Άλως (Halo) στη μετεωρολογία ορίζεται το οπτικό φαινόμενο που δημιουργείται από τη διάθλαση και ανάκλαση του φωτός του Ήλιου ή της Σελήνης πάνω στους παγοκρυστάλλους των νεφών. Οι κρύσταλλοι ενεργούν σαν πρίσματα που παραμορφώνουν το φως και το κάνουν να φαίνεται σαν στεφάνι γύρω από τον Ήλιο ή τη Σελήνη.

Λόγω του ότι η διάθλαση και η ανάκλαση του φωτός πρέπει να γίνει πάνω στους παγοκρυστάλλους των νεφών, αυτό σημαίνει πως τα νέφη πρέπει να βρίσκονται στα ανώτερα στρώματα της τροπόσφαιρας (άνω των 5000 - 6000 μέτρων περίπου). Τέτοιου είδους νέφη είναι οι θύσσανοι (cirrus) και τα θυσσανοστρώματα (cirrostratus).

Η πιο συνηθισμένη άλως που παρατηρείται είναι η κυκλική, με ακτίνα 22° από το κέντρο του Ήλιου ή της Σελήνης και το εσωτερικό μέρος της άλω είναι λιγότερο φωτισμένο από το εξωτερικό μέρος. Η άλως παρόλα αυτά μπορεί να δημιουργηθεί και με άλλου είδους ακτίνες από 9° (μικρότερη άλως) μέχρι 46° (μεγαλύτερη άλως). Σε μερικές περιπτώσεις, η άλως μπορεί να είναι ημιτελής και να εμφανίζεται ένα μέρος του δαχτυλίου που μοιάζει με τόξο.

Σύμφωνα με τους παλαιότερους, η εμφάνιση αυτού του οπτικού φαινομένου στον ουρανό μιας περιοχής προμήνυε την έλευση κακοκαιρίας μετά από 24 - 48 ώρες. Ωστόσο, η εμφάνιση της άλω δεν σχετίζεται πάντα με την έλευση κακοκαιρίας και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα ασφαλές κριτήριο πρόγνωσης. Νέμεν τα νέφη της ψηλότερης τροπόσφαιρας μπορεί να υποδηλώνουν ένα μετωπικό σύστημα ή διαταραχή που πλησιάζει μια περιοχή, αλλά μπορεί αυτό να είναι αδύναμο ή μη ενεργό ή και να αλλάξει πορεία, με αποτέλεσμα να μην φτάσει η κακοκαιρία στη συγκεκριμένη περιοχή.