Ποιος (θα έπρεπε να) είναι ο ρόλος της τέχνης στις μέρες μας;

Εμπνευσμένος από διάφορα συνταρακτικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων ανά το παγκόσμιο, ο καλλιτέχνης Αιμίλιος Κουτσοφτίδης παρατηρεί ότι «σε περιόδους πολιτικής αβεβαιότητας, οι κοινότητες σ’ όλο τον κόσμο αναγκάζονται να προβληματιστούν σχετικά με τις ιδεολογίες η άλλες απόψεις της κοινωνίας».

Article featured image
Article featured image

Αυτός ο προβληματισμός, προσθέτει, συχνά είναι θολός και συγχέεται από την επιρροή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως τα κοινωνικά μέσα, που επιτρέπουν μια ορισμένη ελεύθερη επεξεργασία δεδομένων σε προσωπικές απόψεις».

Αυτή του η διαπίστωση έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας εικονογραφικής αφήγησης ενός φανταστικού ταξιδιού. Συγκεκριμένα, μια σειρά από σκηνές εναλλάσσονται, υποχρεώνοντας έτσι τον θεατή να εξερευνήσει αφηρημένες μορφές. Αφηρημένες, ανθρώπινες μορφές που εκφράζονται μέσα από ανήσυχες γραμμές και δημιουργούν μια σύνθεση των θολών, αναμεμειγμένων και παραμορφωμένων συναισθημάτων του τοπίου. Τις «Ανήσυχες Mεταβάσεις», όπως τιτλοφορεί τελικά τη δουλειά του.

Με αφορμή την επικείμενη έκθεσή του στο Αλμύρα, ο Αιμίλιος Κουτσοφτίδης μιλά στη CITY, απαντώντας μεταξύ άλλων στο πάντα επίκαιρο ερώτημα ποιος είναι ή ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της τέχνης στις μέρες μας.


DSC00889.jpg



Όταν ψηφίστηκε το Brexit, το 2016, ήμουν πολύ απογοητευμένος με το αποτέλεσμα και μου δημιούργησε μια σύγχυση, καθώς με έκανε για πρώτη φορά να θέσω την ταυτότητά μου υπό αμφισβήτηση που είναι μισή Κυπριακή και μισή Βρετανική και να προβληματιστώ αρκετά τόσο τι θα έπρεπε να επιλέξω όσο και τι θα σήμαινε η όποια απόφαση.


Γιατί επιλέγεις να αφηγηθείς μέσω αφηρημένων εικόνων ένα φανταστικό ταξίδι;

Οι προκλήσεις που βιώνουμε στη ζωή είναι ένα προσωπικό ταξίδι μέσα από τη μετάβαση των φάσεων στις οποίες προκαλούν συνεχώς τα συναισθήματά μας, δημιουργώντας αυτό που αναφέρομαι ως τοπίο συναισθημάτων. Είναι μέσα από αυτό το αφηρημένο τοπίο που τα σχέδιά μου αντικατοπτρίζουν μια ανήσυχη σύνθεση με την οποία μπορεί κανείς να βρει μια σύνδεση.

Δεν είναι κάπως δύσκολο ο θεατής να κατανοήσει ότι του «μιλάς» για ένα ταξίδι μέσω των εν λόγω εικόνων;

Ζούμε σε έναν οπτικό κόσμο που κοιτάζει συνεχώς εικόνες. Οι millennials είναι μια γενιά που επικοινωνούν μέσω εικόνων και έχει τεθεί στο επίκεντρο της σκηνής με τη βοήθεια μέσων κοινωνικών πλατφόρμων και για μένα η αναφορά «μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις» έχει χάσει την ουσία της καθώς η διαδικασία σύλληψης και προβολής μιας εικόνας είναι στιγμή με χιλιάδες εικόνες να δημοσιεύονται καθημερινά.

Το έργο που εκτίθεται είναι μια σειρά από αφηρημένα / εικονιστικά σχέδια που παρουσιάζουν πληροφορίες στον θεατή για να συσχετίσει και να δημιουργήσει τη δική του αφήγηση. Στα σχέδια υπάρχουν συμβολικές χειρονομίες που επιτρέπουν σε ένα άτομο να δομήσει μια κατανόηση του έργου και για μένα αυτή είναι μια μορφή γλώσσας.

Πότε και πώς προέκυψε η ανάγκη της ενασχόλησης με τη συγκεκριμένη θεματική ενότητα;

Όταν ψηφίστηκε το Brexit, το 2016, ήμουν πολύ απογοητευμένος με το αποτέλεσμα και μου δημιούργησε μια σύγχυση, καθώς με έκανε για πρώτη φορά να θέσω την ταυτότητά μου υπό αμφισβήτηση που είναι μισή Κυπριακή και μισή Βρετανική και να προβληματιστώ αρκετά τόσο τι θα έπρεπε να επιλέξω όσο και τι θα σήμαινε η όποια απόφαση. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τη δική της κρίση ταυτότητας, καθώς η μαζική εισροή προσφύγων από τη Συρία προκάλεσε ένα διαχωρισμένο ευρωπαϊκό σκηνικό, που είχε ως αποτέλεσμα τη ξενοφοβία, αλλά και πολιτικά γεγονότα, όπως το Brexit, που έχει προωθήσει τον ακραίο εθνικισμό που οδηγεί σε ρατσισμό.

Για να προσπαθήσω να καταλάβω αυτά τα γεγονότα εκφράστηκα μέσω του σχεδίου.

Τι σε ανησυχεί ή τι σε προβληματίζει περισσότερο σε σχέση με όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια;

Η μεγαλύτερη ανησυχία μου είναι ότι αντιμετωπίζουμε ένα διχασμένο ευρωπαϊκό τοπίο που έχει οδηγήσει σε ρατσισμό και ακραίες πολιτικές απόψεις. Η κοινωνία αυτές τις μέρες αισθάνεται αβέβαιη, αφού έχει επηρεαστεί από τη συγχώνευση πολλών απόψεων και συγχέεται από την επιρροή των Μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως τα κοινωνικά μέσα, που επιτρέπουν μια ορισμένη ελεύθερη επεξεργασία δεδομένων σε προσωπικές απόψεις.

Ζούμε σε περιόδους αβεβαιότητας και σε κάποιο βαθμό η κοινωνία πηγαίνει προς τα πίσω αντί να εστιάζει συλλογικά σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή.


emilio2.jpg


Για μένα η αναφορά «μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις» έχει χάσει την ουσία της, καθώς η διαδικασία σύλληψης και προβολής μιας εικόνας είναι στιγμή με χιλιάδες εικόνες να δημοσιεύονται καθημερινά.


Γιατί πολλοί άνθρωποι προχωρούν σε ψεύτικες αφηγήσεις κατά τη δική σου άποψη, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο τη διαιώνιση της κρίσης;

Οι πληροφορίες μπορούν να προσεγγιστούν άμεσα μέσα από τις διάφορες πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, ωστόσο, τα δεδομένα χειραγωγούνται καθώς αυτό δίνει τη δυνατότητα επεξεργασίας για τη διάδοση ψεύτικων ειδήσεων.

Πώς μπορεί κανείς να φιλτράρει όλες αυτές τις πληροφορίες ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε μια σαφή κρίση ως προς το τι μπορούμε να εμπιστευτούμε;

Η επεξεργασία των αφηγήσεων έχει γίνει ευκολότερη με συσκευές όπως τα smartphones, όπου οι προσωπικές απόψεις αναμιγνύονται με γεγονότα και αυτό δημιούργησε μία πλατφόρμα στην οποία η προπαγάνδα προωθείται σε εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο που συνδέονται μέσω του διαδικτύου.

Ποιος είναι ή ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος της τέχνης στις μέρες μας;

Η τέχνη μας δίνει την ευκαιρία να μπορέσουμε να δούμε έναν άλλο κόσμο, ένα παράθυρο σε μια διαφορετική διάσταση. Είναι μια οπτική γλώσσα που μπορεί να ανοίξει την ευκαιρία σε ένα κοινό να βρει στιγμές για να ξεφύγει, να προβληματιστεί ή να συνδεθεί με ένα θέμα που μπορεί να δημιουργήσει ερωτήματα για την κοινωνία και να προκαλέσει τα συναισθήματά μας δημιουργώντας διάλογο.

ΑΝΗΣΥΧΕΣ ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ

*Εγκαίνια: Σάββατο 25 Μαΐου, Ξενοδοχείο Αλμύρα, Πάφος, 20.00. Πληρ. 26888762.

*Θα παραμείνει ανοικτή μέχρι τις 16 Ιουνίου.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ