Στο ίδιο πλαίσιο, δημοσιεύεται στον «Φ» ένα απόσπασμα το οποίο πιστώνεται σε περιβαλλοντικές οργανώσεις. Αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Η ιστορία, ο πολιτισμός και η φύση δεν μπαίνουν σε frames (πλαίσια). Στο όνομα του πολιτισμού πνίγεται η Πέτρα του Ρωμιού στα frames και στις σκαλωσιές. Στήνονται εξέδρες πάνω στο κύμα, φωτισμοί, μεγάφωνα... Είναι σίγουρο ότι η Αφροδίτη δεν θα μείνει εκεί, θα φύγει τις νύχτες που 1000 άτομα θα εισβάλουν στον χώρο της».

Μερικά σημαντικά για το φαλκόνι της Ελεονόρας

Ο μαυροπετρίτης ή αλλιώς φαλκόνι της Ελεονόρας  είναι ένα κομψό γεράκι μεσαίου μεγέθους. Πήρε το όνομά του από την πριγκίπισσα της Σαρδηνίας, Ελεονώρα, η οποία ενδιαφερόταν για την ορνιθολογία και πρώτη θέσπισε νόμους για την προστασία των εντυπωσιακών αυτών γερακιών τον 14ο αιώνα.

Έχει το σχήμα ενός μικρού λεπτού Πετρίτη, με μακριά και μυτερά φτερά, με μακριά ουρά και λεπτό σώμα. Μπορεί κανείς να συναντήσει το αρπακτικό αυτό πτηνό σε δυο χρωματισμούς, είτε σκούρο καφέ με  μαύρα σημάδια κάτω από τις φτερούγες είτε ανοιχτόχρωμο. To γεράκι αναπαράγεται σε νησιά της Μεσογείου, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ελλάδας (όπου αναπαράγονται τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού), καθώς επίσης και στις Κανάριες Νήσους, την Ισπανία, την Ιταλία, την Κροατία, το Μαρόκο και την Αλγερία.

Όσο αφορά το νησί μας, το φαλκόνι της Ελεονόρας απαντάται στη νότια ακτή από το Ακρωτήρι, τους Γκρεμούς της Επισκοπής, το Παραμάλι, τον κόλπο της Αυδήμου μέχρι δυτικά του Ακρωτηρίου Άσπρο προς την Πέτρα του Ρωμιού. Η μεγαλύτερη αποικία απαντάται στο Ακρωτήριο Άσπρο, με περίπου το μισό πληθυσμό να φωλιάζει στους γκρεμούς της περιοχής αυτής όπου υπολογίζεται ότι φωλιάζουν γύρω στα 120-150 ζεύγη.

Πρόκειται για ένα μεταναστευτικό πουλί όπου διανύει τεράστιες αποστάσεις, καθώς διαχειμάζει στη Μαδαγασκάρη. Πρόσφατα, οι ερευνητές μέσω δορυφορικής ιχνηλάτησης των πτηνών αυτών απέδειξαν ότι η διαδρομή της μετανάστευσης που κάνουν διαπερνά την ενδοχώρα της αφρικανικής ηπείρου και συγκεκριμένα περνούν μέσα από την έρημο της Σαχάρας, τα τροπικά δάση του Ισημερινού μέχρι τελικά να φτάσουν στην Κένυα και τη Μοζαμβίκη. Η συνολική απόσταση που διανύουν κατά τη διάρκεια της πτήσης τους, φτάνει μέχρι και 9000 χλμ. για ένα ταξίδι μονής κατεύθυνσης.

Το φαλκόνι της Ελεονόρας συνήθως φωλιάζει σε αποικίες σε απόκρημνους παράλιους γκρεμούς ή σε μικρές βραχονησίδες μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου. Αρχίζει να εγκαταλείπει τους χώρους φωλεοποίησης του από τον Οκτώβριο μέχρι το Νοέμβριο και επιστρέφει στους χώρους φωλεοποίησης του από τα μέσα Απριλίου.

Τρέφεται κυρίως με μεγάλα έντομα, όπως λιβελλούλες, που αιχμαλωτίζονται στον αέρα, τα οποία μεταφέρονται από τα νύχια του στο ράμφος του και καταναλώνονται κατά τη διάρκεια της πτήσης. Ωστόσο, κατά την περίοδο της αναπαραγωγής τρέφεται με μικρού και μεσαίου μεγέθους μεταναστευτικά πουλιά που κυνηγά στον αέρα κοντά στους παραθαλάσσιους γκρεμούς κατά την είσοδο των πουλιών αυτών στα νησιά της Μεσογείου.

 

Πηγή πληροφοριών: Κυπριακό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Εκπαίδευσης (ΚΥ.Κ.Π.Ε.Ε.)