Με δημοσίευσή της στην επιθεώρηση «Gondwana Research» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης στην Ολλανδία υποστηρίζουν ότι εντόπισαν τα ίχνη ή όπως αναφέρουν «τα λείψανα» μιας μεγάλης τεκτονικής πλάκας της Γης που υπήρχε μέχρι αρκετά πρόσφατα στον πλανήτη.

Πρόκειται για μια τεκτονική πλάκα που βρισκόταν στην περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού που βρίσκονται σήμερα οι Φιλιππίνες, το Βόρνεο και η περιοχή της Ινδοκίνας (Μιανμάρ, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ). Η πλάκα αυτή εκτιμάται ότι είχε μέγεθος περίπου 25 εκατομμύρια τετραγωνικά χλμ. έχει λάβει την ονομασία «Pontus» και οι γεωλόγοι γνώριζαν την ύπαρξη της αλλά δεν είχαν εντοπίσει μέχρι σήμερα κάποια ευρήματα της.

Η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η μελέτη που πραγματοποίησαν μέσω προσομοιώσεων σε ωκεάνια πετρώματα της συγκεκριμένης περιοχής υποδεικνύει ότι κάποια από αυτά τα πετρώματα ανήκουν στην χαμένη τεκτονική πλάκα. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο Πόντος υπήρχε στην επιφάνεια της Γης τουλάχιστον πριν από περίπου 160 εκατ. έτη και αν και υπήρχε σταδιακή του συρρίκνωση κάποια τμήματα του εξακολουθούσαν να υπάρχουν μέχρι και πριν από 20 εκατ. έτη που γεωλογικά είναι ιδιαίτερα κοντινό χρονικό διάστημα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο Πόντος έπεσε θύμα της γεωλογικής διεργασίας της βύθισης όπου μια τεκτονική πλάκα συναντιέται με κάποια γειτονική τεκτονική πλάκα και λόγω της βαρύτητας βυθίζεται κάτω από την άλλη κινούμενη προς τον μανδύα του πλανήτη. Μια βυθισμένη τεκτονική πλάκα αφήνει πίσω της κάποια ίχνη και πιο συγκεκριμένα κάποια πετρώματά της σε διάφορα σημεία της στεριάς ή της θάλασσας τα οποία περιμένουν τους γεωλόγους να τα εντοπίσουν.

Η συγκεκριμένη περιοχή του Δυτικού Ειρηνικού θεωρείται η πιο σύνθετη γεωλογικά στον πλανήτη αφού αποτελούσε ένα «σταυροδρόμι» πολλών τεκτονικών πλακών που συναντιόντουσαν μεταξύ τους έχοντας αφήσει εκεί τα ίχνη τους δημιουργώντας ένα μοναδικό γεωλογικό οικοσύστημα με πολλών ειδών και ηλικιών πετρώματα καθένα εκ των οποίων αποτελεί ένα κομμάτι στο γεωλογικό παζλ του πλανήτη μας για αυτό και η περιοχή αποτελεί μόνιμο πεδίο επιστημονικής έρευνας.


ΠΗΓΗ