Ας αρχίσουμε από τα βασικά που οφείλουν να γνωρίζουν οι οδηγοί στην Κύπρο: Η μέγιστη ταχύτητα στους αυτοκινητόδρομους είναι 100 χλμ/ώρα και η ελάχιστη 65 χλμ/ώρα. Το όριο ταχύτητας σε υπεραστικούς, αγροτικούς και άλλους δρόμους είναι 80 χλμ/ώρα, εκτός αν υπάρχει άλλη σηματοδότηση και τέλος, σε κατοικημένες περιοχές η μέγιστη ταχύτητα στους δρόμους είναι 50 χλμ/ώρα, εκτός εάν υπάρχει άλλη σηματοδότηση.
Τώρα, εάν είσαι οδηγός, θα σκέφτεσαι γιατί τα γράφουμε όλα αυτά, καθώς και να μην γνωρίζεις ακριβώς τα όρια ταχύτητας, υπάρχουν σηματοδοτήσεις κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων που σε ενημερώνουν. Παρόλα αυτά κάποιοι και δη αξιωματούχοι, ισχυρίστηκαν πως όχι μόνο δεν γνώριζαν τα όρια ταχύτητας που ισχύουν στη Δημοκρατία, αλλά έκαναν παράπονο πως οι σηματοδοτήσεις που υπάρχουν στους δρόμους δεν είναι επαρκώς ευκρινείς.
Ο λόγος για τον πρώην βουλευτή του ΔΗΣΥ, Ανδρέα Θεμιστοκλέους, του οποίου το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεσή του, για την περιβόητη υπόθεση της παραβίασης του ορίου ταχύτητας, κάνοντας ομόφωνα αποδεκτή την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου.
Για την ιστορία ο κ. Θεμιστοκλέους είχε ανακοπεί από αστυνομικούς της Τροχαίας στον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Λευκωσίας κοντά στην έξοδο Καλαβασού και Ζυγίου, δύο φορές να τρέχει με ταχύτητες 170 και 190 km/h. Και τις δύο φορές επικαλέστηκε τη βουλευτική του ιδιότητα και δεν πλήρωσε τα εξώδικα.
Στην πρώτη περίπτωση όταν τον πληροφόρησαν ότι θα καταγγελθεί, η απάντηση του ήταν πως είναι βουλευτής και δεν μπορούσαν να τον καταγγείλουν, ενώ στη δεύτερη όταν τον πληροφόρησαν ότι η ταχύτητα του ήταν πολύ μεγάλη και θέτει σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό του όσο και τους άλλους, η απάντηση του ήταν πως αυτό που πήγαινε να κάνει ήταν πιο σημαντικό από την ασφάλεια του και αμέσως εγκατέλειψε τη σκηνή, προτού ο αστυνομικός προλάβει να του επιστήσει την προσοχή του Νόμο και να προχωρήσει σε καταγγελία.
Το πρωτόδικο δικαστήριο του επέβαλε πρόστιμο 2,800 ευρώ, 8 βαθμούς ποινής και στέρηση της άδειας οδήγησης για έξι μήνες. Πρωτοδίκως η υπεράσπιση του πρώην βουλευτή είχε υποστηρίξει, μεταξύ άλλων, ότι το όριο ταχύτητας δεν επιδεικνυόταν στους οδηγούς με «ευκρινώς διακρινόμενες πινακίδες». Η θέση αυτή απορρίφθηκε από τον δικαστή, αλλά η υπεράσπιση επανάφερε το συγκεκριμένο επιχείρημα και στο Eφετείο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση με το σκεπτικό ότι το αδίκημα της υπέρβασης του ορίου ταχύτητας καθορίζεται από το νόμο και δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος η ύπαρξη πινακίδων που να αναγράφουν το όριο ταχύτητας.
Όπως καταλήγει το δικαστήριο στο σκεπτικό της απόφασης «Εν πάση περιπτώσει η ύπαρξη πινακίδων στον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού – Λευκωσίας συνιστά πασίγνωστο γεγονός, σε βαθμό που αποτελεί κοινή γνώση - και ως εκ τούτου και δικαστική - με αποτέλεσμα η υπό αναφορά εισήγηση του εφεσείοντα να στερείται οποιασδήποτε πραγματικής ή νομικής βάσης».
Με πληροφορίες από «Φ»
Φωτογραφία: EUROKINISSI/ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΡΑΣ
