Το 2008, η Μαρία Σολωμού εργαζόταν στο Χημείο του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Εκείνη την περίοδο άρχισε να νιώθει έντονους πονοκεφάλους και να έχει θολούρες. Η πρώτη διάγνωση των γιατρών ήταν εγκεφαλικό. Τελικά, η ασθενής είχε όγκο στον εγκέφαλο.
Κατάφερε να οδηγηθεί στην ορθή διάγνωση αφού ήταν εξαρχής πεπεισμένη ότι η διάγνωση του εγκεφαλικού δεν ήταν αυτή που ανταποκρινόταν στην κατάστασή της.
Σε μια συγκινητική συνέντευξη, η Πρόεδρος του Συνδέσμου Ατόμων και Φίλων με Όγκο στον Εγκέφαλο, Μαρία Σολωμού, εξήγησε στο ΣΙΓΜΑ και στην εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι» πώς οι γιατροί οδηγήθηκαν σε λάθος διάγνωση, περιγράφοντας παράλληλα, τον δύσκολο αγώνα που έδωσε, καταφέρνοντας εν τέλει να βγει νικήτρια.
Αντιμέτωπη δύο φορές με τον καρκίνο
Μετά την αρχική διάγνωσή της στην Κύπρο, η ασθενής αποτάθηκε σε γιατρό στο εξωτερικό και έλαβε θεραπεία σε εξειδικευμένο νοσηλευτήριο της Βρετανίας.
«Όταν ενημέρωσα τους γιατρούς στην Κύπρο για τη λανθασμένη διάγνωση, μού είπαν ότι δεν μού είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο να έχω όγκο στον εγκέφαλο και ότι βρίσκονταν στο στάδιο της διερεύνησης. Ωστόσο, ο γιατρός στο εξωτερικό μού τόνισε πως τα χάπια που μου είχαν δώσει στην Κύπρο δρούσαν αρνητικά στον καρκίνο που είχα», δήλωσε χαρακτηριστικά η κα Σολωμού.
Πέντε χρόνια μετά την πρώτη διάγνωση, ο όγκος επανεμφανίστηκε. Η κα Μαρία αυτήν τη φορά χειρουργήθηκε στο εξωτερικό και βγήκε ξανά νικήτρια.
Τότε, αποφάσισε να ιδρύσει μαζί με άλλους ασθενείς τον Σύνδεσμο Φίλων και Ατόμων με Όγκο στον Εγκέφαλο με στόχο την ευαισθητοποίηση για τη σπάνια ασθένεια.
Η κα Σολωμού έθιξε, μεταξύ άλλων, και την απουσία νευροογκολόγων στην Κύπρο, αφού αυτοί είναι οι ειδικοί ιατροί που πρέπει, σύμφωνα με την ίδια, να παρακολουθούν τους ασθενείς με όγκους στον εγκέφαλο.
Κάθε χρόνο στην Κύπρο καταγράφονται περίπου 60 νέα περιστατικά ατόμων με όγκους εγκεφάλου. Τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία καταδεικνύουν την ανάγκη για άμεση ανάληψη δράσης για στήριξη και θεραπεία των εν λόγω ασθενών.
«Δεν αγνοούμε τους επίπονους πονοκεφάλους», λέει καταληκτικά η κα Μαρία, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη να δίδεται η δέουσα προσοχή σε όλα τα συμπτώματα των ασθενών, ώστε να αποφεύγονται οι λανθασμένες διαγνώσεις.
