Τότε, όλη η πόλη μιλούσε για την καλτ καντίνα κοντά στη Λαχαναγορά του Ρέντη, με την ονομασία Uberness και το εξαιρετικό street food (βλέπε φώτο παρακάτω).

Η αισθητική, προφανώς, δεν έχει να κάνει με το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα τα έπιπλα.

Αυτό που θα προσδώσει χαρακτήρα σε ένα μαγαζί και θα το κάνει να ξεχωρίσει είναι πρωτίστως η πρόταση που έχει να κάνει: το ίδιο το φαγητό, η ποιότητα στις πρώτες ύλες, το σέρβις, το design και φυσικά, η συνέπεια απέναντι στους πελάτες αλλά κυρίως απέναντι στους στόχους που τέθηκαν εξ αρχής.

Κι όταν λέμε design, δεν εννοούμε κατ’ ανάγκη βαρυφορτωμένα μαγαζιά ή μια διακόσμηση που δια ροπάλου αποκλείει συγκεκριμένα υλικά.

Σε μια συζήτηση, πρόσφατα, ένας φίλος θυμήθηκε ένα μαγαζί στη Λευκωσία (δεν θυμάμαι όνομα), ένα υπόγειο, που δεν είχε τίποτε άλλο παρά τσιμέντο και κολώνες. Κι όμως, ο σωστός φωτισμός και η ενέργεια του κόσμου το «τοποθετούσαν» στον χάρτη του nightlife ως το ιδανικότερο location για να βγεις και να περάσεις super!

Η αισθητική είναι άποψη και σίγουρα δεν έχει να κάνει με τη χρήση ή μη της πλαστικής καρέκλας. Δεν έχει να κάνει ούτε με απαγορεύσεις ούτε με υποδείξεις. Ή το έχεις ή δεν το έχεις.

Διαβάζουμε σήμερα πως το υφυπουργείο Τουρισμού θέλει, λέει, να βάλει μπλόκο στην πλαστική καρέκλα, αλλά και στην αλόγιστη χρήση της λέξης «ταβέρνα» ή παραδοσιακό εστιατόριο, αν το εν λόγω υποστατικό δεν έχει παραδοσιακό φαγητό (κυπριακή κουζίνα).

Αυτό από μόνο του διασφαλίζει ότι όποιο μαγαζί έχει ξύλινες (τόνενες που λέμε) καρέκλες ή όποιο μαγαζί προσφέρει λουκάνικο και σεφταλιά στο μενού του είναι και καλά ταβέρνα;

Αν το υφυπουργείο έχει κι άλλα να προτείνει για αναβάθμιση των κέντρων αναψυχής, σε συνδυασμό και με την αλλαγή της καρέκλας, τότε πάσο. Αν, όμως, θεωρούμε ότι με τις πλαστικές καρέκλες θα φύγει μαζί και η κακογουστιά και η μετριότητα, τότε θα πρέπει μάλλον να ξανασυστηθούμε!

Προσωπικά, το καλύτερο φαγητό θυμάμαι να το έχω απολαύσει σε ταβέρνες με πλαστική καρέκλα. Τα καλύτερα που έχω να θυμάμαι αφορούν σε απάχικα στέκια με πολύ πλαστικό στον χώρο. Χωρίς, φυσικά, να τα ισοπεδώνουμε όλα, αφού πολλές είναι οι ταβέρνες που καταφέρνουν να προσφέρουν μια full παραδοσιακή εμπειρία!

Αφού για παράδοση, όμως, είναι που μιλάμε, ποιος μπορεί να βγάλει από την εξίσωση της κουλτούρας μας την πλαστική καρέκλα; Από πότε έχετε να μπείτε σε σουβλατζίδικο, σύλλογο, απάχικα ταβερνάκια, καφενέδες και μαειρκά;

Πρόταση: Το πλαστικό φαγητό να απαγορευτεί, όχι οι καρέκλες!