Ψυχολογία
Είναι «σωστό» τα παιδιά να μας βλέπουν γυμνούς στο σπίτι;
Απενοχοποίηση και εξάλειψη των ταμπού και των προκαταλήψεων που διακατέχουν μια (κλειστή) κοινωνία, ή δημιουργία λάθος εντυπώσεων στο μυαλό ενός παιδιού;
Illustration: metro.com.uk
Ψυχολογία
Είναι «σωστό» τα παιδιά να μας βλέπουν γυμνούς στο σπίτι;
Απενοχοποίηση και εξάλειψη των ταμπού και των προκαταλήψεων που διακατέχουν μια (κλειστή) κοινωνία, ή δημιουργία λάθος εντυπώσεων στο μυαλό ενός παιδιού;
Illustration: metro.com.uk
Ένα θέμα ταμπού, ακόμη και για χάρη συζήτησης, το οποίο ωστόσο έχει αρκετές και διαφορετικές πτυχές και αναγνώσεις τις οποίες κάθε γονιός πρέπει να γνωρίζει, καθώς το ζήτημα της εξερεύνησης του σώματος ενός παιδιού ξεκινά πολλές φορές και από τη βρεφική ηλικία.
Στο εξωτερικό και δη στις βόρειες χώρες, το γυμνό είναι τόσο φυσιολογικό όπως είναι στην Κύπρο το να μένουν τα παιδιά με τους γονείς τους μέχρι τα 30. Αρκετοί είναι δε και οι επιστήμονες που υποστηρίζουν πως η εξοικείωση ενός μικρού παιδιού με την εικόνα ενός γυμνού σώματος, όπως αυτό των γονιών του, αποτελεί βασική προϋπόθεση για να αγαπήσει το δικό του σώμα, να εξαλείψει κάθε ντροπή που ίσως νιώθει για το γυμνό και να νιώθει άνετα με τον εαυτό του, όπως κι αν μοιάζει.
Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει μία μερίδα επιστημόνων, που θεωρεί πώς η έλλειψη ιδιωτικότητας και η έκθεση ενός παιδιού στο γυμνό σώμα χωρίς όρια, μπορεί να δημιουργήσει μία λανθάνουσα σεξουαλικότητα μπερδεύοντας το μυαλό ενός παιδιού.
Το τι είναι σωστό και τι λάθος δεν είναι ακριβώς κανόνας, αφού διαμορφώνεται ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις επιρροές της κάθε κοινωνίας.
Η ψυχολόγος Στέλλα Μυριάνθους απαντά στο ερώτημα εάν τελικά είναι σωστό τα παιδιά να βλέπουν γυμνούς τους γονείς τους, εξηγώντας τα πώς και τα γιατί, ενώ παράλληλα δίνει συμβουλές για το πώς οι γονείς μπορούν να αναπτύξουν στο παιδί τους το αίσθημα της ιδιωτικότητας και της προστασίας του σώματός τους.
Γράφει η Στέλλα Μυριάνθους MSc
Οι απόψεις για το εν λόγω ζήτημα διίστανται ακόμη και ανάμεσα στους ειδικούς, ανάλογα με τον τρόπο που μας έχουν μεγαλώσει, με τις προσωπικές εμπειρίες όπως και το κοινωνικό σύνολο μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε.
Ασχέτως με το πως διαμορφώσαμε την άποψη μας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα καλό είναι με αυτοκριτική να προσπαθούμε να αναγνωρίζουμε αν είναι σεμνοτυφία, ταμπού ή προσωπικά όρια και θέμα ιδιωτικότητας.
Όσο αφορά τα παιδιά μας -από πολύ νωρίς- αρχίζουν να είναι περίεργα για το σώμα τόσο το δικό τους όσο και των άλλων. Αυτή η περιέργεια είναι φυσιολογική και ένδειξη της ψυχικής και νοητικής υγείας του παιδιού. Παρατηρεί, λοιπόν, και ρωτά.
Οι απαντήσεις μας στις ερωτήσεις του πρέπει να είναι αληθινές και ειλικρινείς έτσι ώστε το παιδί μας να μάθει να ρωτά και να ενημερώνετε από εμάς και όχι από οπουδήποτε αλλού ή οποιονδήποτε άλλον. Είναι, ωστόσο και η κατάλληλη να μάθει και κάποιους κανόνες όσο αφορά το σώμα μας και των άλλων που ίσως το προφυλάξουν από επιτήδειους.
Το σώμα του κάθε ενός είναι δικό του και δεν είναι σωστό να το εκθέτουμε οπουδήποτε και στον οποιονδήποτε.
Είναι η ώρα να μάθει να λέει όχι σε ό,τι το κάνει να νοιώθει άβολα, την ιδιωτικότητα και τον αλληλοσεβασμό προς το σώμα. Αυτό θα το επιτύχουμε με μικρά καθημερινά πράγματα, όπως το να κλείνουμε την πόρτα στο μπάνιο και να κτυπάμε την πόρτα όταν είναι κλειστή, ακόμη και στο υπνοδωμάτιό του. Το σώμα του κάθε ενός είναι δικό του και δεν είναι σωστό να το εκθέτουμε οπουδήποτε και στον οποιονδήποτε.
Προσέχουμε, όμως, να μην δημιουργούνται ενοχές γύρω από το γυμνό σώμα, με το να απαντούμε στις ερωτήσεις του και να συμπεριφερόμαστε φυσιολογικά και χωρίς υπερβολές αν τύχει και μας δει γυμνούς.
Άλλωστε, σε χώρες όπως για παράδειγμα η Σουηδία, το να βλέπει ο ένας τον άλλον γυμνό δεν είναι ασυνήθιστο. Δεν είναι όλοι η Σουηδοί άρρωστοι ή ανώμαλοι, το γυμνό σώμα είναι φυσιολογικό για την κουλτούρα τους και αποδεκτό μέσα στην ιδιωτικότητα του σπιτιού τους.
Πρέπει να μάθουν τα παιδιά μας να βάζουν όρια και να έχουν επίγνωση του σώματος τους και της ιδιωτικότητάς τους.
Άρα το τι είναι σωστό και τι λάθος δεν είναι ακριβώς κανόνας, αφού διαμορφώνεται ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις επιρροές της κάθε κοινωνίας. Αυτό που είναι σίγουρα σωστό είναι να πράττουμε μέσα στην οικογένεια μας αυτό με το οποίο νοιώθουν όλοι, κυρίως τα παιδιά, άνετα.
Η απόφασή μας έχει να κάνει με το πώς θέλουμε εμείς να χειριστούμε το θέμα και με τον χαρακτήρα του δικού μας παιδιού και πως αυτό εκλαμβάνει το θέμα του γυμνού σώματος.
Το σημαντικότερο, το βασικότερο, αυτό που θα πρέπει να τονίζουμε συνεχώς, είναι το να μάθουν τα παιδιά μας να βάζουν όρια και να έχουν επίγνωση του σώματός τους και της ιδιωτικότητάς τους. Η γνώση για το τι είναι φυσιολογικό να μας ζητήσουν, η γνώση για το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι πιθανόν να τα προσεγγίσουν με αλλότριους σκοπούς και ποιοι είναι οι πιθανοί τρόποι που μπορεί να το κάνουν. Να ξέρουν πολύ καλά ότι δεν εκθέτουμε το σώμα μας σε αγνώστους ή οπουδήποτε και το ότι δεν μας αγγίζουν στα σημεία που κρύβει το μαγιό μας. Αυτά είναι από τα πιο σημαντικά μαθήματα που πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας για να τα προστατεύσουμε.