Το πιο συγκλονιστικό, όμως, είναι ο δρόμος που διήνυσε αυτή η αθλήτρια, μέχρι να φτάσει στο σημείο να χαμογελά κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και αυτός ήταν σίγουρα ένας δρόμος μετ’ εμποδίων. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο, όπου κατετάγη πέμπτη, έφτασε στα όρια της κατάθλιψης και της αυτοκτονίας.
«Ήμουν νέα, μαύρη και ομοφυλόφιλη. Υπάρχουν πολλά στίγματα γύρω από αυτό και σκέφτηκα ότι δεν πρόκειται να βρω διέξοδο. Ο στίβος μού αποσπούσε την προσοχή, αλλά τα προβλήματα εξακολουθούσαν. Μια μέρα ενώ οδηγούσα, πέρασε από το μυαλό μου. Νομίζω ότι ήμουν 15 λεπτά μακριά από την αυτοκτονία», εξομολογήθηκε η ίδια.
Την τελευταία στιγμή, εντούτοις, αποφάσισε να πάει στον ψυχολόγο της που την αποθάρρυνε από αυτό. Διαγνώστηκε με κατάθλιψη, άγχος και σύνδρομο μετατραυματικού στρες. Μεταξύ αυτής της ημερομηνίας και φέτος πήρε μέρος μόλις σε τρεις αγώνες. Επέστρεψε τον Ιανουάριο. Τώρα μπορεί να δηλώνει ευτυχισμένη.
«Για μένα, έχοντας κερδίσει αυτό το μετάλλιο πιστεύω ότι μπορεί να χρησιμεύσει ως έμπνευση για την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, για άτομα με ψυχικές ασθένειες και για μαύρες μειονότητες. Αυτό σημαίνει τα πάντα», είπε στη συνέντευξη Τύπου.