«Καμία οθόνη αφής δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γοητεία του on/off»

Στον απόηχο των Χριστουγέννων η Μαρία Γ. νοσταλγεί την εποχή της «παλιάς» τεχνολογίας.

Article featured image
Article featured image

Λέγονται πολλά για την τεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη με το χειρότερο απ’ όλα να είναι το σενάριο όπου η τεχνολογία κατακτά τα πάντα και παίρνει τον έλεγχο. Αυτό που λέμε το πάνω χέρι. Αυτό το σενάριο είναι τρομακτικό, γιατί πρώτα απ’ όλα φοβού την εκδίκηση των ηλεκτρικών συσκευών ειδικά αυτών – που ας το παραδεχτούμε- δεν κατάλαβες ποτέ πως λειτουργούν!


Κάτι κινητά ΝΟΚΙΑ, που έβρισκαν συχνά το πάτωμα και έπεφταν «ρυθμικά» από την σκάλα, κάτι πλυντήρια κουρασμένα και μπουκωμένα από την σκόνη – που μυστήριο παραμένει η δοσολογία της, κάτι μίξερ που έκανες δώρο στην γιαγιά και αυτή το τοποθέτησε με περισσή χάρη στην άκρη της πόρτας «για να την κρατά ανοικτή», κάτι πρώτοι-πρώτοι «προπατορικοί» φούρνοι μικροκυμάτων, που ό,τι έβαζες μέσα έβγαινε κάρβουνο κοκ. Πάντως αξίζει να σημειωθεί για το αρχαίο κινητό ΝΟΚΙΑ, το παντοφλέ, ότι όσες φορές και αν έπεσε «ξανασηκώθηκε» θριαμβευτικά!


Και ειλικρινά τώρα ποιος θυμάται τις οδηγίες χρήσεως, ακόμα και να το διάβασες το βιβλιαράκι σε μια στιγμή επιστημονικού οίστρου, το ζήτημα είναι τι έμαθες; Η πικρή αλήθεια για την τεχνολογία είναι ότι όσο σοφιστικέ και αν είναι η οθόνη αφής (touch screen) τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γοητεία της απλότητας του ον/οφ, του ναι/όχι, του πράσινου και κόκκινου κουμπιού, που ξέρει να επαναφέρει με μια κίνηση τα πάντα σε τάξη- να τα κάνει όλα καλά.


Και όταν μπλοκάρει αυτή η τόσο ικανή οθόνη αφής μπλοκάρει και το σύμπαν και εκεί έγκειται η παντοδυναμία της όχι τόσο στο ότι είναι ικανή για τα πάντα- κατά το Χαρι-Κλίν-δειο «παίρνει και τα παιδιά σχολείο»- όμως στο ότι, όταν θα σε προδώσει θα μπλοκάρει τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου και των ωραίων κοιμώμενων αντανακλαστικών σου. Σ’ ένα καβαφικό επιτέλους, που με ένα «οφ» σβήνει η γης και πέφτει το μαύρο σκοτάδι καθώς περιμένει το πρόγραμμα να ανταποκριθεί.


Και αφού είμαστε στον απόηχο των Χριστουγέννων και καθώς κατεβαίνουν σιγά σιγά όλα αυτά τα λαμπιόνια, που σκορπήσαν φέτος την χαρά, διερωτώμαι αν αξίζει να διερωτηθούμε αν όλα τα μέσα και προϊόντα της τεχνολογίας, που έχουμε στην διάθεσή μας και μονοπωλούν την ζωή μας αν μας «φωταγωγούν» ή αν μας υπνωτίζουν σε ένα άρτιο τεχνολογικά σκοτάδι;


Αν ισχύει το δεύτερο τότε η τεχνητή νοημοσύνη έχει ήδη τον έλεγχο και ενώ ρυθμίζει τα φώτα περιμένει την δημιουργική νοημοσύνη πότε θα σβήσει την οθόνη και θα πάρει την ρεβάνς.

Για να δούμε σε ποια «οθόνη» θα δούμε την συνέχεια…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ