Από τη Νικολίνα Σολωμού Κουρή


Η Μελίνα γιόρτασε λίγες μέρες πριν σε ένα μπαράκι με φίλους τα 36 γενέθλια της. Μπαλόνια, φωνές μουσική, χορός, γέλια. Στο πάρτυ ήταν αρκετοί φίλοι που πέρασαν μια φανταστική βραδιά. Αγκαλιάστηκαν και καληνύχτισαν ο ένας τον άλλον με χαμόγελα ανανεώνοντας το επόμενο ραντεβού...


Ο Βασίλης μπήκε στο αυτοκίνητο και αφού έκλεισε την πόρτα έσκυψε πάνω από το τιμόνι. Ένιωσε πίεση, σαν πλάστιγγα στους κροτάφους έτοιμη να τον τσακίσει. Τις τελευταίες μέρες στη δουλειά ζοριζόταν, πίεση να τελειώσει το πρότζεκτ, ο υπεύθυνος να τον μειώνει και να του χρωστάνε ακόμα τις υπερωρίες από πέρσι... κι αυτός να πρέπει να πληρώσει εδώ και εκεί, το δάνειο να τρέχει.

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Κατάθλιψη είπαν...


Η Στέλλα έφυγε τρέχοντας κοιτώντας το ρολόι όπου οι χτύποι της καρδιάς της ανταγωνίζονταν τον δείκτη του ρολογιού. Έτρεμε τη στιγμή που θα άνοιγε την πόρτα. Σίγουρα αυτός θα καθόταν απέναντι κοιτάζοντάς την με το βλέμμα που την τρόμαζε. Θα έπρεπε να δικαιολογήσει γιατί άργησε. Τράβηξε τη φούστα της λίγο πιο κάτω βρίζοντας για το πώς της ήρθε να ντυθεί έτσι. Πάνω φόρεσε κάτι μακρύ γιατί οι μώλωπες δεν μπορούσαν να κρυφτούν.

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή είπαν…


Η Έφη κρατούσε τα κλειδιά περπατώντας μέχρι το πάρκινγκ αφήνοντας πίσω τα γέλια των υπολοίπων. Δεν ήθελε να μπει στο αυτοκίνητο. Δεν ήθελε να πάει στο σπίτι. Η μόνη παντρεμένη τής παρέας με παιδί. Με ένα παιδί που δεν προλαβαίνει ποτέ να φροντίσει γιατί δεν φτάνουν 24 ώρες, ένα παιδί που κλαίει συνεχώς, που θέλει αυτήν και μόνο, σχολείο, δραστηριότητες, γιατρούς, πρόγραμμα πρόγραμμα πρόγραμμα… ένας σύζυγος απών..

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή είπαν...


Ο Χάρης έφυγε αγκαλιά με μια κοπέλα.. «να θυμηθώ να ρωτήσω το όνομά της» σκέφτηκε… «καλά μπορεί και όχι αφού δεν θα την ξαναδώ» δεν ήταν για τέτοια.. δεν ήταν για οικογένεια και σχέσεις.. δεν θα έκανε ποτέ το λάθος των γονιών του. Τι κατάλαβαν; Μικρός νόμιζε φταίει η διάγνωσή του. Όμως τόσα χρόνια μαζί χωρίς ίχνος αγάπης. Ζήτημα αν τους είδε ποτέ αγκαλιά. Ώσπου μια μέρα άνοιξε η πόρτα και έμεινε μόνος…του έλειπε αυτή η αγκαλιά. Ήθελε να κοιμηθεί αγκαλιά και να ξυπνήσει με το χάιδεμα της συντρόφου του. Τον πονούσε στ’ αλήθεια αυτό, όμως, δεν κατάφερε ποτέ να κάνει σχέση. Δεν ήξερε πώς. Του έλειπε η συντροφικότητα. Κουράστηκε μόνος.

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Διπολική συναισθηματική διαταραχή είπαν…


Η Φανή ανέβηκε τις σκάλες για το διαμέρισμά της. Όσο κι αν την κούραζε αυτό, γιατί είχε τα κιλάκια της, δεν μπορούσε να μπει σε ανσανσέρ. Έκλεισε την πόρτα και το χαμόγελο που είχε λίγο πριν έφυγε. Κατευθύνθηκε στο ψυγείο, ήπιε νερό και μετά στην τουαλέτα. Για ακόμα μια φορά ο διάβολος της βουλιμίας δεν άργησε να έρθει. «Γιατί πήρες και το τελευταίο κομμάτι τούρτας; Γιατί είσαι χοντρή, Φανή… Κοίτα τα χάλια σου στον καθρέφτη. Μου προκαλείς αηδία».

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Βουλιμία και διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας είπαν...


Η Μελίνα ξάπλωσε να κοιμηθεί. Ξαφνικά ένιωσε το σφίξιμο. Ένιωσε κάτι να την πιέζει. Τα αυτιά της να βουίζουν. Ανάσανε και ένιωθε πως δεν έχει αέρα. Ένιωσε να πνίγεται. Όπως αυτούς τους εφιάλτες που νιώθεις πως θες να φωνάξεις, αλλά δεν έχεις φωνή. Σκοτείνιασαν όλα. Όχι πάλι. Δεν μπορούσε να το ελέγξει. Ένιωθε να μην την χωράει το σπίτι, κάποιος να την σπρώχνει σε έναν βάλτο. Κρίση πανικού.

Συχνά κλαίει κρυφά. Κάποια βράδια φοβάται πως δεν θα ξυπνήσει το πρωί.

Πρόλαβε να πάρει τηλέφωνο στο γκρουπ τον Βασίλη, τη Στέλλα, την Έφη, τον Χάρη, τη Φανή ζητώντας βοήθεια….

Δεν μου αρέσουν οι παγκόσμιες ημέρες… Σήμερα* είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Αν έχεις στον κύκλο σου μια Μελίνα, Βασίλη, Στέλλα, Έφη, Χάρη, Φανή, μην περιμένεις αυτήν τη μέρα, γιατί μπορεί να είναι αργά.


*Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τα ψυχικά νοσήματα.