Ένα πρωϊνό του Αυγούστου μάς υποδέχεται στον χώρο της, στην παλιά πόλη, στην περιοχή κοντά στο Μεσαιωνικό Κάστρο και μας μιλά για την τέχνη της.

Τα πρώτα χρόνια

«Ξεκίνησα δειλά - δειλά να δουλεύω το 1989, ως αυτοδίδακτη κορνιζοποιός, στη Λεμεσό. Στην αρχή έκανα δύο δουλειές. Για 4-5 χρόνια δούλευα 16 ώρες την ημέρα. Στην πορεία συνέχισα αποκλειστικά με την κορνιζοποιΐα.

Παράλληλα με τη κορνιζοποιεία, συνεργάζομαι και με τουλάχιστον 12 καλλιτέχνες, οι οποίοι ασχολούνται με χειροτεχνίες και με πίνακες ζωγραφικής.

Όταν άρχισα, τα κουκούλια ήταν στα φόρτε τους. Μετά την εισβολή ο κόσμος αναγνώρισε την αξία των παραδοσιακών κυπριακών έργων τέχνης, όπως τα κουκούλια. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι σε πίνακες με παραδοσιακά κεντημένα σχέδια από κουκούλι του μεταξοσκώληκα, λεπτοκομμένο και ραμμένο πάνω σε βελούδινο ύφασμα. Οι συγκεκριμένες συλλογές έρχονταν από εγκλωβισμένους της Καρπασίας, οι οποίοι βρήκαν στην καλλιτεχνία μια βιοποριστική διέξοδο».

Το ταλέντο ενός τεχνίτη

«Προσωπικά δεν συνέχισα τη δουλειά κάποιου από τους γονείς μου. Άρχισα από μόνη μου την κορνιζοποιεία. Τεχνίτης παρόλα αυτά ήταν και ο πατέρας μου, συγκεκριμένα ήταν ράφτης- master tailor, οπότε ίσως κληρονόμησα από αυτόν το ταλέντο. Ένας τεχνίτης όταν είναι αυτοδίδακτος σημαίνει πως έχει έφεση στη καλλιτεχνία και δεξιότητες στα χέρια εκ γενετής. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ξεκίνησα αυτή τη δουλειά ήταν και η οικονομική ανάγκη. Ο άνθρωπος, όταν παραστεί η ανάγκη κατεβάζει ιδέες».

Η κορνιζοποιΐα

«Ασχολούμαι σε επαγγελματικό επίπεδο με τη κορνιζοποιεία. Εξυπηρετώ πελάτες που φέρνουν τα δικά τους σχέδια, πίνακες, πτυχία, παζλ, κεντήματα κ.λπ. ή αγοράζουν έργα από εδώ. Εκτός από την δημιουργία και την τοποθέτηση κορνίζας, πάντοτε πρέπει να ακολουθηθεί μια γκάμα από κάποια βήματα προηγουμένως για να διατηρηθούν σωστά τα έργα μέσα στη κορνίζα. Η κορνίζα -το πλαίσιο- είναι το τελευταίο πράγμα που μπαίνει. Η σωστή επεξεργασία είναι πολύ σημαντική και η κάθε περίπτωση διαφορετική».

Η ποιότητα και η καλή δουλειά

«Στις μέρες μας, όλα τα επαγγέλματα περνούν κάποιες δυσκολίες. Το μυστικό σε μια τέτοιου είδους δουλειά και όχι μόνο είναι να κρατήσεις το υψηλό επίπεδο ποιότητας για να έχεις ευχαριστημένους πελάτες. Όταν άρχισα τη δουλειά μου, τον τότε καιρό, την περιοχή εδώ κοντά στο Μεσαιωνικό Κάστρο της Λεμεσού, λόγω του ότι ήταν παλιά γειτονιά (τουρκομαχαλάς), την υποτιμούσαν πολύ. Οπότε, έπρεπε απαραίτητα να εκτιμηθεί η πολύ καλή δουλειά μου από τον κόσμο!».

Η τέχνη σήμερα

«Στις μέρες μας μπορούμε να πούμε πως εκτιμάται και αναγνωρίζεται η αξία που έχει η τέχνη και ένας πίνακας. Περισσότερο οι φιλότεχνοι και οι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό αναγνωρίζουν την τέχνη και έχουν στους χώρους τους ζωγραφικούς πίνακες που τους εκφράζουν. Ένας πίνακας αποτελεί αίσθηση και συναισθήματα, τόσο για τον καλλιτέχνη όσο και γι’ αυτόν που τον αγοράζει. Οι ζωγράφοι και οι καλλιτέχνες είναι αυτοί που κρατούν την παράδοση και την κυπριακή τέχνη και όχι μόνο. Οπότε, για να κρατηθεί η κυπριακή παράδοση θα πρέπει και οι καλλιτέχνες -όπως όλοι- να βοηθηθούν και να στηριχθούν».