«Φοβόμουν πολύ τον πρώτο έρωτα της κόρης μου, αλλά ήμουν τελικά πολύ τυχερός. Ένα κοριτσάκι 16 ετών που μόλις έχει βγει από το σχολείο, πού θα πέσει; Κι αν ο πρώτος που θα πέσει τη σύρει στα πλακάκια; Κι άντε να τη σύρει στα πλακάκια. Αν τη σύρει πουθενά αλλού; Όλα αυτά ήταν μια τρομακτική αγωνία».

«Δεν μας προέκυψαν οι οικογένειες κατά λάθος, ήταν κατόπιν πολύ ώριμης σκέψης, αφού εγώ είχα κοιμηθεί σε οποιοδήποτε κρεβάτι υπήρχε στην Αθήνα, σε οποιοδήποτε καναπέ… όπου γη και πατρίς. Κοιμόμουν όταν νύσταζα, έτρωγα όταν πεινούσα, είχα καπνίσει τα πάντα και ξαφνικά κάποια στιγμή αισθάνθηκα μια φοβερή ανάγκη να κάνω μια οικογένεια».