Ανάμεσα στα πολλά που γράφτηκαν ήταν και η ανάρτηση νοσηλεύτριας η οποία, όπως γράφει, βρισκόταν στο πλευρό του 70χρονου αποβιώσαντος κατά τη νοσηλεία του στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου, πριν από τη μεταφορά του στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου.

Από πότε Πατριώτες... Συνάνθρωποι γίναμε μετρονόμοι της ζωής και του θανάτου;

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτησή της:

«Ναι, ο 1ος θάνατος από επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού είναι γεγονός από ψες το βραδύ… Παρακολουθώ όμως όλα όσα αναγράφονται και λέγονται παντού… και νιώθω για μια ακόμη φορά λύπη... απογοήτευση... και πίκρα... Εντάξει καλέ… ήταν μεγάλος... είχε και βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό… άρα ok… ο κορωνοϊός τον πείραξε τώρα;

Από πότε Πατριώτες... Συνάνθρωποι γίναμε μετρονόμοι της ζωής και του θανάτου; Κάνουμε το οτιδήποτε για να κρατήσουμε κάποιον στη ζωή... δεν κάνουμε οτιδήποτε να τον στείλουμε μια ώρα αρχύτερα... Και ναι ήμουν εκεί… με τον άνθρωπο… και ναι είχε προβλήματα υγείας και ναι πολλά και πολλά… και δε θα πω τίποτα Άλλο... Και ναι δε ξέρω αν θα ζούσε και για πόσο ακόμα… Αλλά… να πω απλά ήμασταν νυχτέρι την Τρίτη μαζί... και έπαιζε με το κρεβάτι του ανεβοκατέβαινε... και του πήρα το τηλεκοντρόλ και γελάσαμε ανθρώπινα... Και όταν βγήκε θετικός και τον παίρνανε για Αμμόχωστο όλο αγωνία, μας κοιτούσε και ρωτούσε πότε θα γυρίσει πίσω και γιατί του βάζουμε και τα πράματα του μαζί... και εμείς τον καθησυχάζαμε... πάλι ανθρώπινα…

Εγώ λοιπόν για να καταλήξω... δεν μπορώ να πάρω απόφαση για το πόσο θα ζήσει κάποιος... πότε θα πεθάνει και από τι... και αν είναι οκ που πέθανε... τελικά απ’ αυτό! Και να νιώσω εν τέλει και ανακούφιση! Εγώ, ξέρω κάνουμε τα πάντα να ζήσει κάποιος... γιατί μιλάμε για Ανθρώπους... Όχι για αναλώσιμους αριθμούς! Όπως φαντάζομαι και κανένας δεν θα ήθελε να πάρει απόφαση κάποιος άλλος για το πότε θα πεθάνει και από τι είναι καλύτερα… ο πατέρας του, ή η μάνα του, η γιαγιά του, η ο ίδιος στην τελική!

Αυτά... καλή συνέχεια σε όλους και Προσέχετε απλά τους εαυτούς σας και τους δικούς σας ανθρώπους ή καλύτερα όλους τους Ανθρώπους».