Ο Σωκράτης Μάλαμας γνωρίστηκε με τον Νίκο Παπάζογλου το 1985, στη Θεσσαλονίκη. Νεαρός εκείνος προσπαθούσε να κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο και τραγουδούσε σε διάφορα ξενυχτάδικα της πόλης. Ο Παπάζογλου διάλεγε πάντα μια γωνιά, καθόταν κι έπινε το ποτό του, παρατηρώντας κι ακούγοντας διακριτικά.

Κάπως έτσι οι δυο τους ήρθαν κοντά και ο Παπάζογλου κάποια στιγμή τον κάλεσε, για να τον ακούσει στο στούντιό του, το «Αγροτικόν», που άκμαζε εκείνη την περίοδο. Όπως ο ίδιος ο Μάλαμας ανέφερε σε συνέντευξή του στο ogdoo.gr ο Νικόλας ήταν για τον ίδιο σεβάσμιος πατέρας, αλλά και αλητήριος μεγάλος αδελφός.

«Μαζί κάναμε ένα ντουέτο καταπληκτικό. Ξημερώναμε νύκτες και νύκτες, να ακούμε τραγούδια, να μιλάμε για αυτά, για γυναίκες, να φιλοσοφούμε. Εκείνος ήταν πιο συγκρατημένος, αλλά παρέα δημιουργούσαμε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Δεν γίνεται λοιπόν να μην επηρεαστώ απ’ τον τρόπο του, απ’ το συναίσθημά του», ανέφερε στην ίδια συνέντευξη προσθέτοντας ότι «Ήταν ουσιαστικά πρακτικός και βαθύτατα ευαίσθητος σαν παιδί πέντε χρονών. Σκληρός όταν έπρεπε να διαπραγματευτεί και να υπερασπίσει τη δουλειά του ή να πει τη γνώμη του, αλλά, όταν δεν ήθελε να μιλήσει, δεν του έπαιρνες κουβέντα. Αν σε αντιπαθούσε γύρναγε την πλάτη του, σε αγνοούσε, αλλά όταν αγαπούσε γινόταν όλο αγάπη».

Εν τέλει, ο Παπάζογλου πήρε τον Μάλαμα στο συγκρότημά του, τη «Λοξή Φάλαγγα», και έπαιζε κιθάρα μαζί του σε όλες τις συναυλίες. Όταν του πρότεινε να λέει και δικά του τραγούδια μέσα στο πρόγραμμα, τον εξέπληξε, διότι πίστευε ότι το προσωπικό του ρεπερτόριο δεν ταίριαζε με το μουσικό ύφος της συναυλίας. Ο Μάλαμας περιέγραψε αυτήν την αμηχανία του στη «Μηχανή του Χρόνου»: «Μπήκα στο συγκρότημά του και όταν έγινε η δουλειά μού λέει “παίξε τραγούδια σου ενδιάμεσα στο δικό μου πρόγραμμα”. Εγώ δυσκολευόμουν, γιατί τα τραγούδια που είχε ο Νίκος, ήτανε τραγούδια έξω καρδιά τα περισσότερα και τα δικά μου ήτανε πολύ… “βαριά”. Είχαν μια τελείως διαφορετική ατμόσφαιρα και αισθανόμουν ότι θα επιβαρύνω αυτό το κοινό που ήταν μες στην τρελή χαρά».

«Αλλά αυτός επέμενε. Μου λέει “όχι, στη μέση του προγράμματος θα λες 2-3 τραγούδια”. Και αποφάσισα να λέω απαράδεκτα τραγούδια μέσα σε πολύ, σε μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα. Δηλαδή εκεί που ήταν το “Πότε Βούδας πότε Κούδας” εγώ έλεγα, ας πούμε, το “Καληνύχτα μαλάκα”. Ο Παπάζογλου μού έλεγε “μπράβο έτσι πρέπει”. Ήταν τρελός, δεν ξέρω είχε μια ιδιορρυθμία, μια παράδοξη ιδιορρυθμία, γιατί παρότι ήταν συντηρητικός στην κρίση του για τα πράγματα, στις δράσεις του ήταν τελείως ανοιχτός».

Η όγδοη ενότητα των «Σκέτων» του Σωκράτη Μάλαμα είναι αφιερωμένη στον Νίκο Παπάζογλου. Μαζί του πάντα ο εξαιρετικός Δημήτρης Λάππας. Το πρώτο τραγούδι της ενότητας είναι οι «Στιγμές», σε στίχους της Πολυξένης Βελένη και μουσική του Νίκου Παπάζογλου, από τον δίσκο «Μάισσα σελήνη» που κυκλοφόρησε το 2005.