Ήρθε μια στιγμή, κάπου σε έναν δρόμο στο αγροτικό Τενεσί, που ο Χάρβεϊ Λιούις ένιωσε ότι μπορούσε να συνεχίσει να τρέχει για πάντα.

Σε αυτό το σημείο, ήταν ήδη σε κίνηση, σχεδόν ασταμάτητα, για περίπου τέσσερις ημέρες, κάνοντας κύκλους γύρω από τους ίδιους δρόμους, μονοπάτια και διαδρομές ανάμεσα σε μια ομάδα δρομέων που μειωνόταν συνεχώς.

Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ για τους μαραθώνιους Backyard Ultras, τότε ήρθε η ώρα να τους μάθετε μιας και σημειώθηκε μια εξωπραγματική επίδοση - ένα ανεπανάληπτο νέο παγκόσμιο ρεκόρ γι’ αυτό το ακραίο αγώνισμα τρεξίματος.

Ο Χάρβεϊ Λιούις, ένας έμπειρος Αμερικανός υπερδρομέας, πέτυχε το αδιανόητο: έτρεξε τα 450 μίλια (724,2 χλμ) σε 108 ώρες, σημειώνοντας ρεκόρ όλων των εποχών στο Big Dog Backyard Ultra του Τενεσί στις ΗΠΑ.

Ξεκινώντας στις 07:00 τοπική ώρα του Σαββάτου 21 Οκτωβρίου, ο Λιούις σταμάτησε να τρέχει τεσσεράμισι μέρες αργότερα, την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου.

Τι είναι τα backyard ultras

Για πολλούς, το τρέξιμο 450 μιλίων σε έναν μόνο αγώνα είναι ακατανόητο και εν μέρει εξωφρενικό – οπότε γιατί δρομείς όπως ο Λιούις επιλέγουν να το κάνουν; Και τι είδους διαδρομή ακολουθούν για να ολοκληρώσουν μια τέτοια απόσταση;

Οι Backyard Ultras γεννήθηκαν το 2011 στο Τενεσί, όπου ο 47χρονος δρομέας πέτυχε το ασύλληπτο παγκόσμιο ρεκόρ. Πλέον υπάρχουν διάφορα Backyard Ultras σε όλο τον κόσμο, τα οποία προσελκύουν έναν αυξανόμενο αριθμό φιλόδοξων αθλητών αντοχής χρόνο με τον χρόνο.

Η μορφή ενός αγώνα Backyard Ultra είναι αρκετά απλή. Οι συμμετέχοντες πρέπει να τρέχουν έναν γύρο 6,7 χιλιομέτρων μέσα σε μία ώρα, κάθε ώρα, μέχρι να μείνει μόνο ένας συμμετέχων στον αγώνα. Οι δρομείς αποχωρούν από τον αγώνα για 3 βασικούς λόγους:

– Αποτυχία ολοκλήρωσης του γύρου εντός της ώρας.

– Αποτυχία παρουσίας στην γραμμή της εκκίνησης λίγο πριν ξεκινήσει ο επόμενος γύρος.

– Αποδοχή της ήττας.

Έτσι, εάν ολοκληρώσει κάποιος έναν γύρο σε 45 λεπτά, έχει 15 λεπτά πριν ξεκινήσει ο επόμενος γύρος. Το τι θα κάνει ο καθένας με τον χρόνο του εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο, αλλά πρέπει να βρίσκεται στη γραμμή εκκίνησης πριν ξεκινήσει ο επόμενος γύρος.

Ουσιαστικά, κάθε ώρα γίνεται νέος αγώνας. Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα ή αργά τρέχει κανείς τον κύκλο, αρκεί να περάσει τη γραμμή τερματισμού πριν τη μια ώρα. Το ρολόι δεν σταματά ποτέ.

Νικητής είναι ο αθλητής ο οποίος θα ολοκληρώσει τον τελευταίο γύρο μόνος του. Όλοι οι υπόλοιποι είναι «τεχνικά» εκτός αγώνα. Σε περίπτωση που κανένας αθλητής δεν μπορεί να ολοκληρώσει άλλον έναν γύρο μόνος του, δεν υπάρχει νικητής.

Έκανε γύρους για μέρες

Ο Χάρβεϊ Λιούις δεν ήταν ο μόνος δρομέας που συνέχισε για περισσότερες από 100 ώρες στο φετινό Big Dog Backyard Ultra. Συνολικά, έξι διαγωνιζόμενοι ξεπέρασαν αυτό το ορόσημο, με τρεις από αυτούς να σπάνε όλοι το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ των 102 ωρών που κατείχε ο Αυστραλός Φιλ Γκορ από τον Ιούνιο του 2023.

Ο μεγάλος νικητής έτρεχε σχεδόν ασταμάτητα, για περίπου 4,5 μέρες, κάνοντας κύκλους γύρω από τους ίδιους δρόμους, μονοπάτια και διαδρομές ανάμεσα σε μια ομάδα δρομέων που μειώνονταν συνεχώς.

Έδινε μάχη με τη στέρηση ύπνου, τα εξαντλημένα πόδια του και το λερωμένο από τον ιδρώτα και τη ρινορραγία γιλέκο που φορούσε. Καθώς ο αγώνας περνούσε, άρχισε να αισθάνεται ασταμάτητος. «Υπήρχε κάποιο σημείο όπου ο εγκέφαλός μου ανέλαβε… και το σώμα τελικά παραδόθηκε στο μυαλό μου», περιέγραψε ο ίδιος.

Ο Λιούις, δάσκαλος γυμνασίου και έμπειρος δρομέας αποστάσεων από το Σινσινάτι, ολοκλήρωσε τον αγώνα μετά από 108 γύρους των 6,7 χλμ. - που ισοδυναμούν σχεδόν με 725 χλμ.- σε 4,5 ημέρες.

Αλλόκοτη προπόνηση, καθόλου νερό και παραισθήσεις

Η προπόνησή του για τον φετινό αγώνα ήταν κατά καιρούς περίεργη, ειδικά όσον αφορά τη διαχείριση της στέρησης ύπνου. Κατά τη διάρκεια των μεσημεριανών διαλειμμάτων στο σχολείο, έστρωνε ένα χαλάκι γιόγκα σε αποθήκη και προσπαθούσε να αποκοιμηθεί για τρία έως πέντε λεπτά όσο το δυνατόν γρηγορότερα, προσομοιώνοντας τα μικρά διαλείμματα που έκανε μεταξύ των γύρων στον αγώνα Backyard Ultra. Άλλες φορές λέει ότι έτρεχε στο πάρκο και ξάπλωνε στο γρασίδι για αρκετά λεπτά.

Αλλά, η στρατηγική του ύπνου πήγε περίπατο. Αδυνατώντας να ηρεμήσει το μυαλό του το προηγούμενο βράδυ, κοιμήθηκε μόνο τρεις ώρες και μετά δεν κοιμήθηκε καθόλου τις τρεις πρώτες ημέρες του αγώνα. Μετά από αυτό, μπορούσε να «σβήσει» για ένα ή δύο λεπτά μεταξύ των γύρων.

Ευτυχώς, δεν υπέφερε από τις «απίστευτα έντονες παραισθήσεις» που τον ταλαιπώρησαν κατά τη διάρκεια ενός αντίστοιχου αγώνα στην Αυστραλία νωρίτερα μέσα στη χρονιά. Βέβαια, η διαύγειά του δεν έμεινε ανεπηρέαστη, καθώς την τέταρτη μέρα, άρχισε να μιλάει με ασυναρτησίες στους άλλους ανταγωνιστές του.

Υπολογίζει ότι έκαψε περισσότερες από 40.000 θερμίδες κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι οποίες ήταν όλες φυτικής προέλευσης – κάτι που, όπως λέει, βοηθούσε το στομάχι του όταν έτρωγε εν κινήσει.

Η διατροφή ήταν ποικίλη και άφθονη: αβοκάντο και χούμους, σούπα από φακές, ζυμαρικά με φιστίκια, vegan γιαούρτια, cupcakes και διάφορα φρούτα (βατόμουρα, μάνγκο, καρπούζι) ήταν στο μενού.

Επίσης, δεν ήπιε καθόλου νερό, προτιμώντας υγρά με θερμίδες όπως νερό καρύδας, κόκα κόλα ή ροφήματα ηλεκτρολυτών.

Για καλό σκοπό

Το σπουδαιότερο όλων: έτρεχε για να συγκεντρώσει χρήματα υπέρ του Brighton Center, ενός οργανισμού στο Βόρειο Κεντάκι που βοηθά άτομα και οικογένειες να πετύχουν οικονομική σταθερότητα και ανεξαρτησία. Παράλληλα, στόχος του είναι να εμπνεύσει τους ανθρώπους να επενδύσουν περισσότερο στην προσωπική τους υγεία – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να βγουν σε εξωτερικούς χώρους για 20 ή 30 λεπτά κάθε μέρα.

Όσον αφορά τους προσωπικούς του στόχους, ο Λιούις έχει αρχίσει να σκέφτεται ήδη πώς θα μπορούσε να πετύχει νέο ρεκόρ. «Αν έρθει ξανά η ευκαιρία: πώς θα μπορέσω να περάσω στην πέμπτη μέρα;» συλλογίζεται. Τεσσεράμισι μέρες και 725 χλμ. μετά, μπορεί να είναι απλώς η αρχή για τον Χάρβεϊ Λιούις. Αυτός είναι τελικά ένας αγώνας χωρίς τερματισμό.

Με πληροφορίες από huffpost μέσω CNN