Αλλάξτε τροπάριο (πριν αλλάξετε τον κόσμο)

Φοβάται, έγραφε η άλλη, γιατί νοιώθει ότι πιάνουμε πάτο. Και αναφερόταν σε ένα τηλεοπτικό προϊόν που αν μη τι άλλο κάνει πολύ κόσμο να ξεσκάει.

 


Article featured image
Article featured image

Μόνο που ξέχασε (μάλλον) να μας πει τι αντιπροτείνει για να βγούμε από το τέλμα. Προσωπικά, θα έλεγα πως εδώ ταιριάζει γάντι το αμίμητο «άσε μας κουκλίτσα μου».

Τι να γίνει όμως που μάθαμε έτσι… Αντί να εστιάζουμε σε αυτό που μας βοηθάει να παίρνουμε βαθιές ανάσες, σε αυτό που μας κάνει να χαμογελάμε, σε αυτό που μας δίνει κίνητρο να ελπίζουμε ή/και να κάνουμε όνειρα (και δεν αναφέρομαι κατ’ ανάγκη σε ένα τηλεοπτικό προϊόν), επιλέγουμε (γιατί έτσι είναι πιο εύκολο) να «χρησιμοποιήσουμε» αυτό που θα μας βοηθήσει να πουλήσουμε μούρη και πνεύμα.

Γεμίσαμε διανοούμενους, opinion leaders, πνευματώδεις τύπους, social media influencers και επιστήμονες (με ή χωρίς εισαγωγικά), έτοιμους να τοποθετηθούν, να πουν τη γνώμη τους (ακόμα κι αν δεν τους το ζητήσει κανείς), έτοιμους να διαψεύσουν, να αμφισβητήσουν «πατώντας» πάνω σε μια επιστημονική μελέτη, να ισοπεδώσουν, να κατασπαράξουν… Τα πάντα. Οτιδήποτε είναι αντίθετο σε αυτό που πιστεύουν (ή σε αυτό που δεν πιστεύουν).

Keep calm! Βαθιές ανάσες και όλα θα πάνε καλά, με ή χωρίς τη δική σας άποψη, κριτική ή τοποθέτηση.

 

«Εκείνος αντιλαμβανόταν το μέγεθος της σπουδαιότητάς του;» ρωτάει ο δημοσιογράφος την Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σύντροφο και συνοδοιπόρο του Οδυσσέα Ελύτη, σε μια συνέντευξη όπου κατά κάποιο τρόπο σκιαγραφείται το προφίλ του κορυφαίου Έλληνα νομπελίστα ποιητή.

«Δεν είχε οίηση, εάν αναφέρεστε σε κάτι τέτοιο» η απάντησή της.



«Ούτε όταν του απονεμήθηκε το Νόμπελ πίστεψε πως ήταν πράγματι σημαντικός και αξιομνημόνευτος;» επιμένει ο δημοσιογράφος.

«Το Νόμπελ δεν άλλαξε κάτι στη ζωή του. Του απέσπασε ίσως δύο χρόνια δουλειάς, γιατί ήταν αναγκασμένος να ανταποκριθεί σε κάποιες προτάσεις, να διαχειριστεί μια τεράστια αλληλογραφία, να πραγματοποιήσει ταξίδια. Με την ίδια όμως αφοσίωση με πριν, μόλις κόπασε ο μεγάλος θόρυβος του Νόμπελ, επέστρεψε στο ίδιο, μικρό του γραφείο, στα γραφτά του, πολεμώντας αυτό “το Δεν και το Αδύνατον του κόσμου ετούτου”».



Πια, δεν είναι και λίγοι εκεί έξω αυτοί που «φοράνε τα καλά τους» και με υφάκι μπλαζέ σουλατσάρουν πιστεύοντας πως θα αλλάξουν τον κόσμο. Επειδή όμως σε μια σταλιά τόπο ζούμε, καλό είναι να ξέρετε πως... σας μάθαμε -σας ξέρουμε καλά. Οπότε, καλύτερα είναι να μην εκτίθεστε τόσο (συχνά).

 

*Η φωτογραφία του Γιώργου Μιχαήλ καμιά σχέση δεν έχει με πρόσωπα και συμπεριφορές που περιγράφονται πιο πάνω. Αφορά σε διαμαρτυρία αγροτών έξω από ΥΠΟΙΚ και ΣΚΤ για τον Συνεργατισμό.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ