Γράφει ο Δρ. Κυριάκος Ιωάννου.

Κάθε χρόνο οι φιλόλογοι διαβάζουν και διορθώνουν εκατοντάδες εκθέσεις, διαγωνίσματα και ασκήσεις των μαθητών της κυπριακής Μέσης Εκπαίδευσης. Όσον αφορά την ορθογραφία, ισχύει, δυστυχώς, η στερεότυπη φράση «κάθε πέρσι και καλύτερα».

Κατά τη γνώμη μας, ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους καταλήγουμε σε αυτή την αποκαρδιωτική, κακά τα ψέματα, διαπίστωση είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση των Γκρίκλις (αρρωστιάρικα ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες, με αριθμούς κ.ά. τινά).

Η χρήση των Γκρίκλις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο κινητό τηλέφωνο και αλλού προκαλεί τεράστια προβλήματα στους μαθητές μας, κυρίως επειδή τους αποξενώνει από την οπτική εικόνα των λέξεων.

Όταν ένας μαθητής γράφει, π.χ., «epireazomai», στο μυαλό και στη μνήμη του αποτυπώνεται σιγά σιγά η εικόνα ενός -ι- εκεί όπου θα έπρεπε να υπάρχει, κανονικά, ένα -η-. Έτσι, βλέπουμε συνέχεια τη γραφή «επιρεάζομαι» (αντί «επηρεάζομαι»). Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να λεχθεί και για τη μετοχική κατάληξη -οντας/-ώντας. Από τη στιγμή που ο μαθητής γράφει συνέχεια -ontas («trehontas»· αλλά και: «tragoudontas»), είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι σε κάποια στιγμή η κατάληξη -ώντας θα περιέλθει σε αχρηστία.

Η επίδραση των Γκρίκλις είναι αρκετά επιζήμια και στον τονισμό των λέξεων, αφού ο μαθητής μαθαίνει να γράφει χωρίς να τονίζει. Έτσι, όταν ο ίδιος μαθητής πρέπει να γράψει κάτι, π.χ. την περίληψη ενός δοκιμίου, με ελληνικούς χαρακτήρες, είτε δεν τονίζει τις λέξεις είτε τις τονίζει εσφαλμένα.

Γενικά, τα Γκρίκλις μάς απομακρύνουν από τα οπτικά ινδάλματα των λέξεων, με αποτέλεσμα να παρατηρείται ανησυχητική αύξηση των ανορθογραφιών.

Για παράδειγμα, η καημένη λεξούλα «ψιθυρίζω», προκειμένου να αποτυπωθεί οπτικά στο μυαλό του μαθητή, πρέπει πρώτα να αναμετρηθεί με ολόκληρο λόχο!

Έτσι, στη μια όχθη:

«ψιθυρίζω»·

και στην άλλη όχθη:

«psithirizo», «psithirizw», «4ithirizo», «4ithirizw», «psi8irizo», «psi8irizw», «4i8irizo», «psithyrizo», «psithyrizw», «4ithyrizo», «4ithyrizw», «psi8yrizo», «psi8yrizw», «4i8yrizo», «4i8yrizw»!

Οι ανορθογραφίες που οφείλονται στη συχνή χρήση των Γκρίκλις μοιάζουν με τους παθογενετικούς ιούς οι οποίοι, όπως γνωρίζουμε, μεταλλάσσονται συνεχώς, και, άρα, η καταπολέμησή τους είναι ακόμη πιο δύσκολη (το πρόβλημα γίνεται συνθετότερο αν σκεφτεί κανείς ότι, κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων, στα Γκρίκλις κάνουν σεκόντο ενορχηστρωμένες συμμορίες του διαδικτύου, οι οποίες, ενδεδυμένες τον μανδύα της «επιστημολογίας», ισχυρίζονται ότι η υβριδική αυτή glossa αποτελεί τη φυσική μετεξέλιξη της ελληνικής γλώσσας).

Πάντως, αν και δεν χρειάζεται να αποδεικνύει κανείς τα αυτονόητα, αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι σε επιστημονική έρευνα του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (κατά τη σχολική χρονιά 2008-2009) οι φιλόλογοι δήλωσαν ότι συνάντησαν λέξεις γραμμένες σε Γκρίκλις σε γραπτά του σχολείου σε ποσοστό 64,3% ( ! ), ενώ, την ίδια στιγμή, παρατηρήθηκαν και μη αναμενόμενα λάθη, όπως αλλαγή χρόνου ή προσώπου στα ρήματα, αλλαγή πτώσης στα ουσιαστικά, αντικατάσταση λέξης με άλλη, με εντελώς διαφορετική σημασία, κτλ.

Δρ. Κυριάκος Ιωάννου