Παιδιά χαμογελούν, έπειτα από μέρες. Το πρόσωπό τους φωτίζεται ή δάκρυα τρέχουν από τα μάτια τους. Αρχίζουν να εκφράζουν συναισθήματα, μετά το μακελειό στο Ουβάλντε του Τέξας. Και σε αυτό βοηθούν οχτώ golden retriever.

Η Μπόνι Φίαρ και η ομάδα της, από το φιλανθρωπικό ίδρυμα της λουθηρανικής εκκλησίας, εδώ και χρόνια ταξιδεύουν στις ΗΠΑ, προσφέροντας με τους σκύλους τους παρηγοριά σε επιζώντες τραγωδιών. Τις τελευταίες ημέρες, πήγαν με οχτώ golden retriever στο Ουβάλντε, εκεί όπου ένας 18χρονος σκότωσε 19 παιδιά και δύο δασκάλες, στο σχολείο τους.

Οι Abner, Cubby, Devorah, Elijah, Gabriel, Joy, Miriam και Triton είναι οι σκύλοι που ανέλαβαν να προσπαθήσουν να παρηγορήσουν τους επιζώντες. Η ομάδα βρέθηκε στην πλατεία της πόλης, καλώντας παιδιά και ενήλικες που βρίσκονταν εκεί να παίξουν με τα ζώα. «Σε παρακαλώ χάιδεψέ με», ανέφεραν τα γιλέκα που φορούσαν τα σκυλιά.

«Πολλές φορές έπειτα από κάτι τέτοιο οι άνθρωποι δεν θέλουν να μιλήσουν σε άνθρωπο. Έπειτα από τραυματικά γεγονότα δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν κάποιον άνθρωπο, απλά θέλουν κάτι που μπορούν να αγγίξουν, να μιλήσουν χωρίς να τους κρίνουν», εξήγησε η Μπόνι Φίαρ. «Δείχνουν αγάπη άνευ όρων», συμπλήρωσε δείχνοντας τους σκύλους.

Η ατμόσφαιρα στην πόλη είναι βαριά από τη θλίψη και τα παιδιά το νιώθουν, μέχρι τη στιγμή που βλέπουν τους σκύλους. Ξαφνικά, το πρόσωπό τους φωτίζεται με ένα χαμόγελο. Ένα μικρό κορίτσι κάθισε στο γρασίδι και αγκάλιασε την Μίριαμ. Όταν απομακρύνθηκε, δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό της. Όμως, όταν ο σκύλος την πλησίασε για ένα φιλί, το κοριτσάκι γέλασε. Η μητέρα της παρακολουθούσε, πασχίζοντας να συγκρατήσει τα δικά της δάκρυα.

«Για αυτό είμαστε εδώ, για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να εκφράσουν τα συναισθήματά τους», είπε η Φίαρ. Νωρίς το πρωί της Κυριακής, η ομάδα της έδωσε το «παρών» σε μια ιδιωτική εκδήλωση, όπου συγκεντρώθηκαν για να θρηνήσουν οικογένειες που επηρεάστηκαν άμεσα από το μακελειό.

«Μπορούσες να καταλάβεις ότι πολλά από τα παιδιά δεν ήταν έτοιμα ακόμη να μιλήσουν. Πλησίαζαν έναν σκύλο αρκετά θλιμμένα και μπερδεμένα. Αλλά μετά αγκάλιαζαν, χαμογελούσαν ή ακόμη και μιλούσαν στον σκύλο», περιέγραψε η Φίαρ.

Οι γονείς κατακλύστηκαν από τα συναισθήματα βλέποντας τα παιδιά τους να αλληλεπιδρούν με τα ζώα, συμπλήρωσε. Για πρώτη φορά έπειτα από μέρες τα παιδιά τους χαμογελούσαν ξανά.

Κάποια στιγμή ακούγονταν τόσο δυνατά γέλια από το σημείο, που κάποιοι ανησύχησαν και πήγαν να ελέγξουν τι συνέβαινε. «Ήταν η ομάδα μας με τους σκύλους και τα παιδιά. Δεν θα έλεγα ότι ήταν ακριβώς χαρούμενα, αλλά απολάμβαναν τη στιγμή ξεχνώντας τη φρίκη», είπε η Φρίαρ.

Η διαδικασία του θρήνου και της επούλωσης θα πάρει καιρό, συμπλήρωσε. Για πολλούς, ακόμη δεν έχει ξεκινήσει. «Θα επιστρέψουμε. Σε μια κρίση όπως αυτή, η επούλωση δεν γίνεται μέσα σε τέσσερις ή πέντε ημέρες. Θα φέρουμε περισσότερους σκύλους και θα μείνουμε για όσο μας χρειάζονται», τόνισε.

ΠΗΓΗ