Η γεννημένη στη Λευκωσία εικαστικός, Ερατώ Χατζησάββα, είναι η πρώτη γυναίκα πρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, που αναδείχθηκε από τις πρυτανικές εκλογές της Σχολής.
Συνυποψήφιοί της ήταν οι: Βασίλειος Βλασταράς, Καθηγητής του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Α.Σ.Κ.Τ. και Γεωργία Σαγρή, Αν. Καθηγήτρια του Τμήματος Εικαστικών Τεχνών της Α.Σ.Κ.Τ.
Η θητεία της νέας πρυτάνεως θα λήξει την 31η Αυγούστου 2027.
Ποια είναι η Ερατώ Χατζησάββα
Η γεννημένη στη Λευκωσία εικαστικός Ερατώ Χατζησάββα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Αριστούχος της ΑΣΚΤ, μαθήτρια του Τριαντάφυλλου Πατρασκίδη, του Ηλία Δεκουλάκου και του Δημοσθένη Κοκκινίδη, το 2004 αποφοίτησε από το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της ΑΣΚΤ «Ψηφιακές Μορφές Τέχνης», ενώ σήμερα εκπονεί διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το 2005 πήρε το πρώτο βραβείο (Χρυσό Φάρο) στην Μπιενάλε Αλεξανδρείας.
Από το 2000 μέχρι το 2011 εργάστηκε ως διδάσκουσα στο Ζ’ Εργαστήριο Ζωγραφικής με Διευθυντή τον καθηγητή Γιάννη Ψυχοπαίδη και Επίκουρο Καθηγητή το Γιάννη Σκαλτσά. Το Δεκέμβριο του 2012 εκλέχθηκε επίκουρη καθηγήτρια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στον τομέα Ζωγραφικής. Σήμερα διδάσκει στο Γ’ Εργαστήριο Ζωγραφικής με διευθυντή τον καθηγητή Μάριο Σπηλιόπουλο.
Έχει στο ενεργητικό της 10 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, στη Λευκωσία και το Ρέθυμνο ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο, Γερμανία, Ελβετία και αλλού. Έργα της βρίσκονται στην Κρατική Πινακοθήκη της Κύπρου, στην Πινακοθήκη του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ, στο Μουσείο Πιερίδη, στην Πινακοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Έχει επιμεληθεί ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λευκωσία και Κωνσταντινούπολη.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι εικαστικές της αναζητήσεις επικεντρώνονται στη μεταγραφή του βιντεακού έργου σε τρισδιάστατη επιτοίχια αποτύπωση.
Ασχολήθηκε επίμονα με τη σύζευξη των παραδοσιακών με τις σύγχρονες εκφράσεις, μέσα από νέες αναζητήσεις και επαναδιατυπώσεις στην εικαστική χρήση των πολυμέσων. Κινήθηκε ανάμεσα στη ζωγραφική και την πολυμεσική γραφή συνδυαστικά, δημιουργώντας μια σειρά έργων που ξεχωρίζουν με την πρωτοτυπία, την ευαισθησία, την εκφραστικότητα, το βαθύ προβληματισμό και τη χρήση σύγχρονων υλικών.
Αρχίζοντας από το ζωγραφικό έργο και τις πρώτες ενασχολήσεις της περνά μέσα από βίντεο (την πολυμεσική έκφραση) στο τρισδιάστατο επιτοίχιο έργο, όπου το βάθος αποτυπώνει την ιστορικότητα του χώρου και η διάχυτη μνήμη ανακαλεί μέσα από συνειρμούς το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν: Δοκιμασίες της ιστορίας, το οδυνηρό ’74, η διάψευση των προσδοκιών, οι βίαιες διαδηλώσεις, οι πυρκαγιές, οι συγκρούσεις, ένας κόσμος γύρω μας που βρίσκεται σε μια βίαιη ιστορική ανατροπή, ενεργοποιούν ένα εικαστικό μνημονικό με υπερχρονικές διαστάσεις. Η φωτιά ως κυρίαρχη παρουσία λειτουργεί ως συνδετικό του «κύκλου της καταγγελίας», για τη συλλογική άλλα και την ατομική δοκιμασία.
ΠΗΓΗ
