Η ευφάνταστη ιδέα ενός δασκάλου σε χωριό της Ινδίας μετέτρεψε τους δρόμους σε υπαίθριες τάξεις.
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2021
2
λεπτά
Σε ένα μικρό χωριό στην ανατολική Ινδία, οι τοίχοι έχουν μετατραπεί σε μαυροπίνακες από έναν καθηγητή, ο οποίος προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα που δημιουργήθηκε λόγω του παρατεταμένου κλεισίματος στα σχολεία της χώρας.
Ο Deep Narayan Nayak, 34 χρονών, είναι δάσκαλος στο χωριό Joba Attpara στην περιοχή Paschim Bardhaman του δυτικού Bengal. Αυτός είναι ο άνθρωπος που έβαψε μαυροπίνακες σε τοίχους σπιτιών και διδάσκει τα παιδιά στους δρόμους του χωριού εδώ και έναν χρόνο. Το τοπικό σχολείο έκλεισε μετά από τα αυστηρά μέτρα της πανδημίας που τέθηκαν σε ισχύ τον Μάρτιο του 2020.
Ανάμεσα στις δραστηριότητες των παιδιών, είναι να γράφουν στους πίνακες των τοίχων και η χρήση μικροσκοπίων, καθώς ο Nayak τα επιβλέπει.
Γονιός ενός μαθητή λέει στο Reuters: «Η εκπαίδευση των παιδιών μας σταμάτησε από τότε που επιβλήθηκαν τα μέτρα για την πανδημία. Τα παιδιά απλώς χάζευαν τριγύρω μέχρι που ήρθε ο δάσκαλος και άρχισε να τα διδάσκει ξανά».
Ο Nayak διδάσκει τα πάντα στους περίπου 60 μαθητές του, από παιδικές ρίμες μέχρι τη σημαντικότητα της μάσκας και το πλύσιμο των χεριών για 60 δευτερόλεπτα. Έγινε γνωστός ως «ο δάσκαλος του δρόμου» και όλοι οι χωρικοί είναι ευγνώμονες για τη δουλειά του.
Τα σχολεία σε όλη τη χώρα άρχισαν να ανοίγουν σταδιακά τον τελευταίο μήνα. Κάποιοι επιδημιολόγοι και πολιτικοί επιστήμονες καλούν όμως για το ολοκληρωτικό άνοιγμα όλων των σχολείων, για να αποτραπεί η περαιτέρω απώλεια της παιδικής μάθησης.
Μια έρευνα που έγινε τον Αύγουστο και στην οποία συμμετείχαν περίπου 1,400 μαθητές, δείχνει πως στις αγροτικές περιοχές, μόνο 8% των μαθητών μελετούσαν διαδικτυακά, 37% δεν μελετούσαν καθόλου και περίπου 50% δεν είχαν καν την ικανότητα να διαβάσουν περισσότερες από μερικές λέξεις.
Ο Nayak λέει πως ανησυχούσε πως οι μαθητές του θα απομακρύνονταν από το ακαδημαϊκό σύστημα αν δεν συνέχιζαν το σχολείο, αφού οι περισσότεροι είναι μαθητές πρώτης γενιάς και οι γονείς τους είναι ημερομίσθιοι υπάλληλοι.
Συνεχίζει λέγοντας: «Έβλεπα παιδιά να χαζεύουν στους δρόμους του χωριού, να παίρνουν τα ζώα για να βοσκήσουν και ήθελα να βεβαιωθώ πως η μάθησή τους δεν θα σταματήσει».