Φορώντας αποκλειστικά μαύρα ρούχα, όπως ο ίδιος λέει για να μην τραβά την προσοχή εκείνος αλλά το μήνυμα που θέλει να στείλει, ο 22χρονος Chris Ροτσάκης, από τη Λευκωσία, με καταγωγή από το κατεχόμενο Βαρώσι, εδώ και περίπου 1,5 μήνα, έχει ξεκινήσει μια διαφορετική προσπάθεια θέλοντας να στείλει μηνύματα επανένωσης και ειρήνης για την Κύπρο.

Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα Yenidüzen τον χαρακτήρισε πρόσφατα,ως παράδειγμα προς μίμηση, ενώ στο μικρό διάστημα που «τρέχει» αυτή τη δράση έχει δεχτεί χιλιάδες μηνύματα από Ε/κ και κυρίως από Τ/κ, οι οποίοι τον ευχαριστούν γιατί επιτέλους κάποιος αποφάσισε να πει την αλήθεια με το όνομά της, ότι δηλαδή «Η Κύπρος είναι Κυπριακή». Αυτό άλλωστε ήταν και το πρώτο μήνυμα που θέλησε να στείλει αρχές Νοεμβρίου, όταν πήρε την απόφαση να ξεκινήσει τη δράση του.

Check Facebook and Instagram

Μαζί με τον Τ/κ Tuğberk Göçmenoğlu ατο χωριό Πέργαμος

Μέχρι στιγμής έχει «σηκώσει χαρτόνι» σε 16 διαφορετικά σημεία της Κύπρου, μα σκοπός του είναι να πολλαπλασιάσει αυτό τον αριθμό έως ότου το μήνυμά του -το μήνυμα χιλιάδων Κυπρίων- να ακουστεί σε όλο τον κόσμο και κυρίως σε αυτούς που κρατούν την τύχη του τόπου στα χέρια τους.

Ο Chris Ροτσάκης δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα νέο παιδί που αποφάσισε να σηκωθεί από τον καναπέ του και να κάνει κάτι!

Πώς ξεκίνησε η ιδέα με τις επιγραφές σε διάφορα σημεία της Κύπρου;

Από χρόνια βλέπω και παρακολουθώ διάφορους δικοινοτικούς λογαριασμούς στα Social Media, τους οποίους θαυμάζω για τη δουλειά που κάνουν. Ένιωθα πάντα την ανάγκη να γίνω ένας συνδετικός κρίκος σε αυτό τον αγώνα που γίνεται, μέσω διαδικτύου, για την επανένωση του τόπου μας. Έψαχνα, όμως, κάτι διαφορετικό και πρωτοποριακό που θα κινούσε την περιέργεια και το ενδιαφέρον του κόσμου και νομίζω πως στο μικρό διάστημα που τρέχω αυτή τη δράση, το κατάφερα.

Υπάρχει κάτι αντίστοιχο και στο εξωτερικό, ο «dudewithsigns», τον οποίο επικαλείσαι ως βασική πηγή της έμπνευσής σου.

Αυτή είναι η αλήθεια. Ο τύπος αυτός ήταν που με ενέπνευσε να κάνω κάτι αντίστοιχο κι εγώ στην Κύπρο. Ο συγκεκριμένος κινείται στους δρόμους της Νέας Υόρκης και πάνω σε ένα κομμάτι χαρτόνι γράφει τα διάφορα μηνύματα που θέλει να περάσει στον κόσμο.

Ανεβάζει το υλικό στα social και γίνεται viral μέσω χιλιάδων αναδημοσιεύσεων, με τα μηνύματά του να φτάνουν σε όλο τον κόσμο. Παρακολουθώντας τον σκέφτηκα πως αν κι εγώ έκανα κάτι αντίστοιχο, θα είχα ανάλογη ανταπόκριση από τους Κύπριους. Έτσι κι έγινε! Από «Dude with sign» το έκανα «Cypriot with sign» και φυσικά το προσάρμοσα στα θέματα που αφορούν το Κυπριακό πρόβλημα και τις δύο κοινότητες του τόπου.

Προσπάθησες να επικοινωνήσεις με τον «dudewithsigns»;

Θα ήθελα πολύ αλλά είναι κάτι σχεδόν αδύνατον αφού τον ακολουθούν εκατομμύρια χρήστες οπότε αντιλαμβάνεστε πόσα μηνύματα λαμβάνει καθημερινά. Παρόλα αυτά, τον κάνω tag σε όλες τις φωτογραφίες που κοινοποιώ, με την ελπίδα να παρατηρήσει κάποτε τον λογαριασμό μου!

Πώς προκύπτουν τα σλόγκαν που επιλέγεις;

Πολλές φορές η ιδέα προκύπτει από το πουθενά. Άλλες πάλι προκύπτουν αφού διαβάσω κάποιο άρθρο σχετικά με το Κυπριακό με τις λεζάντες που επιλέγω να είναι επί της ουσίας το σχόλιο που θα ήθελα να κάνω στον αρθρογράφο. Αντ’ αυτού, αντί να κάνω comment στο Facebook δηλαδή, τα γράφω πάνω σε χαρτόνια και τα ανεβάζω στο Instagram. Υπάρχει και μία 3η πηγή, όμως, που με εμπνέει, ο λογαριασμός «The Cypriot Story» της Τουρκοκύπριας φίλης μου, Selay Mustafa. Σε αυτόν τον λογαριασμό η Selay μοιράζεται τα κοινά ήθη και έθιμα Ε/κ και Τ/κ (χορούς, φαγητά, λέξεις).

Στο αεροδρόμιο Λάρνακας

Θεωρώ πως αν δεν αλλάξει άρδην το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να αρχίσει να διδάσκει σωστά την ιστορία του τόπου, χωρίς να φανατίζει και να προπαγανδίζει -και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές-, τότε η αλλαγή θα έρθει και θα είναι ουσιαστική.

Κεντρικός άξονας τον αναρτήσεών σου η ενωμένη Κύπρος και η άρση κάθε τύπου συνόρου. Πώς αποφάσισες να προβάλλεις αυτό το κομμάτι του τόπου μας;

Από το δημοτικό ακόμα, όταν δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω ορισμένα πράγματα, το θέμα των «συνόρων» στην Κύπρο ήταν κάτι το οποίο μου κινούσε την περιέργεια. Όταν πηγαίναμε με την οικογένειά μου κάθε Κυριακή βόλτα στη Λήδρας, μου φαινόταν παράξενο το γεγονός ότι ο κόσμος αποκαλούσε την οδό Λήδρας, ως το κέντρο της πρωτεύουσας για τον εξής λόγο: «Πως γίνεται να είναι το κέντρο της πόλης αλλά στην ουσία να μην επιτρέπεται να την βαδίζουμε ελεύθερα όλη; Γιατί όπου και αν περπατήσουμε στην Κύπρο με κατεύθυνση τον βορρά στο τέλος η δρόμος θα μας βγάλει στο συρματόπλεγμα;».

Από το σπίτι μου βλέπω καθημερινά την σημαία της ντροπής στον Πενταδάκτυλο. Ρωτούσα λοιπόν τους γονείς μου «γιατί υπάρχει αυτή η σημαία πάνω στο βουνό και τι σημαία είναι αυτή; Αλλά και γιατί στην Κύπρο υπάρχουν τόσα σύνορα;».

Καθώς μεγάλωνα άρχισα να μελετώ την Κύπρο και την ιστορία της από μόνος μου, άλλωστε τα όσα μας διδάσκουν στο σχολείο είναι ελλιπή και μονοδιάστατα, οπότε άρχισα να ψάχνω πηγές ενημέρωσης διάφορες και κυρίως διαφορετικές μεταξύ τους, για να έχω μια πιο σφαιρική εικόνα. Και όσο μάθαινα τόσο μεγάλωνε ο πόθος μου για τη διάλυση των συνόρων. Ίσως γιατί μέσα μου ήθελα να πάω κόντρα απέναντι σε όλους όσοι κατά τη διάρκεια των χρόνων εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις και μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα.

Η δική σου γενιά, των 20+ θεωρείς πως έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα να σπρώξει τα πράγματα μπροστά και να ζήσουμε κάποτε σε μια κοινή πατρίδα ή δεν υπάρχει ενδιαφέρον για αλλαγή;

Αυτό είναι κάτι που με προβληματίζει. Στην ελληνοκυπριακή πλευρά μπορώ να πω πως το ενδιαφέρον δεν υπάρχει δυστυχώς ή έστω όχι όσο θα έπρεπε. Οι περισσότεροι είμαστε βολεμένοι με τη ζωή, τους φίλους μας, το σπίτι και την ελευθερία μας, οπότε δεν μας νοιάζει τι γίνεται λίγα μέτρα πιο πέρα. Το Κυπριακό για τους περισσότερους είναι αδιάφορο. Κάτι το οποίο δεν ισχύει με τους Τουρκοκύπριους συνομήλικούς μου, οι οποίοι λόγω της διεθνούς απομόνωσης που βιώνουν αντιδρούν και ζητούν επιτακτικά λύση του Κυπριακού. Οι περισσότεροι είναι 100% προσηλωμένοι στην ειρήνη και τη λύση του Κυπριακού. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί (σ.σ. Τ/κ) που έχουν βολευτεί με την υπάρχουσα κατάσταση και νιώθουν ασφάλεια με την παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο κάτι που εντοπίζουμε και στην ε/κ πλευρά στα αντίστοιχα δεδομένα. Κανείς τους, όμως, δεν αντιλαμβάνεται το πόσο καταστροφικό είναι και πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα με τη συνέχιση του status quo. Δεν είναι λίγοι αυτοί που μισούν τους Τ/κ ή τους Ε/κ επειδή πολύ απλά αυτό έμαθαν από το σπίτι τους ή επειδή παρακολουθούν τον Ερτογάν και πιστεύουν πως όλοι είναι σαν αυτόν.

Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που εμποδίζει τη λύση του Κυπριακού όλα αυτά τα χρόνια;

Είμαι σχεδόν απόλυτος στην άποψή μου γι’ αυτό το θέμα. Θεωρώ πως ο εθνικισμός, και στις δύο πλευρές, είναι που εμποδίζει τη λύση του Κυπριακού όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης ο κατάφορος εγωισμός των δύο πλευρών. Ως ανεξάρτητο κράτος, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπροι, πρέπει να μάθουμε πρώτα να αγαπούμε τον τόπο μας και να καταλάβουμε πως πρώτα και πάνω απ’ όλα είμαστε Κύπριοι. Αυτή η μάχη δεν κερδίζεται από τη μια μέρα στην άλλη φυσικά ούτε και μπορούν να γίνουν μαγικά. Θεωρώ πως αν δεν αλλάξει άρδην το εκπαιδευτικό μας σύστημα και να αρχίσει να διδάσκει σωστά την ιστορία του τόπου, χωρίς να φανατίζει και να προπαγανδίζει και αυτό ισχύει και για τις δύο πλευρές, τότε η αλλαγή θα έρθει και θα είναι ουσιαστική. Πρέπει επιτέλους να διδάξουμε την ειρήνη και τίποτα άλλο.

Το «μήνυμα της ειρήνης» είναι και το βασικό σου κριτήριο για τις τοποθεσίες που επιλέγεις να φωτογραφίζεσαι;

Κάποια μηνύματα είναι τόσο ξεκάθαρα που δεν χρειάζονται βοήθεια για να διαδοθούν, υπάρχουν, όμως και περιπτώσεις που η τοποθεσία επιλέγεται επί σκοπού για να γίνει το μήνυμα ξεκάθαρο, κατανοητό και ακόμη πιο ηχηρό. Για παράδειγμα στη φωτογραφία με την επιγραφή «Cypriots speak both Greek and Turkish», βρίσκομαι έξω από το υφυπουργείο Τουρισμού, με τη δική τους επιγραφή να αναγράφεται και στις τρεις επίσημες γλώσσες της Δημοκρατίας.

Και ο λόγος που φοράς πάντα μαύρα;

Επειδή θέλω η προσοχή να εστιάζει στο μήνυμα και όχι στα ρούχα μου. Το μήνυμα είναι η επιγραφή και η τοποθεσία, όχι εγώ.

Υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκες ή δέχτηκες απειλές;

Προς το παρόν δεν ένιωσα κάτι τέτοιο, αν και ήρθα κάποιες φορές σε αντιπαράθεση με διάφορα άτομα, είτε με Τούρκους, είτε με Ελληνοκύπριους, είτε με Τουρκοκύπριους. Είμαι πάντοτε ανοιχτός στον διάλογο με τον κάθε ένα που με πλησιάζει. Προσπαθώ να είμαι πάντα ευγενικός και προσεκτικός και ανάλογα με την περίσταση με κάποιους να συμφωνώ πως διαφωνώ.

Ποια ήταν τα πιο ενθαρρυντικά και ποια τα πιο απογοητευτικά μηνύματα που έλαβες μέχρι στιγμής;

Έχω λάβει πάρα πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα και από Ελληνοκύπριους και από Τουρκοκύπριους. Ιδιαίτερη έκπληξη μου προκάλεσαν και αρκετά θετικά μηνύματα που έλαβα από Τούρκους που ζουν στην Κύπρο, διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι ήθελαν να μου εκφράσουν τα ειλικρινή συγχαρητήρια τους για όσα κάνω. Χαρακτηριστικά μου ανέφεραν πως η Κύπρος μας χρειαζόταν εδώ και καιρό κάποιον που να λέει αλήθειες δημοσίως. Πολλοί Τ/κ μου στέλνουν μηνύματα λέγοντας μου «Σ’ ευχαριστούμε για τη δουλειά που κάνεις για τη χώρα μας και για το ότι αναγνωρίζεις την ύπαρξή μας». Απογοητευτικά μηνύματα δεν έλαβα, αλλά και πάλι δεν έχω μάθει να απογοητεύομαι από όσους δεν συμφωνούν μαζί μου.

Αφού φωτογραφηθείς σε ένα σημείο, έπειτα φυλάς ή πετά την επιγραφή;

Η αλήθεια είναι πως σκέφτηκα πολλές φορές αν πρέπει να τα πετάω ή να τα κρατάω ως αρχείο. Κατέληξα, όμως, στο ότι θέλω να τα φυλάω επειδή αυτά τα χαρτόνια είναι το μέσο για να περνάω αυτά που σκέφτομαι στον κόσμο, οπότε θα είναι λες και πετάω τις σκέψεις μου.

Πώς σκοπεύεις να προχωρήσεις στο μέλλον;

Προς το παρόν δεν έχω συγκεκριμένες ιδέες στο μυαλό μου για το μέλλον. Αλλά εννοείται πως το βλέπω και στο εξωτερικό όλο αυτό, μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες και ήδη έχω πολλές ιδέες που θα ήθελα να υλοποιήσω.

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον του Κυπριακού;

Παρά τα όσα είπα προηγουμένως, εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξος για το μέλλον του Κυπριακού και πάντα θα είμαι. Αν δεν υπάρχει το αίσθημα της αισιοδοξίας και έστω μία μικρή ζωντανή ελπίδα, τότε θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Καταλαβαίνω απόλυτα την απογοήτευση του κόσμου γιατί κι εγώ τη νιώθω κάποιες φορές. Πρέπει, όμως, να σταθούμε στο ύψος μας και να φροντίσουμε το μέλλον της χώρας μας και κατ’ επέκταση το δικό μας.