Όπως και χιλιάδες άλλοι Κύπριοι, έφυγε με τον πόθο της επιστροφής στο σπίτι της, στην αγαπημένη της Αμμόχωστο. Έναν πόθο που εξέφρασε με τον πιο συνταρακτικό τρόπο στο ποίημα της «Στερνός Λόγος».
«Φύλαξε το κλειδί. Είναι του σπιτιού.
Όταν θα πας, ν’ ανοίξεις.
Σε τόπο φύλαξέ το σίγουρο
και κάπου- κάπου να το καθαρίζεις.
Δεν πρέπει να σκουριάσει.
Να’ ναι έτοιμο, μόλις σας πούνε
να γυρίσετε...
Έχω κλειδώσει δυο φορές την ξώπορτα.
Πρέπει να την τραβήξεις προς τα έξω,
μην ξεχάσεις...
Εγώ δε θα γυρίσω, όπως το λογάριαζα.
Εσύ θα πας.
Θα ξαναδείς το περιβόλι και την καρυδιά
που φύτεψα...
Πρόσεχε το κλειδί.
Η αυλή μας θα μοσκομυρίζει
γιασεμιά.
Το κλήμα θα’ χει σίγουρα καρπό...
Μόνο που χρόνια τώρα έμεινε ακλάδευτο.
Όταν θα πας, να φέρεις το Μηνά να το κλαδέψει.
Και μην ξεχάσεις τα βασιλικά στη γλάστρα.
Θα’ ναι όμορφα, Χαρά Θεού, μες στην αυλή μας.
Μην κλαις.
Μονάχα το κλειδί να το φυλάξεις καλά.
Ξέρεις τι δυσκολία θα’ χεις, αν το χάσεις;
Πού να’ βρεις μάστορη να σου αλλάξει κλειδαριά,
όταν στην Πόλη θα γυρίσεις».
Η Κλαίρη Αγγελίδου καταγόταν από την Αμμόχωστο. Γεννήθηκε το 1932. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών της, το 1951, μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1955 παντρεύτηκε τον Νίκο Αγγελίδη, φιλόλογο, δικηγόρο, μέλος της Βουλή των Αντιπροσώπων και αγωνιστή της Ε.Ο.Κ.Α. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου, από το 1956 μέχρι το 1991, οπότε και εξελέγη Βουλευτής ενώ από το 1993 μέχρι το 1997 διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Είχε τρία παιδιά, τον΄Αγγελο, τον Χρίστο και τον Τεύκρο.
Η Κλαίρη Αγγελίδου ήταν μέλος πληθώρας πολιτιστικών και ακαδημαϊκών συλλόγων, ενώ έλαβε πολλές διακρίσεις από διάφορους φορείς στην Κύπρο, την Ελλάδα, την Ιταλία, Βέλγιο, Αγγλία και Γαλλία.
Ανάμεσα σε άλλα ήταν επίτιμος μέλος του Γλωσσικού Ομίλου Κύπρου, της Λέσχης Λάϊονς Αρσινόη Αμμοχώστου, της Διεθνούς Οργάνωσης για την προώθηση των γυναικών της Ευρώπης (Συμβούλιο Κύπρου, Βραβείο για τις γυναίκες της Ευρώπης), της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας, του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και του Διεθνούς Συμβουλίου «Φίλου του Καζαντζάκη». Επιπρόσθετα διετέλεσε μέλος του 15μελούς Ιδρύματος Ωνάση (2000-2007), πρόεδρος του Συμβουλίου Ιστορικής Μνήμης Αγώνα Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959 (2005-2009) και μέλος πολλών άλλων Σωματείων και Οργανώσεων. Ήταν επιπλέον, Επίτιμη Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Middlesex του Λονδίνου.
Παράλληλα ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο με το οποίο έχει διακριθεί, ιδιαίτερα στον τομέα της ποίησης. Ποιήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στον Ελλαδικό και Κυπριακό τύπο και έχουν ανθολογηθεί σε διάφορες ανθολογίες της Κύπρου, της Ελλάδας , της Ιταλίας και της Ρουμανίας. Μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Τσέχικα, Βουλγάρικα, Αραβικά, Ισπανικά, Γερμανικά, Δανέζικα, Ρουμάνικα και Αλβανικά.
