Χθες το βράδυ (23 Ιουλίου), η φωτιά κατέστρεψε εντελώς το σπίτι των φίλων μας Αργυρώς και Κώστα και έκαψε τα υπάρχοντά τους. Βοηθήστε την Αργυρό και τον Κώστα να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Αυτοί μαζί με τα δύο παιδιά τους έχασαν τα πάντα. Ας τους βοηθήσουμε να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

 

Ο Ανδρέας Λουκάκος δημιούργησε το gogetfunding μια καμπάνια συλλογής χρημάτων για το ζευγάρι από το Μάτι που έχασε τα πάντα.

Αυτό το λιτό που μόλις διάβασες πιο πάνω είναι το συνοδευτικό κείμενο που έβαλε στην καμπάνια, μαζί με μια φωτογραφία από τον γάμο τους.

Αν έχεις τη δυνατότητα, δώσε (έστω) με διακριτικό τρόπο μια μικρή βοήθεια, πατώντας ΕΔΩ.

Η Αργυρώ είχε γράψει επίσης στο Facebook λίγο μετά τα όσα συγκλονιστικά έζησε:

 

Το Μάτι δεν υπάρχει πια. Είναι κρανίου τόπος. Η μαμά μου κατάφερε και βγήκε από το σπίτι που καιγόταν και κατέρρεε με τη θεία μου, βγήκαν στον δρόμο, γύρισαν και φώναξαν τελευταία φορά για τα κατοικίδιά μας. Την υπόλοιπη φωνή τη φύλαξαν για να εκλιπαρούν βοήθεια.

Κατάφεραν να φτάσουν ως την Κύπρου, σαράντα λεπτά τους πήρε να κάνουν μισό χιλιόμετρο. Σπίτια και αυτοκίνητα καίγονταν. Άνθρωποι πουθενά. Είχαν γλιτώσει; Καίγονταν; Βρήκαν ένα αυτοκίνητο και τους είπε ‘πάμε παραλία’. Κάποιος από το πουθενά τους είπε ‘μην πάτε, θα καείτε ζωντανοί’. Έκαναν αναστροφή μέσα στην κόλαση. Τους παρέλαβε περιπολικό και σωθήκαν. Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσουν ποτέ. Τα μωρά από θαύμα στην άλλη γιαγιά, μισή ώρα πριν ξεσπάσει το κακό. Η φωτιά λαμπάδιασε τα πάντα σε δευτερόλεπτα από τα πεύκα. Κόπηκε ρεύμα και νερό σε δευτερόλεπτα. Το σπίτι μας δεν υπάρχει πια. Ούτε η γάτα μας. Σωθήκαμε εμείς. Σώθηκε και ο Πέπε. Μας περίμενε το πρωί έξω από το σπίτι που ακόμα καίγεται.

Δεν έχουμε τίποτα, όλη η περιουσία μας τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών που από ψυχαναγκασμό πάντα κουβαλάω. Μάθαμε για οικογένειες γειτόνων που χάθηκαν. Παιδιά που παίζαμε στην παραλία κάηκαν. Είναι μια κόλαση.

Είμαστε υγιείς. Δεν έχουμε τίποτα, παρά ο ένας τον άλλον. Είναι μια καταστροφή. Ένα ατελείωτο πένθος. Ένας εφιάλτης από τον οποίον δεν ξυπνάς. Το Μάτι δεν υπάρχει πια. Το σπίτι μας χάθηκε. Οι γείτονες μας χάθηκαν. Όλα χάθηκαν. Το μόνο που μένει είναι η συμπαράστασή σας, η αλληλεγγύη αυτή. Αυτό το ‘τι κάνεις είσαι καλά;’. Αυτό το ‘τι θες, πες μου τι χρειάζεσαι;’. Και η πίστη ότι όσο έχουμε την υγεία μας όλα ξαναφτιάχνονται. Εκτός από τις ψυχές που χάθηκαν. Κι είναι πολλές, παιδιά. Μωρά απανθρακωμένα στην αγκαλιά της μαμάς τους. Ηλικιωμένοι που δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν.

Δεν έχω μπαταρία να επικοινωνήσω με τον καθένα σας, πρακτικά δεν ξέρω τι έπεται.

Ας ελπίσουμε ότι δε θα μετρήσουμε άλλους αδικοχαμένους.

Σας ευχαριστούμε για όλα.