Αυτό το «νησί-φάντασμα» κάποτε υπήρξε ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη της Γης
Βρίσκεται στη μέση του ωκεανού.
Κυριακή 04 Σεπτεμβρίου 2022
2
λεπτά
Φωτογραφίες: Sébastien Tixier
Το πιο διάσημο από τα 505 ακατοίκητα νησιά του νομού Nagasaki είναι το Hashina (ή Gunkanjima, δηλαδή το «νησί θωρηκτό»). Βρίσκεται εννέα μίλια από τις ακτές τις πόλης και θεωρείται σύμβολο της ταχείας εκβιομηχάνισης της Ιαπωνίας.
Η ιστορία του ερειπωμένου, πλέον, νησιού ξεκινάει το 1890, όταν το αγόρασε η εταιρεία Mitsubishi προκειμένου να στεγάσει εκεί τους εργάτες που θα αναλάμβαναν τη σκληρή δουλειά της εξόρυξης άνθρακα από τη θάλασσα.
Το 1916 η Mitsubishi έχτισε το ψηλότερο κτίριο της Ιαπωνίας για την εποχή, που έφτανε τους επτά ορόφους και στέγαζε χιλιάδες εργάτες.
Τα επόμενα 55 χρόνια χτίστηκαν ακόμα περισσότερα κτίρια με αποτέλεσμα πάνω στο νησί να στηθεί ολόκληρη πόλη η οποία φιλοξενούσε νηπιαγωγείο, σχολείο, νοσοκομείο, ιερούς χώρους, γυμναστήριο, αίθουσες ψυχαγωγίας και πισίνα. Συγκεκριμένα, σε κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο του νησιού αναλογούσαν ογδόντα τρεις κάτοικοι.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 έως το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, Κορεάτες και Κινέζοι αιχμάλωτοι πολέμου αναγκάστηκαν να εργαστούν εκεί κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες. Υπολογίζεται ότι εκείνη την περίοδο έχασαν τη ζωή τους 1300 εργάτες λόγω ατυχημάτων και υποσιτισμού.
Το 1959 γίνεται ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του πλανήτη, αφού στα 16 στρέμματα του στέγαζε 5.259 κατοίκους.
Καθώς το πετρέλαιο αντικατέστησε τον άνθρακα στην Ιαπωνία τη δεκαετία του 1960, τα ορυχεία άνθρακα άρχισαν να κλείνουν σε όλη τη χώρα, κάτι που έγινε και με τα ορυχεία Hashima.
Το ενδιαφέρον για το νησί επανεμφανίστηκε τη δεκαετία του 2000 όταν η Ιαπωνία ζήτησε και πέτυχε (μαζί με άλλες 21 βιομηχανικές περιοχές) την αναγνώριση της νήσου Hashima από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας, προκαλώντας την αντίδραση της Νοτίου Κορέας και της Κίνας επειδή πολίτες τους είχαν αναγκαστεί να εργαστούν εκεί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έκτοτε, το νησί Hashima έγινε αντικείμενο αρκετών ντοκιμαντέρ, προσελκύοντας το ενδιαφέρον δημοσιογράφων, κινηματογραφιστών και φωτογράφων από ολόκληρο τον κόσμο.