Πρώτα ήρθαν οι σαρωτές δακτυλικών αποτυπωμάτων, μετά τα συστήματα αναγνώρισης προσώπων. Τώρα, μια νέα τεχνολογία βιομετρικής αναγνώρισης μπορεί να σας αναγνωρίζει από την ανάσα.

Ιάπωνες ερευνητές παρουσίασαν πειραματικό σύστημα που χρησιμοποιεί χημικό αισθητήρα και λογισμικό μηχανικής μάθησης για να ταυτοποιεί πρόσωπα με βάση το χημικό προφίλ του εκπνεόμενου αέρα.

Η «τεχνητή μύτη» μπορεί να ταυτοποιεί έως 20 άτομα με ακρίβεια άνω του 97%, αναφέρουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κιούσου στην επιθεώρηση Chemical Communications.

«Εδώ και λίγο καιρό η ανθρώπινη οσμή αναδεικνύεται ως νέα κλάση βιομετρικής ταυτοποίησης» λέει ο Τσαϊγιανούτ Τζιραϊουπάτ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.

Άλλες ερευνητικές ομάδες είχαν πειραματιστεί με τις ουσίες που απελευθερώνει το ανθρώπινο δέρμα, ωστόσο η συγκέντρωση των ουσιών αυτών στον αέρα είναι υπερβολικά μικρή για να επιτρέψει ακριβείς προβλέψεις.

«Η συγκέντρωση πτητικών ενώσεων του δέρματος μπορεί να είναι μόνο μερικά μέρη ανά δισεκατομμύριο ή τρισεκατομμύριο, ενώ οι ενώσεις που εκπνέονται μπορεί να φτάσει τα αρκετά μέρη ανά εκατομμύριο» εξηγεί ο Τζιραϊουπάτ σε ανακοίνωση της ομάδας του.

«Η ανθρώπινη ανάσα έχει μάλιστα χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση του καρκίνου, του διαβήτη, ακόμα και της Covid-19» επισημαίνει.

Σε πρώτη φάση, η ομάδα του ανέλυσε δείγματα ανάσας με αισθητήρα που ανιχνεύει 16 διαφορετικές ουσίες και εντόπισε 28 πτητικές ενώσεις που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για βιομετρική αναγνώριση.

Η αξιοπιστία της εξέτασης παρέμεινε υψηλή, στο 97,8%, όταν δοκιμάστηκε σε 20 άτομα. «Ήταν μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές ηλικίες, φύλο και εθνικότητα. Είναι ενθαρρυντικό που βλέπουμε τόσο υψηλή αποτελεσματικότητα σε όλο το εύρος» λέει ο Τζιραϊουπάτ.

Παραδέχεται πάντως ότι μένει ακόμα πολλή δουλειά πριν αξιοποιηθεί η τεχνολογία στην πράξη: οι εθελοντές του πειράματος κλήθηκαν να μείνουν νηστικοί για έξι ώρες πριν από την εξέταση ώστε να μην μπερδεύεται ο αισθητήρας από πτητικές ενώσεις που πηγάζουν στο στομάχι.

Το πρόβλημα, ελπίζουν οι ερευνητές, θα μπορούσε να λυθεί με βελτίωση του αισθητήρα.


ΠΗΓΗ