Την ώρα που άνθρωποι περισυνελέγονταν νεκροί από τη θάλασσα, μετά το πολύνεκρο ναυάγιο με μετανάστες στα ανοιχτά της Πύλου, η Τατιάνα Στεφανίδου θέλησε να εκφράσει την ανησυχία της για τον αριθμό των ασθενοφόρων που καταφθάνουν στο σημείο, για να συνδράμουν στις επιχειρήσεις. Την ώρα που μετρούμε νεκρούς -μέχρι στιγμής ο αριθμός των επιβεβαιωμένων ανέρχεται στους 78- και αναζητούμε αγνοουμένους, η Τατιάνα Στεφανίδου είπε, χωρίς ντροπή, ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι «επιβαρύνουν την Ευρώπη», κρατούν απασχολημένα και τα ασθενοφόρα της χώρας, αφήνοντας εκτεθειμένους άλλους ανθρώπους – όπου άνθρωποι, βλ. Έλληνες – που ίσως τα χρειαστούν.

Η Τατιάνα Στεφανίδου προχώρησε ουσιαστικά σε μία άνευ προηγουμένου σύνδεση ανάμεσα σε αυτήν τη φρικτή επικαιρότητα με το θέμα των ελλείψεων του ΕΚΑΒ σε ασθενοφόρα. Επιχείρησε η κα Στεφανίδου να βάλει σε μια ζυγαριά τις ανθρώπινες ζωές και να ζυγιάσει ποιες μετρούν περισσότερο και ποιες λιγότερο ή ποιες είναι περισσότερο σημαντικές από τις άλλες.

«...Επιβαρύνοντας την Ευρώπη και τη χώρα μας με αυτούς τους ανθρώπους, τους κατατρεγμένους ανθρώπους. Γιατί λέω επιβαρύνοντας; Διότι χθες κάναμε την κουβέντα για τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουν. Τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουν διαθέσιμα στην Ελλάδα. Και εδώ έχουμε μια κολοσσιαία κινητοποίηση, έχουν πάει οκτώ-δέκα ασθενοφόρα, για να βοηθήσουν την κατάσταση. Εάν αυτή τη στιγμή κάποιος χρειαστεί ασθενοφόρο στον νομό Πελοποννήσου, αν κάποιος σε ένα χωριό πάθει καρδιακό επεισόδιο, πού θα βρεθεί ασθενοφόρο να τον μεταφέρει;», ακούστηκε να λέει η κυρία Στεφανίδου.

Την ώρα που μέσα σε ένα σκάφος εκτυλίχθηκε ακόμη μια τραγωδία με ανθρώπους που αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, στη ζυγαριά κάποιων υπερίσχυσε ο ρατσιστικός λόγος και η έλλειψη ανθρωπιάς. Την ώρα που η Μεσόγειος έγινε ξανά τάφος για δεκάδες ανθρώπους που στοίβαξαν τα όνειρά τους μέσα σε αμπάρια, κάποιοι άνθρωποι τόλμησαν, ανερυθρίαστα, να ζυγίσουν τη σημαντικότητα των ανθρωπίνων ζωών.

Την ίδια στιγμή, η γαλλική εφημερίδα Liberation κυκλοφορεί με ένα συγκλονιστικό εξώφυλλο που δείχνει απλώς μια λωρίδα θάλασσας: τον υγρό τάφο στον οποίο έχουν χαθεί ανώνυμα τόσοι και τόσοι άνθρωποι, θύματα της παγκόσμιας ανισότητας, φτώχειας και πολέμου.

Η εφημερίδα γράφει στο εκδοτικό της σημείωμα ένα άρθρο εν θερμώ εναντίον των τακτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να φρουρεί ασφυκτικά τα σύνορά της. Ένα απόσπασμα:

«Πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες που προσπαθούν, με κάθε κόστος, να ξεφύγουν από την πείνα, τη δυστυχία και τη βία για να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη; Πώς μπορούμε ακόμα, όταν κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί χωρίς να ανατριχιάζουμε, να επιμένουμε να διπλοκλείνουμε τα σύνορα της Ευρώπης, όταν ξέρουμε ότι ακριβώς αυτό το κλείσιμο είναι που παρακινεί τους μετανάστες να παρακάμπτουν το εμπόδιο και να παίρνουν τις πιο επικίνδυνες διαδρομές; Πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι στερούμε από άλλους ανθρώπους, ξένους, μια καλύτερη ζωή, όταν όλοι μας είμαστε προϊόντα προηγούμενων μεταναστεύσεων και οι περισσότεροι πρόγονοί μας έδωσαν τις ίδιες μάχες; Πώς μπορούμε ακόμα να εμποδίζουμε άνδρες και γυναίκες να έρθουν να εργαστούν στο έδαφός μας, όταν συνεχώς θρηνούμε για την έλλειψη προσωπικού σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, εταιρείες μεταφορών, εστιατόρια, αρτοποιεία κ.ο.κ.;

Η τραγωδία στην Πελοπόννησο είναι ανείπωτη: εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα απλούστατο αλιευτικό σκάφος, από τους οποίους ζητήθηκε να βγάλουν τα σωσίβια τους για να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο, εγκαταλείπουν τη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη με φόβο, χωρίς εναλλακτική λύση. Είναι καιρός να αλλάξουμε μυαλά, αν όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, τουλάχιστον για ένα ζήτημα κοινής λογικής: η πολιτική μας να μην υποδεχόμαστε τους μετανάστες δεν αποδίδει. Δεν αποτρέπει τους επίδοξους μετανάστες να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη. Τους σκοτώνει».