Αφότου άφησαν το μήνυμα να στεγνώσει όλο το βράδυ, δίπλα στο τζάκι του σπιτιού τους, το ξετύλιξαν την επόμενη ημέρα και διάβασαν όσα είχε γράψει ο Σάσα, ο οποίας ενημέρωνε για το πού ζει, ποια είναι τα χόμπι του, τα ονόματα των τριών κολλητών του φίλων και για το τηλέφωνο του.
Το σημείωμα τελείωνε με το “σας παρακαλώ, τηλεφωνήστε μου”. Το ζευγάρι κάλεσε, αλλά ο αριθμός δεν χρησιμοποιείτο πια. Προφανώς και οι Ιρλανδοί δεν παραιτήθηκαν. Επικοινώνησαν με εφημερίδα της πόλης του Σάσα (Όσεαν Σίτι), όπου κάποιος έτυχε να αναγνωρίσει το όνομα, σε συνδυασμό με τους φίλους που αναφέρονταν. Ένας ήταν ο Ουέιν.
Αποκαλύφθηκε πως ο Σάσα είχε βρει το μπουκάλι, μια μέρα που ψάρευε με τον γείτονα του και τον άνθρωπο που του έμαθε το χόμπι αυτό, τον Ουέιν Σμιθ. Τους χώρισαν δεκαετίες. Τους ένωνε η αγάπη για το ψάρεμα. Πέραν ενός σημειώματος (το υπέγραφαν δυο Αμερικανίδες), υπήρχαν και δυο χαρτονομίσματα του ενός δολαρίου. Όπως και το μήνυμα “περάστε στον επόμενο”.