Νιώθω να φθείρομαι. Κάθε χρόνο και λίγο περισσότερο. Όχι φυσικά. Δεν με ενοχλεί η φυσική φθορά του χρόνου. Την απολαμβάνω ενίοτε αυτήν. Έχει πλάκα να μεγαλώνεις και να βλέπεις αυτό που δεν θα ήθελες να ήσουν, να χάνεται όπως η αλμύρα της θάλασσας, όταν ξεπλένεσαι βιαστικά για να μπεις στ’ αμάξι.

Για τη φθορά του εγώ μου κλαίω. Για τις αντιστάσεις που εξανεμίζονται ως θυσία σε ένα συμβιβαστικό πρέπει που διαλύει κάθε προσωπική αισθητική, κάθε προσωπική ελευθερία. Κάθε τι ξεχωριστό που φέρει ο κάθε ένας μας.

Τη ζωή μου έμαθα να τη μετράω σε Αυγούστους. Εκεί θέτω το χωροχρόνο μου, εκεί και τη φθορά του. Τον Αύγουστο τον αγαπώ παράξενα. Άδολα μα και επί σκοπού.

Του κλέβω πράγματα μου κλέβει στιγμές. Έτσι ήταν πάντα η σχέση μας και όποτε φεύγει τον νοσταλγώ. Νιώθω πως πεθαίνω μαζί του και περιμένω μέχρι να ‘ρθει ο επόμενος για να αναστηθώ όπως τα κρίνα της θάλασσας. Να πάρω ανάσα από ιώδιο και να νιώσω τ’ άλας να κολλάει πάνω στο δέρμα μου και να γαργαλάει κάθε μου άκρο.

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, με πιάνει ένα παράπονο μικρού παιδιού. Θέλω να γυρίσω λίγο πίσω το χρόνο και να τον σταματήσω στην εκπνοή, να κρατήσει λίγο παραπάνω. Λίγο πριν ξεψυχήσει, να πάρω την τελευταία του ανάσα, ως μια μικρή παράταση ζωής. Ποτέ δεν τα κατάφερα. Ίσως στον επόμενο.

Όπως κάθε χρόνο, ο φωτογράφος Άντρος Ευσταθίου*, αποτυπώνει τον δικό του (κυπριακό) Αύγουστο μέσα από ένα διαδικτυακό άλμπουμ, στον λογαριασμό του στο Instagram κλειδώνοντας κάθε πτυχή του, μέσα σε μερικά κλικς. Με την άδειά του, αναδημοσιεύουμε τον δικό του Αύγουστο.


1η Αυγούστου

3 Αυγούστου

5 Αυγούστου

9 Αυγούστου

11 Αυγούστου

14 Αυγούστου

15 Αυγούστου

17 Αυγούστου

18 Αυγούστου

**Τα πνευματικά δικαιώματα του φωτογραφικού υλικού ανήκουν στον δημιουργό τους, Άντρο Ευσταθίου και απαγορεύεται ρητά η χρήση ή εκμετάλλευσή τους χωρίς την άδεια του νόμιμου κατόχου τους.