Δεν είναι μια φράση που ακούς συχνά. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τις αλλαγές, τη φθορά και την αλλοίωση, στο σώμα του συντρόφου μας. Γιατί;

Ο Ν.Κ πατέρας δύο παιδιών, γράφει για την αλλαγή στο σώμα της γυναίκας του μετά τις γέννες. Γράφει για την ταλαιπωρία, τη φθορά, τη φυσική φθορά που υπέστηκε το άλλοτε αψεγάδιαστο σώμα της, για να φέρει στον κόσμο δύο ζωές, τα παιδιά τους.

 

Το κείμενο αναρτήθηκε πρώτη φορά στην ιστοσελίδα babyradio.gr.

«Πρώτα από όλα το σώμα της γυναίκας μου μετά τον τοκετό δεν είναι δική μου δουλειά. Ναι είμαι ο άντρας της και η γνώμη μου έχει σημασία αλλά δεν είπα τίποτα. Μπορεί η εγκυμοσύνη να συμβαίνει σε εκείνη αλλά και  εγώ είμαι υπεύθυνος για τις αλλαγές που συνέβησαν στο σώμα της.

Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε παιδί συμφωνήσαμε και για τις αλλαγές που θα ακολουθήσουν μετά από αυτό.

Μια γυναίκα υπομένει πολλά κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μπορεί να έχουμε 2 παιδιά αλλά η γυναίκα μου κουβάλησε μέσα της 4 παιδιά. Κουβαλάει σημάδια και ουλές από καισαρική και ένα στήθος που έθρεψε τα 2 παιδιά μας.

Το σώμα της γυναίκας μου άλλαξε μετά τις εγκυμοσύνες είναι αλήθεια. Ε και τι μ’ αυτό; Και το δικό μου σώμα άλλαξε.

Ήμουν νέος όταν παντρεύτηκα και πήγαινα γυμναστήριο 3 φορές την εβδομάδα. Τώρα η γυμναστική μου είναι το παιχνίδι με τα παιδιά μου και το κυνηγητό μέσα στο σαλόνι.

Το να κρίνω το σώμα της γυναίκας μου είναι απλά εγωιστικό. Με τη γυναίκα μου φτιάξαμε και δημιουργήσαμε ανθρώπους. Αυτό έχει σημασία. Και δεν δημιουργήσαμε απλά ανθρώπους, αλλά τα παιδιά μας.

Λατρεύω το σώμα της γυναίκας μου μετά τον τοκετό γιατί όταν το κοιτάω βλέπω την οικογένειά μας. Βλέπω την οικογένεια για την οποία αξίζει να παλεύω κάθε μέρα. Λατρεύω τη γυναίκα μου γιατί μετά από όσα έχει περάσει για χάρη μου και χάρη των παιδιών μου  ακόμη βρίσκεται δίπλα μου και ακόμη κοιμάται μαζί μου…».

 

Ν.Κ.