Γνωρίζοντάς τον εδώ και χρόνια, μπορώ να επιβεβαιώσω αυτό που λέει. Είτε στο οδοντιατρείο του θα πας είτε σε κάποιο event που φτιάχνει κοκτέιλ, θα φύγεις με χαμόγελο και μια ευφορία.

Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου είναι ένας από τους πολύ cool ανθρώπους που γνωρίζω και σίγουρα η καθημερινότητά του δεν περιορίζεται μόνο σε αυτές τις δύο ιδιότητές του, αφού μεταξύ άλλων παίζει μπουζούκι και μπαγλαμά, φτιάχνει κρασί, μαγειρεύει, χορεύει και όχι μόνο.

Παρόλα αυτά, η συζήτησή μας στο πλαίσιο αυτής της συνέντευξης έχει ως επίκεντρο την κύρια δουλειά του ως οδοντιάτρου, αλλά και την ενασχόλησή του με το bartending. Δύο ιδιότητες που, όπως ο ίδιος λέει, τον ευχαριστούν εξίσου.

Γιατί ένας οδοντίατρος επιλέγει να κάνει και τον barman;

Καταρχάς, να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε αυτή την ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια θέματα, τα οποία στη σημερινή κοινωνία μπορεί και να φαίνονται παρατραβηγμένα ή εξωπραγματικά, αλλά κυρίως μπορεί για κάποιους να μη θεωρούνται συμβατά ως προς το συγκεκριμένο lifestyle που πρέπει να ακολουθεί κάποιος, αναλόγως της κοινωνικής του θέσης ή της επαγγελματικής του πορείας.

Κακά τα ψέματα, δύσκολο να ξεφύγεις από τα κοινωνικά στερεότυπα και πολλές φορές είσαι αναγκασμένος να αποφεύγεις κάποια πράγματα που σου αρέσουν και γιατί όχι να μεταμορφώνεσαι σε κάτι άλλο, γιατί δεν «αρμόζει» στο κοινωνικό σου status και στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία. Άμα είσαι σε κάποια θέση «επιβάλλεται» να είσαι κουμπωμένος, «γραβατωμένος», μετρημένος και σοβαροφανής.

Εγώ, πάλι, πιστεύω πως αν θέλεις να είσαι και να νιώθεις πραγματικά ελεύθερος, αν θέλεις να μην αισθάνεσαι φυλακισμένος μέσα στο σώμα που η φύση διάλεξε για σένα, στη ζωή πρέπει να κάνεις όλα όσα σε ευχαριστούν και σε γεμίζουν ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα, χωρίς να λαμβάνεις υπόψη τις γνώμες των άλλων, εφόσον αυτά δεν προσβάλλουν και δεν στερούν τις ατομικές ελευθερίες των ατόμων γύρω σου.

Απλώς, φανταστείτε πως θα νιώθατε αν ερχόταν ένας 17χρονος και σας επέβαλλε να ακολουθήσετε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι στη ζωή, χωρίς να διαθέτετε την παραμικρή δυνατότητα απόκλισης σας από αυτό. Θα τον αφήνατε; Γι’ αυτό κι εγώ, σήμερα, στα 47 μου, έπαψα να ακούω τον 17χρονο που κάποτε συμπλήρωσε τις φόρμες ένταξης μου στην Οδοντιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης πριν από 30 χρόνια…

Τι κοινά έχει η οδοντιατρική με το bartending;

Αν και δύσκολο κάποιος να το φανταστεί, η οδοντιατρική και το bartending έχουν πάρα πολλά και κοινά στοιχεία.

Πρώτα απ’ όλα έχεις να κάνεις με ανθρώπους, αληθινούς ζωντανούς οργανισμούς. Οπότε για να θεωρείσαι καλός οδοντίατρος ή καλός bartender πρέπει πρώτα απ όλα να είσαι καλός ψυχολόγος και εν μέρει και ψυχαγωγός. Για μένα αυτό είναι η βάση.

Με πολλή εξάσκηση και με αναβαθμισμένες γνώσεις, σχεδόν όλοι θα καταφέρουν να απαλύνουν την καταπόνηση ενός πονόδοντου καθώς και να δροσίσουν έναν διψασμένο φάρυγγα. Παρόλα αυτά, μέχρι να επιτευχθεί αυτό, πρέπει ο ασθενής – θαμώνας να πάψει να είναι τρομοκρατημένος ή να νιώθει ανίκανος να επιλέξει τι θα πιει, κι εκεί θα πρέπει ο οδοντίατρος – bartender να δείξει το πόσο καλός είναι, ψυχολογώντας τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί του, προσφέροντάς του ότι καλύτερο, χαρίζοντας του παράλληλα με την ανακούφιση – γαστρονομική ευχαρίστηση, μια αξέχαστη εμπειρία.

Άρα και οι δύο προσφέρουν «θεραπείες» πολυδιάστατες και ενδιαφέρουσες, και οι δύο προσπαθούν να χαλαρώσουν τον επαγγελματικώς συναλλασσόμενο συνδαιτυμόνα, για να απολαύσει αυτή την εμπειρία, και οι δύο συμβάλλουν στην υγεία (σωματική και πνευματική) του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντί τους.

Κάποιες γνώσεις σου στην οδοντιατρική, έχουν φανεί χρήσιμες για την ενασχόλησή σου με το bartending;

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό, πιστεύω πως ναι. Η οδοντιατρική μού δίδαξε μια ολόκληρη φιλοσοφία και καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο σκέφτομαι. Παράλληλα, με παρακίνησε στη μελέτη των μηχανισμών με τους οποίους εξελίσσονται τα πράγματα σε αυτή τη ζωή και με έμαθε πώς να μαθαίνω. Πώς να αναζητώ τη γνώση, πώς να κατανοώ τους μηχανισμούς δράσης, ποια μονοπάτια να ακολουθήσεις για να καταλήξεις σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα παρόλο που ποτέ δεν είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις (άσε που πολλές φορές, υπάρχουν περισσότερες από μία διαδρομές).

Το αγαπημένο μου κομμάτι κατά τη πολυετή διάρκεια των σπουδών μου ήταν η Βιοχημεία (δηλαδή όλα όσα διαδραματίζονται στον ανθρώπινο οργανισμό σε επίπεδο μορίων και αλληλεπίδρασης μεταξύ τους). Και πιστεύω πολύ στην ευρύτερη Χημεία, τη χημεία των σχέσεων, τη χημεία όλων όσων βρίσκονται γύρω μας και πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, τη Χημεία όλων των οργανισμών που βρίσκονται στη μητέρα φύση κ.ο.κ.

Γι’ αυτό όταν ξεκίνησα με το Bartending δεν ασπάστηκα (χωρίς προβληματισμό) τη γνώση του ‘ρίξε αυτό κι αυτό σε ένα shaker, βάλε λίγο πάγο και ανακινώντας το θα πάρεις αυτό το αποτέλεσμα’.

Μελέτησα συστηματικά τους μηχανισμούς και τη χημεία των γεύσεων, τη φυσιολογία των γευστικών καλύκων της γλώσσας και των οσφρητικών νηματίων της υπερώας (πράγματα ίσως ακαταλαβίστικα για τους περισσότερους, αλλά που σε βοηθούν να μάθεις γιατί όταν κάνεις αυτές τις ενέργειες λαμβάνεις αυτό το αποτέλεσμα…). Και στην πορεία έμαθα πολλά πράγματα, πως ο ανθρώπινος οργανισμός αντιλαμβάνεται το γλυκό (τη γεύση δηλαδή) με ένα μόνο τρόπο, αλλά το πικρό με 100 διαφορετικούς τρόπους (τυγχάνει δηλαδή διαβαθμίσεων). Έμαθα πως όταν καταναλώνεις ένα αφρώδες κρασί ή μια σόδα με έντονο ανθρακικό διεγείρονται οι ίνες του πόνου και έτσι αισθάνεσαι αυτές τις φυσαλίδες που σου «γαργαλάνε» τον φάρυγγα και τον οισοφάγο… Έμαθα γιατί άμα χτυπήσεις ένα ποτό στο shaker με τον συνηθισμένο τρόπο και άμα χτυπήσεις το ποτό με τον «Γιαπωνέζικό τρόπο» (το λεγόμενο hard shaking που επινόησε o Kazuo Uyeda το 1966) παρόλο που το shaker σου περιέχει ακριβώς τα ίδια προϊόντα, τον ίδιο πάγο και τις ίδιες ποσότητες, το αποτέλεσμα που λαμβάνεις δεν είναι το ίδιο, γιατί με τη δεύτερη τεχνική πετυχαίνεις καλύτερο «αερισμό» της δημιουργίας σου (άρα και πιο γευστικό αποτέλεσμα).

Άρα, τα πάντα είναι θέμα Χημείας και Φυσικής και Μηχανισμών Δράσης και άμα σκέφτεσαι σαν γιατρός ή να πω καλύτερα με ένα πιο επιστημονικό τρόπο τότε πετυχαίνεις και καλύτερες δημιουργίες. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου αυθεντία ούτε και καλύτερο από όλους αυτούς τους εξαιρετικούς mixologists που μας συναρπάζουν καθημερινώς με τις ευφάνταστες δημιουργίες τους, απλώς πιστεύω πως όσο πολύ εμβαθύνεις σε αυτό που κάνεις, τότε εκτός του ότι το απολαμβάνεις περισσότερο, ευχαριστείς και όλους αυτούς που βασίζονται σε σένα σε μεγαλύτερο βαθμό. Και πιστεύω πως σε όλους τους τομείς της ζωής τα πάντα φαίνονται στις λεπτομέρειες.

Το αντίθετο; Γνώσεις σου στο bartending έχουν φανεί χρήσιμες στην οδοντιατρική;

Αυτό ίσως να επιτεύχθηκε σε λιγότερο βαθμό, αλλά σίγουρα το bartending με έμαθε να επικοινωνώ καλύτερα με τους ανθρώπους, συζητώντας και παρατηρώντας τις διαφορές που εμφανίζουν όταν έρχονται σε σένα με διαφορετική πιο χαλαρή διάθεση, γιατί κακά τα ψέματα, πολλές φορές έρχονται στο ιατρείο δίνοντας σου την εντύπωση πως παραλληλίζουν την οδοντιατρική έδρα με την ηλεκτρική καρέκλα.

Γι’ αυτό και πίσω από το μπαρ μπορείς να γνωρίσεις τον άλλο καλύτερα παρά πίσω από τη μάσκα, την προσωπίδα και τα τρυπάνια.

Πώς αντιδρούν οι ασθενείς σου όταν σε βλέπουν να φτιάχνεις κοκτέιλ, ειδικά αυτοί που δεν το γνωρίζουν;

Όπως έχουμε ήδη προαναφέρει, όσοι δεν το γνωρίζουν βρίσκονται μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη (θέλω να πιστεύω ευχάριστη), εφόσον αντιλαμβάνονται ότι ο οδοντίατρος τους δεν είναι ο «χασάπης» που ίσως κάποτε να σκέφτονται πως είναι, αλλά ένας λιγάκι πιο «cool» τύπος που ζει κι αυτός στον αληθινό κόσμο και χαίρεται τα ωραία της ζωής με το ίδιο τρόπο που τα χαίρονται κι αυτοί.

Μάλιστα –μιλώ πάντα εκ πείρας– κάποιοι από αυτούς μου έδειξαν πως νιώθουν και λίγο περήφανοι με το όλο θέμα, γιατί ο οδοντίατρός τους, διαθέτει και μια πιο «ανθρώπινη»-«κοσμοπολίτικη» πλευρά και παράλληλα εμφανίζεται αρκετά δημιουργικός και σε άλλους τομείς της ζωής (ελπίζω δηλαδή να το κατάλαβα σωστά και να μην λανθάνομαι).

Όντας στο ιατρείο, πότε δικαιούσαι να κεράσεις ένα ποτό ή ένα απεριτίφ κάποιον ασθενή σου;

Στο ιατρείο, όπως αντιλαμβάνεστε για ευνόητους λόγους, αποφεύγουμε αυστηρώς την κατανάλωση αιθυλικής αλκοόλης, γιατί πάντα είναι καλό να οριοθετείς τις διαφορετικές ιδιότητες σου και να γνωρίζεις το πόσο λεπτή είναι η γραμμή που ενώνει αυτά τα δύο.

Παρόλα αυτά, επειδή πολλοί μου το ζητάνε, και δεν θέλω να τους απογοητεύσω, υπάρχουν πάρα πολλές εξαιρετικές και ευφάνταστες λύσεις – δημιουργίες που μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς τη χρήση αιθυλικής αλκοόλης, ήτοι τα λεγόμενα mocktails.

Έμαθα να φτιάχνω σχεδόν τα πάντα μόνος μου, εννοώ τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιώ στις αναμείξεις μου, για αυτό και εκμεταλλεύομαι όλα τα αγαθά της φύσης και φτιάχνω μια τεράστια γκάμα ποτών χρησιμοποιώντας τα πιο αγνά βότανα, φρούτα, λαχανικά, μπαχαρικά, εκχυλίσματα εσπεριδοειδών κ.α. οπότε άμα είναι να κεράσω σε κάποιον φίλο ή σε κάποιο «μερακλή» ασθενή ένα ποτό, αυτός θα το απολαύσει χωρίς να κινδυνεύει να μπεκρουλιάσει από το πρωί-ξημέρωμα και μάλιστα θα τον τονώσει και θα λάβει και πολλές βοηθητικές ουσίες από τη μητέρα φύση (όπως βιταμίνες, ιχνοστοιχεία κ.α. εννοείται πως η προσθήκη ζάχαρης αποφεύγεται, ανικαθίσταται με άλλες γλυκαντικές ουσίες όταν αυτό είναι εφικτό ή χρησιμοποιείται όταν είναι απαραίτητη με μεγάλη φειδώ).

Ποιοι είναι οι πιο δύσκολοι ή έστω οι πιο απαιτητικοί; Οι ασθενείς σου ή ο κόσμος στα event που έρχεται για ένα ποτό;

Πιστεύω πως αυτό υπόκειται στο άτομο και όχι στο τι θέλει να του προσφέρεις. Σίγουρα η προσέλευση το ιατρείο είναι πάντα πιο δύσκολη λόγω φόβου, ενώ στο μπαρ σε βλέπουν με πιο ευχάριστο μάτι, αλλά άμα θέλει ο άλλος να σου κάμει τη ζωή δύσκολη θα τα καταφέρει ούτως ή άλλως.

Ποιο από τα δύο σε ευχαριστεί περισσότερο;

Να σου πω την αλήθεια, και τα δυο με ευχαριστούν εξίσου. Και τα δύο τα λατρεύω, τα αντιμετωπίζω με θρησκευτική ευλάβεια, αφιερώνω ένα τεράστιο χρόνο της ζωής μου, προσπαθώντας να γίνω και στα δυο καλύτερος, ουδέποτε τα αντιμετώπισα με χλιαρότητα, αλλά πάντα με ζήλο και την πρέπουσα σοβαρότητα.

Αυτό όμως που κατάλαβα, αυτό που παρατηρώ πάντα και αυτό που με κάνει να νιώθω περήφανος εξασκώντας και τις δύο αυτές μεγάλες μου αγάπες, είναι το γεγονός πως όποιος φύγει από κοντά μου, φεύγει πάντα με ένα μεγάλο γλυκό χαμόγελο! Και στο τέλος της ημέρας αυτό είναι το ζητούμενο.

Οπότε, αν με ρωτήσεις τι επαγγέλλομαι, οδοντίατρος ή bartender ή κάτι άλλο από τις δεκάδες δραστηριότητες με τις οποίες είμαι μπλεγμένος, θα σου απαντήσω ξεκάθαρα, πως είμαι ένας «επαγγελματίας χαμογελοποιός».