Φωτογραφία: Mayastar/Flickr

 

«Η πλειοψηφία των θυτών είναι ηλικίας 40 ετών και άνω, ενώ η επαγγελματική τους ενασχόληση έχει να κάνει με παιδιά». Αν αυτό το στοιχείο δεν είναι αρκετό για να μας ταρακουνήσει, τότε έχουμε θέμα.

133 καταγγελίες ήταν αυτές που έλαβε το Γραφείο Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μέσα στο 2018, για υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας στην Κύπρο, το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό καταγγελιών από το 2015, όπου υπήρξαν 154 καταγγελίες.

«Πολλά από αυτά τα 133 περιστατικά διερευνώνται, άλλα έχουν εξιχνιαστεί και κάποια έχουν κλείσει λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων», αναφέρει στη CITY ο Γιώργος Κάρκας, Βοηθός Υπεύθυνος Γραφείου Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Γράφει ο Ανδρέας Κάτσιης

Είναι, όμως, αυτά τα 133 περιστατικά όλα όσα έγιναν στην Κύπρο το 2018; 

Σύμφωνα με τον κ. Κάρκα, σαφώς και αυτός ο αριθμός είναι πλασματικός, αφού αφορά αποκλειστικά τις καταγγελίες που έγιναν. «Σίγουρα υπάρχουν περιστατικά που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη, αλλά ως Υπηρεσία προσπαθούμε με κάθε τρόπο να απαλείψουμε αυτό το ενδεχόμενο».

Αριθμοί περιστατικών που καταγγέλθηκαν από το 2011 μέχρι το 2018:



•  2011: 38

•  2012: 54

•  2013: 23

•  2014: 106

•  2015: 154

•  2016: 126

•  2017: 130

•  2018: 133

Ποιοι κάνουν τις καταγγελίες κ. Κάρκα;

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες πηγών, από την Europol και την Interpol, αλλά και άλλους συνεργάτες του Τμήματος στο εξωτερικό. Η δεύτερη πηγή πληροφόρησης έρχεται από τα ίδια τα παιδιά που βίωσαν ή βιώνουν μια τέτοια κατάσταση -άγρα ανηλίκων- και η τρίτη πηγή είναι μέσω των εργαλείων ανίχνευσης που διαθέτει η Υπηρεσία Καταπολέμησης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Όταν λέτε παιδιά-θύματα που προχωρούν σε καταγγελία, τι ακριβώς βίωσαν και καταγγέλλουν;

Αυτές οι περιπτώσεις αφορούν παιδιά ηλικιών μεταξύ 11 και 14 ετών, τα οποία έπεσαν θύματα εξαπάτησης και έστειλαν πορνογραφικό υλικό σε κάποιο προφίλ μέσω διαδικτύου, το οποίο στη συνέχεια δημοσιοποιήθηκε. Έχουμε περίπου 30 τέτοια περιστατικά το χρόνο.

Ξέρουμε καθόλου το προφίλ των θυτών;

Κατά κύριο λόγο οι θύτες είναι άτομα υπεράνω υποψίας, χωρίς ποινικό μητρώο και οι ηλικίες τους είναι 40ετών και άνω, ενώ το επάγγελμά τους έχει σχέση με παιδιά. Αυτό είναι μια γενική εκτίμηση και σίγουρα δεν είναι κανόνας, απλώς αυτές είναι περιπτώσεις που συναντάμε πιο συχνά;

Πρόσφατα, παρόλα αυτά, ακούσαμε για περιπτώσεις θυτών ηλικίας 20+.

Χωρίς πάλι να αποτελεί κανόνα, σε αυτές τις ηλικίες το πράγμα λειτουργεί διαφορετικά. Η νομοθεσία προνοεί πως αν ένα άτομο για παράδειγμα είναι 16 ετών και έχει σχέση με ένα άτομο 19 ετών, έχουν δικαίωμα να ανταλλάζουν μεταξύ τους ερωτικό υλικό, αφού θεωρείται συναινετική πράξη με την διαφορά των 3 χρόνων να θεωρείται νόμιμη μεταξύ ανηλίκου και ενηλίκου. Αν, όμως, αυτό το υλικό διαρρεύσει τότε θεωρείται ποινικό αδίκημα και ο θύτης θα συλληφθεί. Δικαίωμα κατοχής και ανταλλαγής ερωτικού υλικού μεταξύ τους έχουν και ηλικίες παιδιών 13 με 17 ετών, αν γίνεται με τη συναίνεσή τους. Αν, όμως, υπάρχει δημοσίευση του υλικού και πάλι εμπίπτει στο πλαίσιο του νόμου. Καταλήγοντας, αυτό που θέλω να πω είναι ότι τέτοιες ηλικίες δημοσιεύουν τέτοιο υλικό από εκδίκηση περισσότερο, ύστερα από κάποιο χωρισμό ή τσακωμό. Δεν παύει εντούτοις να είναι αδίκημα.

Με τις ποινές τι ισχύει;

Εάν το θύμα είναι κάτω των 13 ετών, τότε ο νόμος επισύρει μέχρι και ισόβια κάθειρξη, εάν ο θύτης κατέχει υλικό με παιδιά άνω των 13 ετών, τότε είναι 10 χρόνια φυλάκισης και αν υπάρξει και διάδοση εκτός από την κατοχή, τότε η ποινή ανέρχεται στα 15 χρόνια. Μέχρι στιγμής στην Κύπρο η υψηλότερη ποινή που έχει επιβληθεί για κατοχή και διάδοση είναι 7 χρόνια.

Τι γίνεται όταν αυτοί οι άνθρωποι εκτίσουν την ποινή τους και αφεθούν ελεύθεροι; Κυκλοφορούν ξανά ανενόχλητοι και χωρίς επίβλεψη;

Σε καμία περίπτωση. Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως όταν κάποιος κατηγορηθεί και συλληφθεί για κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού, καταγράφεται αυτόματα στο μητρώο Sex Offender Registry και το όνομά του δεν διαγράφεται ποτέ. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως αν οι θύτες πριν εργάζονταν σε χώρο με παιδιά, πλέον θα μπορέσουν να ξαναεργαστούν οπουδήποτε έχει να κάνει με παιδιά αφού κάθε επιχείρηση που ασχολείται με παιδιά, εκτός από καθαρό ποινικό μητρώο, ζητά και το Sex Offender Registry. Παράλληλα υπάρχει και ειδική επιτροπή παρακολούθησης τέτοιων ατόμων, η οποία τους επιβλέπει συνεχώς, αφότου αποφυλακιστούν, για να διασφαλίσουν ότι δεν θα επαναλάβει κάτι αντίστοιχο.

Κατά τη γνώμη σας, τι οδηγεί αυτά τα άτομα σε τέτοιες πράξεις;

Χωρίς να είμαι ειδικός, βάσει των μελετών που έχουν γίνει έως σήμερα σχετικά, θεωρώ πως πρόκειται για μία ασθένεια, μία ψυχική ασθένεια που οδηγεί κάποιον στην ανάγκη να έχει στην κατοχή του πορνογραφικό υλικό με βρέφη για παράδειγμα και να ερεθίζεται ερωτικά με αυτό το θέαμα.

Αν είναι ασθένεια, όπως λέτε, γιατί αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν σε κελί φυλακής και όχι σε μία ψυχιατρική πτέρυγα για θεραπεία;

Αυτό δεν είναι δική μου αρμοδιότητα και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Είναι θέμα της σωφρονιστικής πολιτικής του κράτους και του δικαστηρίου το πώς θα τιμωρηθεί ένα τέτοιο άτομο. Αυτό που γνωρίζω, ωστόσο, είναι πως στο εξωτερικό υπάρχουν όντως προγράμματα αποκατάστασης τέτοιων ατόμων που τα βοηθούν να θεραπευτούν.

Εάν θέλω να καταγγείλω τέτοια περιστατικά, μπορώ να στηρίζομαι στην εχεμύθεια της Υπηρεσίας;

Αρχικά να σας πω ότι είναι ποινικό αδίκημα η δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων, άρα ο κάθε πολίτης ή παιδί που θέλει να καταγγείλει τέτοια περιστατικά μπορεί να νιώθει απόλυτα ασφαλής να το κάνει. Μάλιστα έχουμε δημιουργήσει και ειδική φόρμα καταγγελιών για τέτοια αδικήματα όπου μπορεί κάποιος να καταχωρήσει την καταγγελία του ηλεκτρονικά.

*Το link για ηλεκτρονικές καταγγελίες ΕΔΩ.

Κάθε καταγγελία που γίνεται και αφορά περιπτώσεις παιδικής πορνογραφίας, έχει προτεραιότητα και εξετάζεται αμέσως, ενώ και δικαστικώς θεωρείται μείζονος σημασίας αδίκημα.