Σε μια Ελλάδα που είναι το άκρως αντίθετο και όμως το ίδιο αφοπλιστικά όμορφη όσο και αυτή με τις αμμώδεις παραλίες, τα γραφικά νησιά και το απέραντο γαλάζιο. Για την ίδια Ελλάδα μιλάμε.

Αυτήν τη μαγεία θέλησε να μοιραστεί μαζί μας και ο βιντεογράφος Jonny Κυριάκου, στο ταξίδι του στην ορεινή Ελλάδα, από την Κερκίνη, στις Πρέσπες. «Όνειρο μου είναι να προσφέρω στον κόσμο λόγους και εικόνες που να τον εμπνέουν, να τον ευαισθητοποιούν και να τον κάνουν να ονειρεύεται. Να γνωρίσουν τη μαγεία της φύσης και να την προστατεύσουν, να την βοηθήσουν και να επωφεληθούν από την όμορφη και πιο ποιοτική ζωή που μπορεί να τους προσφέρει».

Who is who

«Αρχικά σπούδασα μουσική στο Λονδίνο αλλά το μεγάλο μου πάθος για το video production με οδήγησε στο να ασχοληθώ με αυτό. H ενασχόληση μου ήρθε ξαφνικά και όμορφα, «επηρεαζόμενος» από τον αδερφό μου -φωτογράφος στο επάγγελμα- που με παρέσυρε στο δικό του κόσμο».

Ο σκοπός του ταξιδιού

«Το ταξίδι στην Κερκίνη και τις Πρέσπες έγινε γιατί εκεί βρίσκονται 2 από τους μεγαλύτερους υγροτόπους για την αναπαραγωγή πελεκάνων και διαφόρων ειδών πουλιών, και θέλαμε- εγώ και οι 2 συνεργάτες-συνταξιδιώτες μου- τόσο να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο για αυτούς αλλά και να τον ευαισθητοποιήσουμε ώστε να προσέχουν και να φροντίζουν αυτά τα είδη. Αλλά και να αγαπήσουν εν γένει την άγρια φύση, να τους μεταδώσω τη δική μου αγάπη γι’ αυτήν. Γι’ αυτό άλλωστε και καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού μοιραζόμουν, κατά διαστήματα, την περιπέτεια μου με τους Instagram followers μου. Έτσι και αυτοί θα είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν νέα τοπία-παραδείσους της άγριας φύσης- που ίσως να μην έχουν την ευκαιρία να δουν ποτέ τους».

Από την Κερκίνη…

«Το ταξίδι μας ξεκίνησε από το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης και από εκεί, με ένα jeep, φτάσαμε στη Κερκίνη γύρω στις 2 το βράδυ. Λίγο πριν ξημερώσει κάναμε ήδη βαρκάδα στη μαγευτική και ξακουστή λίμνη της Κερκίνης, μια απίστευτη εμπειρία με τους πελεκάνους να μας συνοδεύουν σε όλη τη διαδρομή και να μας δίνουν την ευκαιρία για έχουμε εντυπωσιακά πλάνα! Αργότερα το απόγευμα κάναμε ένα μικρό σαφάρι στα γύρω χωριά για να αρπάξουμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε διαφορά ζώα που ζουν εκεί όπως βουβάλια, κάστορες, αγριόγατους, ελάφια και πολλά, πολλά σπάνια είδη πουλιών. Το ίδιο βράδυ αφού γεμίσαμε το αμάξι με καύσιμα ξεκινήσαμε με πολύ χαρά και αγωνία για τον δεύτερο προορισμό μας, τις Πρέσπες και συγκεκριμένα τον Άγιο Αχίλλειο, ένα ταξίδι που θα διαρκούσε κάπου στις 6 ώρες».

Στις Πρέσπες.

«Η διαδρομή φανταστική και η ομορφιά της Ελλάδας ανεπανάληπτη! Περάσαμε από φανταστικά τοπία, χιονισμένα δάση και λίμνες αλλά αυτό που μας κρατούσε ξύπνιους και ενθουσιώδεις κατά τη διάρκεια της διαδρομής ήταν τα τόσα πολλά είδη κουκουβάγιας που συναντούσαμε.

Φτάνοντας στον Άγιο Αχίλλειο συνειδητοποίησα πως η μαγεία της φύσης δεν έχει τέλος και ούτε μπορώ με λόγια να περιγράψω την ομορφιά και την ηρεμία αυτού του μέρους. Η ζωή των ανθρώπων εκεί είναι ξέγνοιαστη. Χωρίς το άγχος της πόλης και χωρίς να χρειάζονται πολλά χρήματα να ζήσουν. Ξυπνούν κάθε πρωί και αντικρίζουν όλη αυτή τη μαγεία. Δεν είναι ένας εύκολος επ’ ουδενί τρόπος ζωής (ποιος είναι, θα μου πεις). Είναι τρόπος ζωής, όμως, που σέβομαι και ξέρω πως δεν θα μπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να τον αντέξουν. Και απ’ αυτούς ακούσαμε φοβερές ιστορίες. Περνούσαμε τις ώρες μας κάνοντας βαρκάδες κατά τη διάρκεια της ημέρας, φωτογραφίζοντας ζώα και μαθαίνοντας για τη ζωή τους και τον τρόπο που ο άνθρωπος επεμβαίνει σε αυτή. Τα βραδιά μας ήταν ακόμα πιο περιπετειώδη. Πολλές φορές βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τσακάλια, αλεπούδες, ασβούς, ζαρκάδια, μέχρι και αρκούδες! Συμβουλή: Αν δείτε αγριογούρουνο, τρέξτε να σωθείτε».

Η πιο συναρπαστική στιγμή ήταν…

«… όταν είδαμε για πρώτη μας φορά 2 χαριτωμένα αρκουδάκια να τρέχουν! Μετά από μια ολόκληρη ημέρα αναζήτησης αρκούδας και αφού διανύσαμε πολλά χιλιόμετρα χωρίς επιτυχία αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στον ξενώνα μας γύρω στις 2:30 τα ξημερώματα. Ήμουν λίγο απογοητευμένος, είχα φυλάξει την κάμερα στη θήκη της, όταν λίγα μέτρα πριν τον χώρο στάθμευσης είδαμε 2 αρκουδάκια να τρέχουν! Κατάφερα να κινηματογραφήσω κάποια δευτερόλεπτα πριν χαθούν στο σκοτάδι. Είναι όμως μια σκηνή που έχει γραφτεί στον σκληρό δίσκο της μνήμης μου.