Της Μαρίνας Βασιλειάδου
Η τάξη μου είναι σχετικά ευρύχωρη, από τις πιο ευρύχωρες που είχα στα δεκαπέντε χρόνια που δουλεύω. Για να χωρέσει, όμως, 12 παιδιά, έπρεπε να βγάλω έπιπλα από την τάξη και κάποια να τα κρύψω πίσω από το κουκλόσπιτο.
Αν αφαιρεθεί και το κουκλόσπιτο από την αίθουσα πιθανόν να δημιουργηθεί χώρος για ακόμη ένα παιδί σε απόσταση 1-1.50m.
Δύο θέσεις παιδιών δεν είχαν καλή οπτική προς την υπόλοιπη τάξη και ευτυχώς που ήρθαν 10 παιδιά αντί δώδεκα.
Η αφαίρεση των θρανίων δεν κάνει κάποια διαφορά στην απόσταση μεταξύ των παιδιών, άντε να δίνει περιθώριο για ακόμη ένα παιδί.
Η τάξη μου λοιπόν, που είναι σχετικά ευρύχωρη, χωρεί μέχρι 14 παιδιά τοποθετημένα σε απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους αφού αφαιρεθούν όλα τα έπιπλα από μέσα.
Ο σκοπός των θρανίων ήταν να δίνει το περιθώριο στα παιδιά να παίζουν και να εργάζονται.
Την πρώτη μέρα που ήρθαν τα πρώτα παιδιά χρειάστηκε να οριοθετήσω ένα χώρο μπροστά από κάθε θρανίο, περίπου 50cm, ώστε τα παιδιά να σηκώνονται και να κινούνται λίγο (λόγω ηλικίας δεν μπορούν να κάθονται συνεχώς).
Παιχνίδια δεν υπήρχαν για να καλύψουν 12 παιδιά. Έφερα δικά μου από το σπίτι και αγόρασα υλικά, χώρισα παιχνίδια του σχολείου στα 12 ώστε να έχει το κάθε παιδί τα δικά του. Παιχνίδια και υλικά διά 25 στο σχολείο μόνο στα όνειρα μας.
Αν βγάλω και τα θρανία έξω, για να έχω την ψευδαίσθηση ότι κερδίζω χώρο, τα παιδιά μου θα κάθονται σε μία καρέκλα από το πρωί μέχρι το μεσημέρι.
Από τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ πληροφόρηση που έχουμε ως εκπαιδευτικοί προδημοτικής, στις 7 του Σεπτέμβρη θα πρέπει να βάλουμε 25 παιδιά σε απόσταση ενός μέτρου μεταξύ τους. ΙΔΕΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΩ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΕΣ.
(Υ.Γ. Αυτές τις μέρες κυκλοφορούν διάφορα sites με ιδέες πως διάφοροι εκπαιδευτικοί διαμόρφωσαν τις τάξεις τους για το άνοιγμα των σχολείων. Ίσως δεν είναι αρκετά ευδιάκριτο στη φωτογραφία αλλά μετέτρεψα κάθε θρανίο σε «Πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα και Μικρής Πριγκίπισσας», τοποθετώντας πράσινη μπορντούρα γύρω γύρω. Κάθε πλανήτης είχε το δικό του τριαντάφυλλο σε γλαστράκι, κορώνα και θρόνο με το όνομα του κάθε παιδιού. Η μετατροπή αυτή έγινε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με δικά μου έξοδα και χαλάλι των μωρών, άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά. Το πρόβλημα μας δεν είναι να κατεβάσουμε ιδέες για να χρυσώσουμε το χάπι στα παιδιά μας. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΠΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΗΜΟΤΙΚΗ, ΜΗΔΕΝ)
