«Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας».
Παρασκευή 06 Μαρτίου 2020
2
λεπτά
«ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Δεν πουλώ ύφος , στυλ, λογοτεχνία. Καταθέτω Γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα και όλους. Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν΄ αντιδράσω , να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό (…) Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί. Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες…».
Το θέατρο ΑντίΛογος παρουσιάζει τις συναρπαστικές εξομολογήσεις της Λιλής Ζωγράφου από το βιβλίο «Επάγγελμα Πόρνη» σε δραματουργική επεξεργασία της Αλεξίας Παπαλαζάρου που σκηνοθετεί τους Πόπη Αβραάμ , Χριστίνα Χριστόφια και Δημήτρη Αντωνίου στις αυτοβιογραφικές ιστορίες μιας αντισυμβατικής συγγραφέως, ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την ελευθερία ως το ύψιστο αγαθό ώστε αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της για να απαλλαγεί απ΄την δουλοπρέπεια της πείνας.
Ιστορία πρώτη:
Ο Τρόμος . Περίοδος - Χούντα. Εισαγωγή στον τρόμο που επικρατεί τα χρόνια της Δικτατορίας στην Ελλάδα. Ένα τρίτο πρόσωπο αφηγείται το περιστατικό όπου Χαφιέδες κτυπούν τη Λίλη Ζωγράφου σε δημόσιο χώρο και κανείς δεν καταμαρτυρεί την αλήθεια. Αντίθετα την στρεβλώνουν . Ένας πρόλογος στο τραγικό παράλογο που θα ακολουθήσει.
Ιστορία δεύτερη:
Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση την μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη-ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.
Ιστορία τρίτη:
1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού: η συγγραφέας – δεμένη στο κρεβάτι - πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται: η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.