«Μια άλλη φορά ήταν αυτό που έγινε με ένα κοριτσάκι 4 χρόνων, στον Έβρο, που τη βρήκαν να περιφέρεται κοντά στο πτώμα του πατέρα της. Την πέρασε από το ποτάμι και μετά πέθανε από το κρύο. Αυτή η εικόνα, ένα κοριτσάκι 4 χρόνων στο πουθενά, που δεν ξέρει τίποτε, ούτε τη γλώσσα, με τον νεκρό της πατέρα, ήταν συγκλονιστικό και μετά από καιρό έγραψα (Τάλα)».

Ο σπουδαίος Θανάσης Παπακωνσταντίνου περιγράφει πως από ένα τόσο συγκλονιστικό γεγονός προέκυψε ένα από τραγούδια του τελευταίου δίσκου του.

Πώς από μια θλιβερή ιστορία άντλησε έμπνευση, εξυμνώντας εν τέλει αυτό το σπουδαίο ον που ονομάζεται Άνθρωπος.

Και μια που ο Θανάσης θυμήθηκε εκ νέου την ιστορία αυτή (στο πλαίσιο μιας συνέντευξης), όπου ένας 32χρονος Σύριος πρόσφερε τη ζωή του για να σώσει την 4χρονη κόρη του, διασχίζοντας τον παγωμένο Έβρο, θυμόμαστε κι εμείς ξανά όλους εκείνους του υπερήρωες πατεράδες που, με «κάπα» ή χωρίς, μας υπενθυμίζουν πως σε κάθε ερώτηση η τελική απάντηση είναι «ο άνθρωπος».

1.

Ποιος μπορεί να βγάλει από το μυαλό του τη φωτογραφία του βραβευμένου με Πούλιτζερ Έλληνα φωτογράφου Γιάννη Μπεχράκη, ο οποίος το 2016 είχε βραβευτεί για τον τρόπο που κάλυψε την προσφυγική κρίση. Μια από τις εμβληματικότερες εικόνες του ήταν αυτή με τον Σύρο πρόσφυγα να φιλά την κόρη του ενώ περπατά μέσα στην καταιγίδα προς τα ελληνικά σύνορα κοντά στην Ειδομένη. Η συγκεκριμένη λήψη είχε κάνει το γύρο του κόσμου το 2015 και είχε γίνει παγκόσμιο viral στο διαδίκτυο. Ο Γιάννης Μπεχράκης είχε τότε σημειώσει σχετικά με αυτή τη φωτογραφία: «Αυτή η εικόνα αποδεικνύει ότι τελικά υπάρχουν υπερήρωες. Δεν φορά κόκκινη κάπα, αλλά έχει μια μαύρη πλαστική κάπα από σακούλες σκουπιδιών. Για μένα αυτό αντιπροσωπεύει τον οικουμενικό πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη του».

2.

Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει το viral βίντεο με τον Σύρο Αμπντουλάχ αλ Μοχάμεντ -η οικογένεια του οποίου υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει στην πόλη Σαρακίμπ, ανατολικά του Ιντλίμπ-, ο οποίος σκέφτηκε να αντιμετωπίσει ως παιχνίδι τις βόμβες που συχνά-πυκνά έπεφταν σε κοντινή απόσταση από το νέο τους σπίτι (τότε, αρχές του 2020) στην πόλη Σαρμάντα; «Είναι ένα παιδί που δεν καταλαβαίνει τον πόλεμο. Αποφάσισα να της μάθω ένα παιχνίδι προκειμένου να την προστατεύσω την ψυχολογία της από την κατάρρευση» εξηγεί ο αλ Μοχάμεντ μιλώντας στο Sky News.

3.

Άλλη μια εμβληματική φωτογραφία είναι αυτή του Emad Nassar, ο οποίος, στις 26 Ιουνίου 2015, φωτογράφησε στη Γάζα τον Σαλέμ Σαουντί, 30 ετών, ο οποίος (τότε) είχε στη ζωή μόνο την κόρη του, Λαϊλάν, και την ανιψιά του, Σαιμά, και οι δύο μόλις 5 ετών. Αυτό το ερείπιο στην εικόνα είναι τα χαλάσματα του σπιτιού τους. Κάθε οικογένεια της οποίας το σπίτι καταστράφηκε, ζούσε σε ένα μεταλλικό καραβάνι με ένα δωμάτιο και ένα μπάνιο, δωρεά άλλων χωρών. Με κάποιο περίεργο τρόπο η σωλήνα του νερού περνούσε από το σπίτι τους για να φτάσει στο καραβάνι.

4.

Πέντε χρόνια μετά που ο Μπεχράκης τράβηξε τη φωτογραφία στην Ειδομένη, και συγκεκριμένα την πρώτη Μαρτίου του 2020, ένας Τούρκος φωτογράφος, ο Huseyin Aldemir, που δουλεύει για λογαριασμό του πρακτορείου Reuters, φωτογραφίζει έναν πρόσφυγα πατέρα αγκαλιά με το παιδί του να περπατά σε έναν αγροτικό δρόμο στις Καστανιές Έβρου. Οι ομοιότητες των δύο φωτογραφιών πολλές! Μόνο που εδώ, η μαύρη πλαστική κάπα από σακούλες σκουπιδιών που φορούσε ο πατέρας της viral φωτογραφίας του Μπεχράκη για να προστατευτεί από τη βροχή, έχει δώσει τη θέση του σε μία ροζ παιδική κουβερτούλα που έχει ριγμένη στην πλάτη του ο πατέρας που φωτογράφισε ο Aldemir.

5.

Η πιο πρόσφατη περίπτωση αφορά σε έναν πατέρα ο οποίος κρατά τον νεογέννητο γιο του, μέσα στα χαλάσματα, μετά τη φονική έκρηξη στη Βηρυτό. Η Κριστάλ είχε μόλις γεννήσει ένα υγιέστατο αγοράκι και μαζί με τον σύζυγό της, Τζαντ, απολάμβαναν τη στιγμή που γίνονταν για πρώτη φορά γονείς, όταν ένιωσαν το κτίριο του νοσοκομείου Al Roum να σείεται, προτού ένας εκκωφαντικός θόρυβος διαλύσει τα πάντα γύρω τους αφήνοντάς τους σε απόλυτο σοκ. Ο Τζαντ πήρε αμέσως τον γιο του αγκαλιά θέλοντας να τον προστατεύσει και η Κριστάλ έμεινε αποσβολωμένη πάνω σ’ ένα κρεβάτι γεμάτο θραύσματα από σπασμένα τζάμια να αγωνιά για την τύχη του παιδιού της. Την ώρα που γιόρταζαν το θαύμα της ζωής, ο Τζαντ και η Κριστάλ Σαουάγια (Jad & Christelle Sawaya) ήρθαν αντιμέτωποι με τον ίδιο τον θάνατο, όπως μαρτυρά η φωτογραφία του νεαρού πατέρα να κάθεται στο πάτωμα του διαδρόμου και να κρατά σφιχτά το νεογέννητο γιο του, πάνω στα γεμάτα κηλίδες αίματος ρούχα του, λίγα λεπτά μετά τη φονική έκρηξη στη Βηρυτό. «Ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ήμασταν στο δωμάτιο όταν σημειώθηκε η έκρηξη. Δεν καταλάβαμε τι είχε συμβεί. Όλα διαλύθηκαν, τίποτα δεν είχε μείνει στη θέση του. Πήρα γρήγορα το παιδί μου αγκαλιά για να το προστατεύσω κι έτρεξα να βρω μια γωνιά να κρυφτώ καθώς φοβόμουν μια δεύτερη έκρηξη», τονίζει σε τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΜΠΕ, ο Σαουάγια.

6.

Τέλος, μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους υπερήρωες πατεράδες δικαιούται και ο Μικρασιάτης πρόσφυγας πατέρας, που κρατά το μωρό του αγκαλιά, σε μια πολύ σπάνια φωτογραφία, καθότι την εποχή εκείνη ήταν σχεδόν αδύνατο να δει κάποιος ένα πατέρα να κρατά αγκαλιά το μωρό του και να παίζει ή να το φροντίζει.... Το στιγμιότυπο με τον πατέρα που κρατά τρυφερά το παιδί του και το φροντίζει, απαθανάτισε η φωτογράφος Έλλη Σουγιουλτζόγλου, κι αυτή με καταγωγή από τη Μικρά Ασία.

Το τραγούδι του Θανάση για την Τάλα.

Με πληροφορίες από Vice, Lifo, Parallaximag, WomanToc, Mixanitouxronou, Superdad, Parapolitika