Όλοι ξέρουμε πώς είναι να κάνεις μια δουλειά που σου αρέσει αλλά να έχεις μια άσχημη σχέση με το αφεντικό σου, λέει ο Independent. Αλλά πώς θα ήταν να πάρεις το αίμα σου πίσω;

Αυτό ακριβώς έκανε η Julie Cousins ​​από το Southampton την τελευταία της ημέρα ως καθαρίστρια σε υποκατάστημα της HSBC, όπου εργαζόταν τα τελευταία 35 χρόνια.

Αποχαιρετώντας τους συναδέλφους της, έστειλε μια επιστολή που απευθυνόταν προς όλες τις γυναίκες με τις οποίες συνεργάστηκε ξεχωρίζοντας μια από αυτές, την αφεντικίνα της.

«Κυρίες μου γειά σας, αύριο θα είναι η τελευταία φορά που καθαρίζω για την HSBC. Έχω ετοιμάσει έναν κάδο με υλικά καθαρισμού για την επόμενη καθαρίστρια, όποια κι αν είναι αυτή!», έγραψε, προσθέτοντας ότι για την παραίτησή της ευθύνεται αποκλειστικά η αφεντικίνα της: «Έφυγα από τη δουλειά εξ αιτίας του τρόπου που με τον οποίο με μεταχειρίστηκες, ήταν επιθετικός και σκληρός, αλλά αυτό δείχνει τον δικό σου χαρακτήρα σου, όχι τον δικό μου».

Και ολοκλήρωσε την επιστολή με κάτι θετικό: «Σας παρακαλώ να θυμάστε ότι σε έναν κόσμο που μπορείτε να είστε οτιδήποτε να επιλέγετε να είστε καλοί γιατί δεν είστε καλύτεροι από μια καθαρίστρια. Με εκτίμηση Julie».

Ο γιος της μοιράστηκε την επιστολή στο Twitter, η οποία έκτοτε έγινε viral, προσθέτοντας ότι την αγαπά, ενώ της ευχήθηκε και καλή συνταξιοδότηση.

Το σημείωμα έχει μοιραστεί πάνω από 10.000 φορές στο Twitter με πολλούς να επαινούν την Cousins για την ειλικρίνειά της και την στάση της απέναντι στην αφεντικίνα της.

Κάποιος έγραψε: «Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι η δουλειά κάποιου αντανακλά την αξία του ως άνθρωπος. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι η δουλειά είναι δουλειά και όποιος σηκώνεται και πηγαίνει στη δουλειά αξίζει τον ίδιο σεβασμό, είτε μαζεύει σκουπίδια είτε διαχειρίζεται την εταιρεία. Μπράβο στη μαμά σου!».

Ένας άλλος πρόσθεσε: «Μπράβο, ο μπαμπάς μου ήταν επιστάτης ενός σχολείου για 30 χρόνια. Πολύ αγενές προσωπικό. Όταν άρχισα να διδάσκω, ορκίστηκα ότι θα ήμουν πάντα φιλικός με όλο το προσωπικό του σχολείου».

Ένα τρίτος που δήλωσε καθαριστής είπε: «Είμαι καθαριστής για το NHS (εθνικό σύστημα υγείας της Μεγ. Βρετανίας) σε ένα νοσοκομείο ψυχικής υγείας. Μας αντιμετωπίζουν σαν μέλη της ομάδας. Οι ασθενείς μάς εμπιστεύονται και μας ανοίγονται περισσότερο από ό, τι στο νοσηλευτικό προσωπικό. Δεν τους απειλούμε. Παίζουμε σημαντικό ρόλο στην ανάρρωσή τους. Ήμουν διευθυντής τροφοδοσίας πριν μπω στο NHS».