Μίλα μου
«Κάποιοι με αγκάλιασαν μετά την παράσταση γιατί με ένιωσαν άνθρωπο δικό τους»
Όταν πρωτογνωρίσεις τη Μελίνα, σχεδόν έρχεσαι σε δύσκολη θέση. Η ευγένειά της σε φέρνει εκεί (δεν έχεις συνηθίσει, άλλωστε), αλλά και αυτό το «τι κάνεις;» που φανερώνει πραγματικό ενδιαφέρον (δεύτερο σοκ καπάκι).
Όταν την ανακαλύπτεις, την ιστορία της, την αγάπη της για το θέατρο, τις σπουδές της, τα ταξίδια της, διαπιστώνεις πως όταν οι ποιότητες του χαρακτήρα και το ταλέντο, συναντούν τις εμπειρίες, τότε το αποτέλεσμα είναι… υπέροχο! Ένα κράμα έμφυτων και επίκτητων χαρακτηριστικών.
Γι' αυτό και διαβάζοντας την υπόθεση του «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα» (Λευκωσία 17-21 Μαΐου, ARTos Foundation) καταλάβαμε, πρώτον, γιατί η Μελίνα ήταν το ιδανικό πρόσωπο να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν και δεύτερον, γιατί πρέπει να πας να τη δεις!
Στο «Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα», και θα την γνωρίσεις και θα την ανακαλύψεις. Μέσα από ένα κοριτσάκι που βρήκε μέσα στο κάρβουνο χρυσό, που μεγαλώνοντας μέτρησε έναν-έναν τους δικούς της λόγους να μένει πάντα και μόνο στο φως. Θα την ανακαλύψεις, γιατί θα είσαι εσύ κι αυτή.
Κανένα ευφάνταστο σκηνικό, καμία φανφάρα εντυπωσιασμού. Εσύ, αυτή, και όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που θα σε «γειώσουν» και θα σε κάνουν να πάρεις την ζωή αλλιώς, για να αποδώσεις σημασία εκεί που πρέπει.
Αγαπητοί CITYzens, να σας συστήσουμε την υπέροχη Μελίνα Θεοχαρίδου!
Είμαι φυσικά ιδιαίτερα χαρούμενη και με τις κριτικές, το να βλέπεις ας πούμε τον Σταμάτη Κραουνάκη να σηκώνεται όρθιος και να χειροκροτεί. Πώς να μην νιώθω κάτι άλλο πέρα από πάρα, πάρα πολύ τυχερή!
Να ξεκινήσουμε με τα τυπικά; Σπουδές, πρώτες δουλειές, επιτυχίες.
Γεννήθηκα στην Κύπρο και σπούδασα στο Λονδίνο, πρώτα Γαλλικά και Ιταλικά στο UCL και ακολούθως υποκριτική, σκηνοθεσία και θεατρολογία στο RADA και το King’s College. Από το 2008 που ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, εργάζομαι στο θέατρο σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης και δραματολόγος, κυρίως στο Λονδίνο, αλλά και αλλού, όπου με πάει η κάθε παράσταση - στο Εδιμβούργο, στην Στοκχόλμη, στην Αθήνα, στην Λευκωσία.
Έχω πρωταγωνιστήσει επίσης σε τρεις ταινίες και έχω δανείσει τη φωνή μου σε δεκάδες voiceover στα Ελληνικά, Αγγλικά και Ιταλικά, για τηλεοπτικές σειρές (Peaky Blinkders, BBC) και παιχνίδια (Το Μικρό μου Πόνυ) μεταξύ άλλων. Είχα την χαρά επίσης να εργαστώ και σαν βοηθός του ‘Master of Text’ στο Shakespeare’s Globe και να μεταφράσω τον ‘Αίαντα’ του Σοφοκλή από τα Αρχαία Ελληνικά στα Αγγλικά, για το Donmar Warehouse στο Λονδίνο.
Έχεις επιλέξει ως έδρα το Λονδίνο. Δεν είναι δυσκολότερη «πίστα» από την Κύπρο; Πως ξεχωρίζεις σε μια τέτοια χαοτική βιομηχανία;
Είναι όντως δύσκολο να ξεχωρίσεις γιατί υπάρχει μια πληθώρα ηθοποιών και παραστάσεων. Βέβαια, το ίδιο ισχύει και στην Αθήνα, και σε κάθε μεγαλούπολη με ενισχυμένη θεατρική δράση. Εγώ διάλεξα να έχω το Λονδίνο σαν βάση, γιατί μου ‘πάει’ και σαν πόλη, όχι μόνο σαν βιομηχανία. Μ’ αρέσει η πολυπολιτισμικότητα του, ο φιλελευθερισμός των ανθρώπων του, τα μουσεία και τα πάρκα του. ΄Όσο για το πώς ξεχωρίζεις: όταν όλοι οι παράγοντες και όλα τα συστατικά μιας παράστασης, δένουν μαγικά και την απογειώνουν. Το έργο, οι συνεργάτες, ο χώρος, και όλα αυτά μαζί στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό φυσικά είναι εξαιρετικά δύσκολο, έχει να κάνει με σωστές επιλογές, σκληρή δουλειά αλλά και μια ισχυρή δόση τύχης.
Μια σειρά θετικών συγκυριών δηλαδή. Αυτό έγινε και στην περίπτωση του «Όλα αυτά τα υπέροχα πλάσματα»;
Φυσικά! Είχαμε στα χέρια μας μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση, αλλά μετά από δουλειά δύο σχεδόν χρόνων οργάνωσης και ενάμιση μήνα εντατικών προβών, τα καταφέραμε!
Τα έργα που με ενδιαφέρουν ‘μιλούν’ στον άνθρωπο του σήμερα, και το κάνουν με φαντασία, εφευρετικότητα και, συνήθως, με χιούμορ.
Γιατί να έρθει κάποιος στην παράσταση;
Γιατί θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θα νιώσει μέρος μιας αγκαλιάς ανθρώπων και θα φύγει ‘γεμάτος’ κι έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του λίστα με όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα για τα οποία αξίζει να ζεις!
Με χαροποιεί ιδιαίτερα το νέο κύμα ηθοποιών και σκηνοθετών που δραστηριοποιείται στην Κύπρο.
Εσένα σ' έχει κάνει να νιώθεις γεμάτη, δικαιωμένη;
Απόλυτα, είχαμε τόσες όμορφες στιγμές. Δεν ξεχνάω την ημέρα της πρεμιέρας, το χειροκρότημα, στ' αλήθεια υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν μετά την παράσταση να μου δώσουν μια αγκαλιά, γιατί με ένιωσαν άνθρωπο δικό τους. Άλλοι μας είπαν πως τους έδωσε δύναμη να συνεχίσουν το δικό τους ταξίδι. Είμαι φυσικά ιδιαίτερα χαρούμενη και με τις κριτικές, το να βλέπεις ας πούμε τον Σταμάτη Κραουνάκη να σηκώνεται όρθιος και να χειροκροτεί. Πώς να μην νιώθω κάτι άλλο πέρα από πάρα, πάρα πολύ τυχερή!
Έχεις επαφή με τα κυπριακά θεατρικά δρώμενα; Τι επικροτείς και τι αποδοκιμάζεις;
Παρακολουθώ τα κυπριακά θεατρικά δρώμενα από μακριά και αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι το νέο κύμα ηθοποιών και σκηνοθετών που δραστηριοποιείται στην Κύπρο και έχει εμπλουτίσει τις σκηνές μας. Πειραματίζεται, φέρνει νέες ιδέες, δημιουργεί νέους χώρους παραστάσεων, με όρεξη και μεράκι. Μια θετικότατη εξέλιξη και για το κυπριακό κοινό και για τους ανθρώπους του θεάτρου στην Κύπρο!
Τι σε χαρακτηρίζει ως καλλιτέχνη και ποιο θεωρείς το σήμα κατατεθέν σου;
Η κοινωνική και/ή η πολιτική υπόσταση των έργων που επιλέγω και η ευφάνταστη φόρμα τους. Τα έργα που με ενδιαφέρουν ‘μιλούν’ στον άνθρωπο του σήμερα, και το κάνουν με φαντασία, εφευρετικότητα και -συνήθως- με χιούμορ.
#Info
«Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα»
Σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
Λευκωσία: 17-21 Μαΐου - ARTos Foundation