Το δικαίωμα στην απεργία των εργαζομένων, ως γνωστό, είναι κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε εργαζομένου, εφ’ όσον δεν καταλύει τη συνταγματική ή δημόσια τάξη. Ένα δικαίωμα που κατοχυρώνεται συνταγματικά, στην πλειοψηφία των δημοκρατικών χωρών, καθώς κερδήθηκε μέσα από αγώνες χρόνων.

Άλλωστε, πολλά από τα εργασιακά δικαιώματα που σήμερα απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, είναι αποτέλεσμα μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων διεκδικούσαν καλύτερες και πιο δίκαιες συνθήκες εργασίας.

Ωστόσο, και παρά το γεγονός πως το δικαίωμα του απεργείν αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα του κάθε εργαζομένου, υπάρχουν κάποιες κατηγορίες επαγγελμάτων, τα οποία εξαιρούνται από τον κανόνα και δεν επιτρέπεται να απεργήσουν.

Όπως αναφέρεται στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο κεφάλαιο «Περί των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών» στο άρθρο 27, Το δικαίωμα του απεργείν αναγνωρίζεται και η άσκησις τούτου δύναται να ρυθμισθή υπό του νόμου προς τον σκοπόν μόνον της προστασίας της ασφαλείας της Δημοκρατίας ή της συνταγματικής τάξεως ή της δημοσίας τάξεως η της δημοσίας ασφαλείας ή της διατηρήσεως των εφοδίων και υπηρεσιών των απαραιτήτων διά την ζωήν του λαού ή της προστασίας των υπό του Συντάγματος ηγγυημένων εις οιονδήποτε πρόσωπον δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Παρόλα αυτά: Πρόσωπα ανήκοντα εις τας ενόπλους δυνάμεις, την αστυνομίαν και την χωροφυλακήν δεν έχουσι το δικαίωμα του απεργείν. Νόμος δύναται να επεκτείνη την απαγόρευσιν ταύτην και επί των δημοσίων υπαλλήλων.

Εν ολίγοις και στην κοινή δημοτική, οι εργαζόμενοι σε σώματα ασφαλείας, δεν έχουν δικαίωμα να απεργήσουν, ενώ και σε όσους εργάζονται στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα η νομοθεσία, αναλόγως των περιστάσεων, μπορεί να τους απαγορεύσει τη λήψη απεργιακών μέτρων.