Η Νοτρ Νταμ, εκτός από τη θαυμαστή της αρχιτεκτονική, διαθέτει και πλούτο μουσικών οργάνων, γλυπτών, ξυλόγλυπτων και πολύτιμων αντικειμένων για τους πιστούς όπως το ακάνθινο στεφάνι που, οι καθολικοί πιστεύουν ότι, φορούσε ο Χριστός, αλλά και το εκκλησιαστικό όργανο με τους 8.000 αυλούς.

Το ακάνθινο στεφάνι διασώθηκε, όμως δεν γνωρίζουμε αν το ίδιο συνέβη με τμήμα του Τιμίου Ξύλου, το ιερό καρφί της σταύρωσης, τα τρία αριστοτεχνικά βιτρό, το εκκλησιαστικό όργανο με τους 8.000 αυλούς, τα δεκάδες αγάλματα και τα υπόλοιπα έργα τέχνης.

Οι πυροσβέστες έδωσαν μάχη με τις φλόγες για να προλάβουν να βγάλουν από τον ναό όσα μπορούσαν να κουβαλήσουν. Η δήμαρχος του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, και ο υπουργός Πολιτισμού, Φρανκ Ριστέρ δημοσίευσαν φωτογραφίες στο Twitter, όπου φαίνονται δεκάδες αντικείμενα αμπαλαρισμένα, σε ασφαλές μέρος, ενώ αστυνομικοί μεταφέρουν κάποια από αυτά.

Τι διασώθηκε

Ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς της γοτθικής εκκλησίας, το στεφάνι που οι Καθολικοί πιστεύουν ότι είναι αυτό που φορούσε ο Ιησούς στον σταυρό, διασώθηκε, όπως επιβεβαίωσε η δήμαρχος του Παρισιού. Έφτασε από την Ιερουσαλήμ στα χέρια του βασιλιά Λουδοβίκου του Ενάτου, το 1238, ο οποίος έχτισε την εκκλησία Saint-Chappelle στο Παρίσι για να το στεγάσει. Αργότερα, μεταφέρθηκε στην Νοτρ Νταμ. Αγκάθια από το στεφάνι έχουν διαμοιραστεί σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Ακόμα, η δήμαρχος του Παρισιού, διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους, ότι διασώθηκε ο χιτώνας του Αγίου Λουδοβίκου, από λινό ύφασμα, που χρονολογείται από τον 13ο αιώνα και πιστεύεται ότι ανήκει στον βασιλιά Λουδοβίκο, τον μοναδικό που έγινε άγιος, το 1297. Η «κάθοδος από τον σταυρό», του Νικολά Κουστό, ένα από τα πιο γνωστά γλυπτά του ναού πάνω από το ιερό, φαίνεται στις φωτογραφίες πως έχει διασωθεί επίσης, όμως δεν ήταν ακόμα δυνατό να διαπιστωθεί αν έχει υποστεί ζημιές.

Ποιων αντικειμένων η τύχη αγνοείται

Άγνωστη παραμένει, μέχρι τώρα, η τύχη των τριών μεγάλων εκπληκτικών παραθύρων υαλογραφικής τέχνης, τα περίφημα βιτρό, που αποτελούν ένα από τα πολλά σήματα κατατεθέν της εκκλησίας. Λέγεται πως το «Βόρειο Ρόδο» δεν έπαθε τίποτα, όμως οι πληροφορίες για το Δυτικό και το Νότιο Ρόδο παραμένουν συγκεχυμένες. Το δυτικό βιτρό είναι μικρότερο από τα άλλα δύο και χτίσθηκε το 1225. Το νότιο παράθυρο είναι μεγαλύτερο με πιο περίτεχνο διάκοσμο και χρονολογείται από το 1260. Υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες μαρτυρίες από δημοσιογράφους που λένε ότι τα είδαν να καταστρέφονται και άλλες που λένε ότι διασώθηκαν.

Άγνωστη επίσης παραμένει η τύχη του Τιμίου Ξύλου, ενός μεγάλου κομματιού που θεωρείται ότι προέρχεται από τον σταυρό του Χριστού και ενός από τα καρφιά με τα οποία τον σταύρωσαν. Οι Αρχές δεν έχουν ανακοινώσει επίσης, αν το εκκλησιαστικό όργανο, ένα από τα εξίσου μοναδικά αντικείμενα που βρίσκονταν στην Παναγία των Παρισίων. Αποτελείται από 8.000 αυλούς και δημιουργήθηκε το 1403, που βρίσκεται κάτω από ένα από τα παράθυρα-βιτρό. Η «Παναγία μας των Παρισίων», ένα από τα πιο γνωστότερα και σπουδαία αγάλματα που βρίσκονταν μέσα στην εκκλησία, της Παναγίας με τον Ιησού στην αγκαλιά της, χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και μεταφέρθηκε εκεί το 1818. Δεν έχει ανακοινωθεί αν σώθηκε.

Το ίδιο ισχύει και για τις 10 καμπάνες του ναού -η παλαιότερη, ο Εμμανουήλ, ζυγίζει 13 τόνους και έχει σημάνει για όλα τα σημαντικά γεγονότα της πόλης και της χώρας, από τον 15ο αιώνα.

Ο πίνακας του Θωμά του Ακινάτη, από τον 17ο αιώνα, δωρεά στον ναό το 1974, που απεικονίζει τον άγιο να πίνει νερό από το σιντριβάνι της σοφίας, είναι ανάμεσα στα έργα τέχνης για τα οποία δεν έχει δοθεί ακόμα κάποια πληροφορία.