πάντα των δεδομένων της εποχής;

Σαφώς, είχε κάνει τεράστια εντύπωση και είχε συζητηθεί έντονα και για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

 

Ο Μητροπολίτης έδειχνε από τότε τις προθέσεις του για να αναλάβει τα ηνία της Εκκλησίας της Κύπρου; Ήταν εμφανείς οι φιλοδοξίες του;

Όταν πήγα στο γραφείο του για να κάνουμε τη συνέντευξη, η πρώτη εντύπωση ήταν αρκετή για να καταλάβω τι θα μπορούσα να ρωτήσω ώστε να πάρω απάντηση και τι θα ήταν εκείνο στο οποίο δεν θα έπαιρνα καμία απάντηση. Πιθανόν, στο πίσω μέρος του μυαλού του ο Μητροπολίτης να είχε τη φιλοδοξία να γίνει κάποια στιγμή Αρχιεπίσκοπος αλλά είναι ευφυέστατος και δεν επρόκειτο να το παραδεχτεί ούτε καν να το συζητήσει.

 

Εσένα, τι ήταν αυτό που σου έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια της κουβέντας σας; Είτε από εκείνα που δημοσιεύτηκαν είτε από κάποια που κόπηκαν;

Τίποτα δεν κόπηκε. Η συνέντευξη μπήκε αυτούσια. Οφείλω να πω ότι ήταν εξαιρετικά επικοινωνιακός και άμεσος. Και αρκετά ψύχραιμος.

 

Ζήτησε να δει τη συνέντευξη πριν δημοσιευτεί;

Όχι, δεν είχε εκφράσει τέτοια επιθυμία.

 

Εντύπωση επίσης προκάλεσαν οι απαντήσεις του όταν του ανέφερες την πιθανότητα πώλησης της Μητρόπολης, για να εξοφλήσει τα χρέη. Θυμάσαι λίγο τις αντιδράσεις του σε εκείνο το σημείο;

Από τον ήχο της φωνής και την έκφραση του προσώπου του είχε θεωρήσει την ερώτηση αδιανόητη, αυτό είναι φανερό και στη συνέντευξη. Φαντάζομαι ότι ο λόγος που απαντά στην ερώτηση, με ερώτηση, στοχεύει στο να καλέσει στην τάξη μια νεαρή δημοσιογράφο που θέτει «ανερυθρίαστα» τέτοια ζητήματα.

Μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Ήταν ευφυής, διπλωμάτης, έπαιξε επί ίσοις όροις στη συνέντευξη. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση. 

Ένιωσες άβολα ή περίεργα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης;

Ήμουν μια δημοσιογράφος που έπαιρνε συνέντευξη από έναν Μητροπολίτη. Δεν μπορώ να σκεφτώ για πιο λόγο θα μπορούσα να αισθανθώ περίεργα. Βέβαια, ήμουν πολύ νεαρή αλλά παράλληλα εξαιρετικά τολμηρή στις ερωτήσεις μου. Θεωρώ ότι αν ένας από τους δύο μας θα έπρεπε να αισθανθεί άβολα, σίγουρα αυτός δεν ήμουν εγώ.

 

Ποια εντύπωση είχες πριν τον γνωρίσεις και ποια αφότου τελείωσε η συνέντευξη; Ήταν αυτό που φανταζόσουν;

Δεν φανταζόμουν κάτι, δεν τον ήξερα. Έτσι κι αλλιώς, οι συνεντεύξεις πάντα είναι λίγο σαν να μπαίνεις σε αχαρτογράφητα νερά. Δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις. Αυτή είναι και η γοητεία τους. Μου άφησε όμως θετικές εντυπώσεις. Ήταν ευφυής, διπλωμάτης, έπαιξε επί ίσοις όροις στη συνέντευξη. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να μιλήσει για θέματα τα οποία προσέγγισε ακομπλεξάριστα και αβίαστα. Είχε μια αμεσότητα που δεν βρίσκεις συνήθως σε ιερωμένους της θέσης του.

Tώρα που το σκέφτομαι, διαπιστώνω ότι παραμένει απόλυτα πιστός στις οικονομικές του στοχεύσεις.

Περίμενες την εξέλιξή του;

Ας πούμε ότι δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Και τώρα που το σκέφτομαι διαπιστώνω ότι παραμένει απόλυτα πιστός στις οικονομικές του στοχεύσεις.

 

Από τις ερωτήσεις που του υπέβαλες, μπορεί κάποιος να σκεφτεί είτε ότι είχες πολλά κότσια είτε άγνοια κινδύνου. Τι από τα δύο ισχύει; 

Η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν μία από τις πολλές που είχα δημοσιεύσει στο "Π". Στο συγκρότημα ήμουν το άτομο που θεωρείτο ίσως το καλύτερο στην τέχνη της συνέντευξης. Αν με ρωτάς λοιπόν αν είχα κότσια ή άγνοια κινδύνου, θα σου πω ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είχα και έχω -γιατί αυτό δεν χάνεται ποτέ- δημοσιογραφικό ένστικτο και ήξερα πως να κατευθύνω την συνέντευξη ώστε να την πάρω εκεί που έπρεπε να οδηγηθεί. Όσο δε αφορά στην τόλμη ή το θράσος των ερωτήσεων, θα έλεγα ότι ο δημοσιογράφος μοιάζει με τον ηθοποιό. Επάνω στην σκηνή, και σε αυτή την περίπτωση στη συνέντευξη, ενδύεται το ρόλο του και οδηγεί τα πράγματα στο αποτέλεσμα που θέλει, είτε αυτό είναι η είδηση, είτε το ψυχογράφημα, είτε απλώς μια εξαιρετική συνέντευξη.

 

Θυμάσαι κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές από τη συνέντευξη, που ίσως αξίζει να τις αναφέρουμε;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να τις ονομάσω στιγμές. Η συνέντευξη είναι μια κατάσταση πολύ συγκεκριμένη. Δεν είναι κοινωνική συνάντηση, παρόλο που ο δημοσιογράφος προσπαθεί πάντα να κάνει τον συνομιλητή του να αισθανθεί ότι βρίσκεται σε μια φιλική συζήτηση. Μετά τη συνέντευξη, όταν κλείνει το μαγνητόφωνο, ότι λέγεται είναι off the record και παραμένει off the record. Μπορώ όμως να πω ότι μου έκανε εντύπωση που η αδερφή του, που ήταν και οικονόμος στο σπίτι του, όταν μιλούσε για τον αδερφό της τον αποκαλούσε «ο άγιος». Δεν είχα ακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή ότι οι αξιωματούχοι της εκκλησίας ονομάζονται και άγιοι.