Παρά την αποφυλάκιση του όμως τον περασμένο Δεκέμβριο, ο τέως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΗΚ και μέλος του Δ.Σ της CYTA, δεν ξεχνά την αγάπη του για την ποίηση.

Πρόσφατα και έπειτα από την καταδίκη του τέως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα Ρίκκου Ερωτοκρίτου, ο κ. Τσουρής ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook –όπως αναφέρει ο η ιστοσελίδα «Ρεπόρτερ», ένα νέο ποίημα αφιερωμένο στη φυλάκιση του Ρίκκου.

 

Διαβάστε αυτούσιο το ποίημα του Χαράλαμπου Τσουρή

Καλημέρα σας

Θθυμάσαι που σου έγραφα που μέσα στο τζιελλί μου;

Θαρκέσουν την φυλάκισην

πως εν να την γλυτώσεις,

για τες βρομιές που έκαμες

ότι έν θα πιερώσεις

Ότι θα πάεις έσσω σου

να έβρεις τους δικούς σου,

να συνεχίσεις άνενοιας

τους άνομους σκοπούς σου

Μα έλα που οι δικαστές

άλλοσπως το μετρήσαν

τζιαι άμεσην φυλάκισην

για σέν αποφασίσαν.

Ακουσα πως εθύμωσες

τζι άρκεψες να φωνάζεις,

που τον θυμόν σου τον πολλήν

άρκεψες να χογλάζεις

Εγυάλλισσαν τα μμάθκια σου,

κοτζιίνισαν τα φκιά σου,

εξέβηκεν η πίεση,

ττακκούραν η καρκιά σου

Θαρκούμαι έν εν που θυμόν,

μάλλον εν που φοάσαι

γιατί για κάμποσον τζιαιρόν

στην φυλακήν εν νά ‘σαι

Εσού ο «αδιάφθορος»

φκήκες διεφθαρμένος

τζιαι παίζεις το αχάπαρος

τζιαι παραπονημένος

Θαρκέσουν που τους «φίλους» σου

ήσουν προστατευμένος,

μάν δυνατόν να ξήχασες

πού ήσουν βουττημένος;

Εδώκαν σου την δύναμην

για να αποφασίζεις

τι εν καλόν τζιαι τι κακόν

τζιαι να το ξεχωρίζεις

Μάν είσιες μέτρον πάνω σου

τζι αρχές να παρπατήσεις

τζιαι τελικά κατάληξες

ούλλα να τα συγχίσεις

Θέλοντας το συφφέρον σου

να εξυπηρετήσεις

έστησες  τον μηχανισμόν

για να παρανομήσεις

Ούτε που σκέφτηκες να πείς

πως έν παρανομία

εβούττησες συλλόβροτος

μέσα στην ανομία

Είσιες για ρόλον τους «θεσμούς»

εσού να προστατέψεις

μά ’συρες τους του νόμου σου

τζιαι βάρτηκες να κλέψεις

Όμως βρεθήκαν νούσιμοι

το πόϊν σου να πιάσουν

τζιαι έν εφοηθήκασιν

να σε καταδικάσουν

Τωρά μέσα στην φυλακήν

μές το τζιελλίν πον νά ’σαι

έχω δκυό λόγια να σου πώ

για να με αθθυμάσαι

Θθυμάσαι που σου έγραφα

που μέσα στο τζιελλίν μου

όταν την νύχταν σ’ έφερνα

μέσα στην τζιεφαλήν μου;

Τωρά εν να’σιεις τον τζιαιρόν

τζι εσούνι να τα ζήσεις

τζι «είντα ‘ν πού ‘καμα του Τσουρή»

έν θα ξαναρωτήσεις