Συγκεκριμένα, κατεβήκαμε στο σημείο πάνω από την παραλία, με το ξύλινο κιόσκι και τις πληροφορίες για τη Λάρα, μία από τις πιο σημαντικές τοποθεσίες όπου οι Πράσινες Χελώνες αλλά και οι Καρέτα-Καρέτα αφήνουν κάθε χρόνο τα εκατοντάδες αυγά τους. Παρατηρώντας από ψηλά, είδαμε το πολύ 10 ομπρέλες. 100 μέτρα απόσταση η μια από την άλλη. «Private» καταστάσεις. Κατηφορίσαμε, διασχίσαμε την παραλία και βιδώσαμε τη δική μας ομπρέλα στο δυτικό σημείο του κόλπου.

 

Δεν υπερβάλλω, απολαύσαμε ένα από τα πιο όμορφα καλοκαιρινά απογεύματα των τελευταίων χρόνων. Όλοι, μεγάλοι και παιδιά.

-Παπά, εν τέλεια δαμαί.

-Γιατί σου άρεσε τόσο πολλά;

-Εν τέλεια η άμμος, εν τέλειο νερό… Γι’ αυτό την επροτιμήσαν και οι χελώνες!

 

Δεν απάντησα, δεν χρειάστηκε να απαντήσω. Τα είπε όλα η μικρή. Χελώνες δεν είδαμε, είδαμε όμως τα ειδικά κλουβιά με τη σήμανση ότι πρόκειται για σημείο όπου γεννάνε οι χελώνες. Το μόνο που (τους) είπα είναι πως, φεύγοντας, έπρεπε να αφήσουμε την παραλία πιο καθαρή απ’ ότι ήταν όταν ήρθαμε. Οπότε, εκτός από τα δικά μας 5-6 σκουπίδια, στη σακούλα έβαλα και ότι σκουπίδι υπήρχε γύρω μας σε ακτίνα 50 μέτρων. Δεν είναι ότι η παραλία έχει σκουπίδια, είναι σχεδόν πεντακάθαρη, είχε 2-3 μικρά πραγματάκια, τα οποία μάζεψα καθώς οι μικρές με παρακολουθούσαν... Μπράβο σε όλους όσοι την επισκέπτονται, αφού όπως φαίνεται τη σέβονται στο έπακρο και κατανοούν τη σημαντικότητά της. Πολιτισμός!

Παραλίες όπως η Λάρα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι άνθρωπος και περιβάλλον μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά.

 

Μπήκαμε στο αμάξι και φύγαμε με μια υπέροχη ανάμνηση. Τυχεροί όσοι έχουν ζήσει την εν λόγω εμπειρία, τυχεροί όσοι θα τη ζήσουν.

Πραγματικά, οποιαδήποτε έστω σκέψη για «ανάπτυξη» στον Ακάμα μόνο επιπόλαιη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Τίποτα, αυτό το πρωτόγονο τοπίο (ολόκληρης της χερσονήσου) πρέπει να μείνει όπως είναι. Όποιος πραγματικά θέλει να το απολαύσει, εννοώντας… να το απολαύσει, ξέρει πώς να το κάνει!