Μου είχε στείλει πρόσφατα ένα link με τα καινούργια του τραγούδια. Στο τρίτο άκουσμα κιόλας έχω κολλήσει σε δυο συγκεκριμένα -το ένα έχει λάτιν διάθεση και το άλλο είναι το ζεϊμπέκικο του δίσκου- και το μοιράζομαι μαζί του. Στο ηχητικό μήνυμα που μου στέλνει ως απάντηση, το όλο νόημα γέλιο επιβεβαιώνει ότι και τα δύο περιλαμβάνονται ανάμεσα σε αυτά που έχουν ξεχωρίσει ήδη στην Ελλάδα, μαζί φυσικά με το swing «Πάντα εδώ θα έρχεσαι» του Οδυσσέα Ιωάννου, αλλά και το «Εμείς» με τον πολύ επίκαιρο στίχο, του οποίου μάλιστα «το βιντεοκλίπ πάει πετώντας», όπως μου λέει χαρακτηριστικά.

Καθώς η κουβέντα μας μέσω messenger περιστρέφεται γύρω από την «Καρέκλα» και την ιδέα που έχει για το βιντεοκλίπ, μου στέλνει μια φωτογραφία, στην οποία χωράνε όλες οι εικόνες που κανείς μπορεί να δημιουργήσει στη φαντασία του με το συγκεκριμένο τραγούδι. Μια φωτογραφία ενδεικτική της Αθήνας του σήμερα, της ζωής όλων μας τον τελευταίο ένα χρόνο, αλλά και της δικής του καθημερινότητας που όλο αυτό το διάστημα, παρά τις όποιες δυσκολίες, ήταν άκρως δημιουργική.

Μια φωτογραφία από την πόλη που -μετά την επιτυχημένη του πορεία στο Voice- ο ίδιος επέλεξε ως τόπο διαμονής, φτιάχνοντας αισίως έναν ολοκληρωμένο δίσκο και ερμηνεύοντας μεταξύ άλλων στίχους του σπουδαίου Οδυσσέα Ιωάννου.

Έναν δίσκο αποτελούμενο από ένα μεγάλο κράμα ακουσμάτων, όπου εκεί μέσα ο ακροατής μπορεί σχετικά εύκολα να «εντοπίσει» όλα αυτά που επηρέασαν τον Χρήστο Θεοδώρου όλα αυτά τα χρόνια: μουσικές από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, την αύρα της Λευκωσίας, εικόνες από τη Διαχρονική και το Café City που κάποτε έπαιζε ο ίδιος, εικόνες από τα live μαγαζιά της Αθήνας, αλλά κυρίως την ενέργεια της ελληνικής πρωτεύουσας!

Γιατί επιλέγεις να περάσεις την καραντίνα στην Αθήνα και όχι στην Κύπρο;

Προτίμησα να μείνω Αθήνα γιατί εδώ είμαι πιο συγκεντρωμένος στη μουσική μου. Μπορώ να εστιάσω στα τραγούδια μου... Αγκαλιάζω τη μοναξιά μου και αυτό με βοηθά να αντλώ από μέσα μου. Ό,τι έχω στο υπόγειο με βοηθά να γράφω και εν τέλει μέσα από τη δημιουργία έρχεται η λύτρωση.

Και γιατί επιλέγεις να κυκλοφορήσεις την πρώτη ολοκληρωμένη σου δουλειά σε μια τόσο ιδιαίτερη περίοδο που όλα είναι παγοποιημένα;

Γιατί ακριβώς αυτή την περίοδο, εγώ, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την τέχνη… Την οποιαδήποτε μορφή τέχνης, είτε είναι μουσική, θέατρο, ζωγραφική, ποίηση, χορός κτλ. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις... Έχουν κλείσει όλες τις επιχειρήσεις. Μας έχουν κλειδώσει στα σπίτια. Και ακόμα χειρότερα, σε πολλές περιπτώσεις έξω από τα σπίτια μας. Χτυπιόμαστε από παντού. Ο άνθρωπος μπαίνει στο περιθώριο. Η τέχνη είναι ο δυνατός αντίλογος σε αυτή τη μαυρίλα, είναι η κόντρα σε ό,τι προσπαθεί να μας τραβήξει πίσω, σε ότι πάει να μας κόψει το οξυγόνο.

Τι κερδίζει ή τι καταφέρνει κάποιος κυκλοφορώντας έναν δίσκο το 2021; Τι θέλεις να πετύχεις εσύ;

Το κάνεις για να μπορέσεις να κρατηθείς από τη μουσική. Ή, πιο σωστά, η μουσική να σε κρατήσει κοντά της... Χρειάζεται αυτό το κάτι παραπάνω. Χρειάζεται ένα κομμάτι της δικιάς σου ιστορίας, τα δικά σου κομμάτια. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από τη μουσική, χωρίς μουσική. Ακούω μουσική παντού, ακόμα και την ώρα που κοιμάμαι πρέπει να παίζει κάτι. Θεωρώ ότι είναι και ευθύνη μας, ως καλλιτέχνες επιβάλλεται να δίνουμε και τα δικά μας κομμάτια, να μιλάμε με τη δική μας φωνή, να λέμε τη δική μας ιστορία, τα δικά μας τραγούδια!

Πως θα χαρακτήριζες αυτό τον δίσκο με μια λέξη ή έστω μια πρόταση;

Μουσικές του κόσμου!

Το ομώνυμο του δίσκου «Πάντα εδώ θα έρχεσαι» όπως και το «Μόνος την αγάπη μας» υπογράφονται από τον Οδυσσέα Ιωάννου. Τι ωραίο έχεις να μας διηγηθείς από τη συνύπαρξή σου με τον σπουδαίο αυτό στιχουργό;

Θέλω να πω ότι η συνεργασία με τον τεράστιο αυτό στιχουργό, ποιητή, Οδυσσέα Ιωάννου, πάντα θα αποτελεί για μένα σταθμό στη μουσική μου πορεία. Είναι ένας στιχουργός που πάντοτε θαύμαζα! Θαύμαζα το ύφος αλλά και το ήθος του. Ένας άνθρωπος που τα λόγια του είναι πάντα λίγα και πολύ προσεγμένα, και αυτό το εκτιμώ πολύ. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι μια τυχαία συνάντηση μαζί του, την επόμενη μέρα της εμφάνισή μου στον τελικό του Voice, όπου μάλιστα είχα πει ένα δικό του τραγούδι, το «Σ’ αγαπάω ακόμα». Είχαμε βρεθεί τυχαία στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Πετούσε και αυτός με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, για Κύπρο... Είχαμε πει τότε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι. Έβγαζα τον νέο μου δίσκο και του είπα ότι θα ήταν τιμή μου και μεγάλη μου χαρά να έχω και δικούς του στίχους... Έτσι και έγινε!

Τα τραγούδια που εγώ ξεχώρισα, όπως σου ανάφερα ήδη, είναι η «Καρέκλα» και το «Σε ακούω, φεύγω, σ’ αγαπούσα, να προσέχεις». Η αλήθεια είναι πως έχω κάνει πολλές εικόνες ακούγοντάς τα. Θα παίξει κανένα βιντεοκλίπ για κάποιο από αυτά, ή γενικά για κάποιο από τα τραγούδια του δίσκου;

Χαίρομαι που σου άρεσαν τα τραγούδια! Να πω εδώ ότι οι στίχοι σε τρία από τα τραγούδια του δίσκου είναι της αδερφής μου, Άνδρης Θεοδώρου (η οποία έχει γράψει μεταξύ άλλων το «Πόλη Χιόνι» του Φίλιππου Πλιάτσικα), και η μουσική δική μου. Σε σχέση με το ερώτημά σου, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε video clip για όσα περισσότερα τραγούδια είναι δυνατόν. Είχαμε τροχοδρομήσει να κάνουμε γυρίσματα για την «Καρέκλα» και για το «Πάντα εδώ θα έρχεσαι». Δυστυχώς, με την καραντίνα, μεταφέραμε τα σχέδιά μας για αργότερα! Τα γυρίσματα για το videoclip της «Καρέκλας» θα το κάναμε στην ταράτσα μου! Και για το «Πάντα εδώ θα έρχεσαι», στην Πλάκα, στην παλαιότερη περιοχή της Αθήνας! Ανυπομονούμε να ξεκινήσουμε ξανά τη διαδικασία των γυρισμάτων. Πάντως, έχουμε ήδη κυκλοφορήσει δύο videoclip, για το «Εμείς», σε στίχους Ιωάννη Παττά, και τις «Ανάσες», σε στίχους Γιάννη Μουρατίδη.

Ακούγοντας εσύ ο ίδιος τον δίσκο, αποστασιοποιημένα πια, εντοπίζεις τις επιρροές σου μέσα σε αυτόν;

Ήμουν πάντα πολύ ανήσυχος άνθρωπος. Από πολύ νεαρή ηλικία, μου άρεσε να ψάχνω νέες μουσικές, νέες απόψεις, νέες προτάσεις, νέους ήχος! Ελληνόφωνα και αγγλόφωνα, πολλές φορές και από γλώσσες που δεν γνωρίζω, επειδή απλώς μου άρεσε το συναίσθημα που έβγαζαν. Για να βρεις τον δικό σου χαρακτήρα και να γράψεις τη δική σου μουσική, είναι σημαντικό πρώτα να μπορείς να ακούσεις! Έτσι δημιουργείται ένα καλό κράμα μουσικής. Ο δίσκος έχει μέσα όλα αυτά τα χρόνια εμπειρίας, αλλά και τον εαυτό μου, κομμάτια της δικής μου ψυχοσύνθεσης. Αυτό ακούω όταν βάζω τα τραγούδια μου.

Μου είπες πρόσφατα ότι ετοιμάζεις κάτι μεγάλο. Αν δεν μπορείς ακόμα να το αποκαλύψεις, δώσε μας τουλάχιστον ένα hint για αυτό που έρχεται.

Αδύνατον! Αυτό που μπορώ να πω μόνο είναι ότι πρόκειται για μία μεγάλη συνεργασία και ότι προϋποθέτει τεράστια προσπάθεια, μήνες δουλειάς, ενέργειας και κυρίως ομαδικότητα! Και ότι σίγουρα θα ακουστεί σε παγκόσμιο επίπεδο!

Τέλος, θα ήθελα να μάθω από ποια ανάγκη διασκεύασες το «Μαμά γερνάω», αλλά και πώς αξιολογείς τη μέχρι τώρα πορεία του, με τα χιλιάδες views ειδικά στο Facebook;

Ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Ένας όμορφος διάλογος με τη μητέρα.. ένας ύμνος για τη μητέρα! Και δεν θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο, με αυτούς τους τεράστιος δημιουργούς, όπως η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Σταμάτης Κραουνάκης και με την τόσο συγκλονιστική ερμηνεία της Τάνια Τσανακλίδου, η οποία έχει κάνει τόσο κόσμο να κλάψει. Η διασκευή ήταν ένας τρόπος ξεχωριστός, για να πω στη δική μου μητέρα «σ’ ευχαριστώ που νοιάζεσαι». Να της πως ότι την ακούω και τη νοιάζομαι... Ήθελα επίσης να δείξω ότι στην τέχνη δεν υπάρχει ανδρικό και γυναικείο. Ότι δεν υπάρχει ταβάνι. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε την τέχνη γυμνή, με αγάπη και πάνω από όλα να είμαστε αληθινοί. Να γράφουμε και να δημιουργούμε με τη ψυχή μας.