Πριν από έναν χρόνο, ο Τζέικ, ένα λαμπραντόρ ηλικίας 9 ετών, βρέθηκε να περιφέρεται στο Waco του Τέξας με μια τεράστια μάζα στο πλάι του λαιμού του, μεγαλύτερη από το κεφάλι του.

Η Long Way Home Adoptables, μια τοπική ομάδα διάσωσης, παρέλαβε τον σκύλο και του βρήκε αμέσως ανάδοχη οικογένεια, η οποία στη συνέχεια συμβουλεύτηκε κτηνίατρο σχετικά με τον όγκο.

Αναγνωρίζοντας ότι η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου θα ήταν επικίνδυνη, ο κτηνίατρος παρέπεμψε τον Τζέικ στη Σχολή Κτηνιατρικής και Βιοϊατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Τέξας, όπου οι γιατροί διέγνωσαν αδενοκαρκίνωμα, έναν όγκο του σιελογόνου αδένα. Ο καρκινικός όγκος είχε εξαπλωθεί από τον αδένα μέχρι το αυτί του Τζέικ.

«Ασθένειες των σιελογόνων αδένων είναι αρκετά συχνές, αλλά ο καρκίνος των σιελογόνων αδένων δεν είναι», εξηγεί η καθηγήτρια Δρ Βάνα Ντίκερσον. «Στην περίπτωση του Τζέικ, το σάλιο συσσωρευόταν επειδή είχε αυτόν τον μεγάλο όγκο που εμπόδιζε τους σιελογόνους αδένες του. Και είναι σίγουρα αρκετά ασυνήθιστο να έχει φτάσει σε τόσο προχωρημένο στάδιο».

Στη χειρουργική επέμβαση του Τζέικ- που χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από φιλόζωους που είδαν την ιστορία του στα social media - οι γιατροί αφαίρεσαν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του όγκου. Επειδή ωστόσο ήταν μεγάλος και βρισκόταν δίπλα στην τραχεία και τον οισοφάγο του σκύλου, δεν κατάφεραν να τον αφαιρέσουν ολόκληρο. Έβγαλαν, όμως, αρκετό προκειμένου να παρατείνουν τη ζωή του Τζέικ και να τον κάνουν να νιώσει καλύτερα.

«Σε οποιονδήποτε τύπο όγκου, ιδανικά, πρέπει να τον αφαιρέσεις μαζί με τον ιστό γύρω του για να βεβαιωθείς ότι δεν αφήνεις καρκινικά κύτταρα πίσω», λέει η Δρ Βάνα Ντίκερσον. «Αλλά επειδή ο όγκος του Τζέικ ήταν τόσο μεγάλος και δίπλα σε τραχεία και οισοφάγο, η επέμβαση ήταν περισσότερο για λόγους ανακούφισης».

«Θέλαμε απλώς να του προσφέρουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όσο διαρκέσει η ζωή του», πρόσθεσε η Έιπριλ Πλέμονς, διευθύντρια της Long Way Home Adoptables.

Ο Τζέικ υποβλήθηκε επίσης σε χημειοθεραπείες για να μειωθεί ο κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου. Μόλις ανάρρωσε, το καταφύγιο άρχισε να ψάχνει νέο παντοτινό σπίτι για εκείνον.

Ανάμεσα στους δεκάδες ανθρώπους που ενδιαφέρθηκαν ήταν και η Τζόσι Μπράουν, μια υπεύθυνη κτηνιατρείου με την τεχνογνωσία και τους πόρους που απαιτούνται για να παράσχει στον Τζέικ οποιαδήποτε ιατρική περίθαλψη χρειαστεί μελλοντικά- και τον υποδέχθηκε στο σπίτι της με μεγάλη χαρά.

Δυστυχώς, ο όγκος του Τζέικ έχει αρχίσει να μεγαλώνει ξανά, αλλά η Τζόσι καταφέρνει και αφαιρεί το περισσότερο υγρό μία φορά την εβδομάδα για να μην αυξηθεί πολύ. Στόχος της είναι να δώσει στον Τζέικ όσο το δυνατόν περισσότερη άνεση και αγάπη μετά από όλα όσα έχει περάσει.

«Ο Τζέικ είναι το καλύτερο αγόρι. Δεν φαίνεται ποτέ να πονάει και απολαμβάνει την παρέα με τους δικούς του. Δεν του πήρε καθόλου χρόνο να προσαρμοστεί στη ζωή μας- σαν να ήταν γραφτό να βρεθεί εδώ».


Με πληροφορίες από lifo