Μια βρετανική ομάδα προστασίας της άγριας φύσης αναζητά εργαζόμενο για να απασχοληθεί σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα νησιά του κόσμου για 13 μήνες.

Η νήσος Γκαφ, που ανήκει στη βρετανική επικράτεια, βρίσκεται στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό και δεν έχει μόνιμο πληθυσμό. Απέχει περίπου 2.400 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική χώρα της Αφρικής, δεν έχει αεροδρόμιο και απαιτείται ένα ταξίδι επτά ημερών με βάρκα για την προσέγγιση των ακτών της.

Στο Γκαφ βρίσκονται επτά εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων οι Rebekah Goodwill και Lucy Dorman, και οκτώ εκατομμύρια πουλιά.

Πριν μετακομίσουν στη μέση του πουθενά, οι δυο τους απασχολούνταν σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου, για λογαριασμό της Βασιλικής Εταιρείας Προστασίας Πτηνών (RSPB). Η Dorman εργαζόταν στην Ανταρκτική, ενώ η Goodwill, που αναμένεται να φύγει από το Γκαφ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στη Σκωτία.

Για να καλύψει τη θέση της, η RSPB αναζητά έναν νέο εργαζόμενο με μισθό μεταξύ 25.000 και 27.000 λιρών (28.000 - 30.000 ευρώ). Οι υποψήφιοι θα πρέπει να έχουν «πτυχίο θετικών επιστημών ή εμπειρία σε σχετικό αντικείμενο» αλλά και «εμπειρία στον χειρισμό άγριων πτηνών/ζώων και παρακολούθησής τους».

Το πόστο περιλαμβάνει πολύωρες παρακολουθήσεις πουλιών και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες στο νησί.

Οι Rebekah Goodwill και Lucy Dorman προειδοποιούν τους ενδιαφερόμενους πως πρέπει να αντέχουν σε ακραίες καιρικές συνθήκες, αλλά και να ανεχτούν να μην έχουν φρέσκο φαγητό για έναν χρόνο. Αστειευόμενη, η Dorman σημειώνει πως ως Βρετανίδα πίστευε ότι είχε συνηθίσει τις βροχοπτώσεις, αλλά στο Γκαφ είναι πολύ συχνότερες.

«Είμαστε ένας μικρός βράχος στη μέση του Νότιου Ατλαντικού, οπότε έχουμε αρκετά ακραία καιρικά φαινόμενα».

Τα γεύματα των ελάχιστων ανθρώπων του νησιού είναι συσκευασμένα και η ίδια παραδέχεται πως το ζήτημα του φαγητού είναι ένα από τα πλέον στρεσογόνα για όλους όσους έρχονται στο Γκαφ. Αυτό που της έχει λείψει στο διάστημα που είναι εκεί, είναι τα φρέσκα καρότα ή ένα ωραίο μήλο.

Όλο το φαγητό αποθηκεύεται σε δύο μεγάλους καταψύκτες και γίνεται ανεφοδιασμός μία φορά τον χρόνο. Το φύτεμα φρούτων ή λαχανικών έχει αποκλειστεί καθώς εκφράζονται φόβοι για τη βιοασφάλεια.

Παρότι τόσο μακριά από το σπίτι της, η Goodwill σημειώνει πως νιώθει πιο κοντά στους φίλους και συγγενείς της απ’ όταν εργαζόταν στη Σκωτία. Έχει πρόσβαση στο ίντερνετ και συχνή επαφή με τους δικούς τους, αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις είναι σε εξαιρετικό επίπεδο, κάτι που βοηθά στο να περνά ευχάριστα ο χρόνος.

«Είναι πολύ ωραία η κοινότητα εδώ, μοιραζόμαστε ιστορίες, μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον όταν δεν μπορείς να είσαι σε έναν γάμο ή μια κηδεία», αναφέρει.

Στο πλαίσιο της δουλειάς τους, παρακολουθούν τις κινήσεις διαφόρων απειλούμενων πτηνών, όπως το κίτρινο άλμπατρος και ο πετρίτης και καλούνται να αντεπεξέλθουν στα καθήκοντά τους, ανεξαρτήτως καιρού.

Συλλέγουν δεδομένα σχετικά με τους νεοσσούς στο νησί και τον «πόλεμο» που τους έχουν εξαπολύσει τα ποντίκια. Πιστεύεται πως τα τρωκτικά έφτασαν στο νησί τον 19ο αιώνα, στα αμπάρια ναυτικών, και γίνεται προσπάθεια για την εξάλειψή τους. Οι προσπάθειες είναι σε καλό δρόμο, αλλά δεν έχουν εξαφανιστεί, ακόμα, πλήρως.

Άρα, όσοι σκέφτονται να κάνουν αίτηση για τη θέση εργασίας, πρέπει να αναλογιστούν όλες τις αντιξοότητες: πουλιά, ποντίκια, κακές καιρικές συνθήκες, και να αποφασίσουν μέχρι την Κυριακή, που ολοκληρώνεται η διαδικασία.

Με πληροφορίες από Lifo / BBC