«Οι εικόνες που αντικρύσαμε στην ‘προστατευόμενη’ παραλία της Λάρας στον Ακάμα. Η αιτία θανάτου της ακέφαλης χελώνας παραμένει αδιευκρίνιστη. Τα σκουπίδια στη φωτογραφία, είναι τα μισά από εκείνα που μαζέψαμε».

Μία ανάρτηση και δύο φωτογραφίες, ήταν αρκετές για να πυροδοτήσουν και πάλι τον διαδικτυακό όχλο ο οποίος με ευκολία αφορίζει το κάθε τι που εκ πρώτης όψεως μοιάζει περίεργο ή παράλογο.

Από τη μία είναι η υπερευαισθησία που μπορεί να συγκινεί και να ενεργοποιεί και από την άλλη, το επίπλαστο ενδιαφέρον για κάτι το οποίο είναι της μόδας, όπως το να έχεις περιβαλλοντική συνείδηση

Άσχετα από πού πηγάζει αυτή η αντίδραση, σημασία έχει πως υπάρχει ένα αποτέλεσμα, στην προκειμένη μία χελώνα νεκρή στην προστατευόμενη παραλία της Λάρας χωρίς κεφάλι και σε κακή κατάσταση, το οποίο εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον προκαλεί αρνητικά συναισθήματα.

Ποιος θα μπορούσε να έκανε τέτοιο κακό σε μία χελώνα και γιατί; Πώς γίνεται να υπάρχουν τέτοιες συμπεριφορές σε μία παραλία προστατευόμενη η οποία ελέγχεται τακτικά από περιβαλλοντικές ομάδες αλλά και επιστημονικές ομάδες οι οποίες διενεργούν έρευνες σε σχέση με την προστασία και τη διατήρηση της ευημερίας των χελωνών;

Αφού διαβάσαμε τα δεκάδες αφοριστικά και άλλου τύπου σχόλια που «έντυσαν» την ανάρτηση, επικοινωνήσαμε με την κυρία Μυρούλα Χατζηχριστοφόρου, η οποία μαζί με τον σύζυγό της, Ανδρέα Δημητρόπουλο, για 40 και πλέον χρόνια κρατούν και υλοποιούν με επιτυχία το Πρόγραμμα για την Προστασία και Διατήρηση των Θαλάσσιων Χελωνών της Κύπρου, πρόγραμμα το οποίο το 2016 βραβεύτηκε από την Ε.Ε ως ένα από τα 5 καλύτερα προγράμματα προστασίας περιβάλλοντος σε ολόκληρη την Ευρώπη, ζητώντας της να μας εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει στην παραλία της Λάρας.

Κυρία Μυρούλλα υπάρχει κάποιος που δολοφονεί τις χελώνες στην παραλία της Λάρας;

Το τελευταίο διάστημα δέχομαι συχνά τηλεφωνήματα από κόσμο ο οποίος μου λέει πως εντόπισε κακοποιημένες χελώνες σε διάφορα σημεία στην παραλία της Λάρας ή σε κάποιο άλλο σημείο Natura και μου στέλνουν μάλιστα αποδεικτικό φωτογραφικό υλικό. Υπάρχει ομάδα, η οποία συχνά κατεβαίνει στην παραλία για τις έρευνες που κάνουμε στο πλαίσιο του προγράμματος και παράλληλα ελέγχουμε την πορεία εκκόλαψης, ενώ καθαρίζουμε και την περιοχή εάν υπάρχουν σκουπίδια που αφήνουν ασυνείδητοι. Είναι λοιπόν δύσκολο για κάποιον να προβεί σε τέτοιου είδους ενέργειες και πράξεις εναντίον των χελώνων.

Άρα τι είναι αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία;

Κάθε χρόνο στην Κύπρο, εκβράζονται περί τις 50 με 60 χελώνες νεκρές, συνήθως από πνιγμό, αφού πιαστούν σε δίχτυα ψαράδων και δεν καταφέρουν να απεγκλωβιστούν. Αυτή την εποχή το φαινόμενο είναι εντονότερο γιατί είναι περίοδος αναπαραγωγής και οι χελώνες βρίσκονται σε ρηχά νερά, όπως και οι ψαράδες εξ ου και έχουμε τέτοια περιστατικά. Εδώ θέλω να διευκρινίσω πως έχουμε άψογη σχέση με τους ψαράδες της περιοχής, οι οποίοι κάθε φορά που θα αντιληφθούν πως μία χελώνα πιάστηκε στα δίχτυα τους, την απελευθερώνουν αμέσως και την αφήνουν πίσω στη θάλασσα, μας στέλνουν μάλιστα και φωτογραφίες με μεγάλη χαρά που βοήθησαν. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που το καταλαβαίνουν αργά και η χελώνα ήδη έχει πεθάνει. Ο ψαράς που θα βρει νεκρή χελώνα στα δίχτυα του, συνήθως την αφήνει πίσω στη θάλασσα. Ανάλογα, το νερό μπορεί να την ξεβράσει την ίδια μέρα ή μετά από ένα μήνα. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως αν μία χελώνα ξεβραστεί στη στεριά, έπειτα από ένα μήνα στο νερό, σε ποια κατάσταση θα βρίσκεται.

Κάτι αντίστοιχο με τη χελώνα της φωτογραφίας;

Όπως όλα δείχνουν ναι. Η χελώνα βρέθηκε στην περιοχή Λάρα 2. Το κεφάλι της δεν το είχε κόψει κάποιος, αλλά ήταν σε αποσύνθεση γι’ αυτό δεν ήταν ορατό. Και αν προσέξετε όλο το σώμα της χελώνας βρίσκεται σε κακή κατάσταση, κάτι που σημαίνει πως πέθανε αρκετό καιρό πριν, απλώς ξεβράστηκε στην ακτή πρόσφατα.

Όπως διευκρινίζει η κυρία Μυρούλλα, ο αριθμός των νεκρών χελώνων που ξεβράζονται κάθε χρόνο στην Κύπρο είναι πολύ μικρός σε σχέση με το σύνολο των χιλιάδων χελωνών που εκβράζονται στις ακτές της Μεσογείου ή στις περιοχές που έχουν μεγάλη αλιευτική δραστηριότητα, ενώ παράλληλα αξίζει να αναφερθεί πως στα 20 – 25 χρόνια που χρειάζονται οι χελώνες για να επιστρέψουν πίσω στη βάση τους και να γεννήσουν, το ποσοστό θνησιμότητας είναι αρκετά μεγάλο, μόλις 1 στις 1000 επιβιώνει, λόγω διαφόρων παραγόντων που αφορούν από τη θαλάσσια ρύπανση μέχρι και τις επιθέσεις καρχαριών και θαλασσοπουλιών, που τις βλέπουν ως τροφή.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τις χελώνες τις Κύπρου, μπορείτε να βρείτε σε παλαιότερο άρθρο που δημοσιεύτηκε στη CITY το 2017.