Πάντα με εντυπωσίαζε η ικανότητά μας να μεταφράζουμε κατά πως μας συμφέρει τα διάφορα δημόσια τεκταινόμενα, ιδίως όταν αυτά αφορούσαν το Κυπριακό.
Δηλώσεις, παραφράσεις, παραποιήσεις, ψευδείς ισχυρισμοί και άλλα τινά, που από την περίοδο του Σπύρου Κυπριανού ακόμα, προσπαθούσαν να διαβάλουν την ελληνοκυπριακή κοινότητα και πολιτική, έναντι της Διεθνούς Κοινότητας. Και όλα αυτά, στο βωμό της εσωτερικής κατανάλωσης και ψηφοθηρίας.
Μια στάση που εμείς – οι Ελληνοκύπριοι- τηρούμαι ευλαβικά μέχρι σήμερα αλλάζοντας απόψεις και διαθέσεις κατά το δοκούν, δίνοντας την εντύπωση πως «εμείς» θέλουμε, οι «άλλοι» είναι το πρόβλημα. Αγνοώντας επιδεικτικά το «δικό μας» πρόβλημα.
Χθες, κυκλοφόρησε ένα βίντεο στα social media από την τυχαία συνάντηση του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη και του Τούρκου ομολόγου του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη.
Η φιλικού τύπου, τυχαία συνάντηση, από το «γεια, τι κάνεις» γρήγορα μπήκε στο ψητό με τον Νίκο Χριστοδουλίδη να ζητά από τον Τσαβούσογλου να δώσουν τα χέρια για να ξεκινήσουν επιτέλους οι συνομιλίες στη βάση των όρων αναφοράς που έχουν συμφωνηθεί, με τον Τσαβούσογλου να σχολιάζει –εύλογα- «πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, εάν δεν ξεκαθαρίσει το πλαίσιο λύσης που θα συζητηθεί».
Και λέγω «εύλογα» όχι γιατί επιθυμώ να απαλείψω τις ευθύνες της τουρκικής πλευράς ή να παραλείψω την τουρκική αδιαλλαξία, αλλά γιατί πρωτίστως αυτή είναι μία απορία που όσοι παρακολουθούν τα όσα διαδραματίζονται στο Κυπριακό τα τελευταία χρόνια και τις δηλώσεις της ελληνοκυπριακής ηγεσίας -στο εσωτερικό- σε σχέση με το πλαίσιο λύσης που επιθυμού(ν)με, ροκανίζει το μυαλό μας.
Θέλουμε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία; Θέλουμε χαλαρή συνομοσπονδία; Θέλουμε λύση δύο κρατών, Θέλουμε απλή ομοσπονδία; Εν κατακλείδι ξέρουμε τι θέλουμε;
Γιατί μπορεί στη συνομιλία μεταξύ των δύο Υπουργών, ο Νίκος Χριστοδουλίδης να επέμενε πως η θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η ΔΔΟ, ωστόσο τα μέχρι στιγμής δεδομένα και δημόσιες δηλώσεις του ΠτΔ, τον έχουν διαψεύσει.
Γιατί μπορεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης να διαψεύδει τον Τσαβούσογλου και να υποστηρίζει πως η Τουρκία είναι αυτή που έφερε στο τραπέζι των συνομιλιών την πρόταση για λύση δύο κρατών, με την ΚΔ, να μην την έχει κάνει αποδεχτή, η άλλη πλευρά, ωστόσο, υποστηρίζει πως είναι η ΚΔ που σε κάθε συνάντηση/συνομιλία μεταξύ των δύο κοινοτήτων, αλλάζει γνώμη για το ποιας μορφής λύση θέλει, προτείνοντας παράλληλα και κάποια νέα ιδέα.
Το ζητούμενο εδώ ποιο είναι; Μα φυσικά η έλλειψη αποδείξεων, πρακτικών και άλλων δαιμονίων που θα αποδείξουν τα όσα λέγονται, τουλάχιστον από την ελληνοκυπριακή πολιτική ηγεσία. Γιατί από λόγια και πομπώδεις δηλώσεις εσωτερικής κατανάλωσης, έχουμε φάει.
Υ.Γ: Προσωπικά δεν είδα καμία αμηχανία στο πρόσωπο του Τσαβούσογλου και καμία επιθετικότητα από πλευράς Χριστοδουλίδη. Αυτό που είδα ήταν μια άβολη στιγμή μεταξύ των δύο, με κρυφά βλέμματα στις κάμερες που τους έκαναν στενό μαρκάρισμα.
