Εξαντλημένη από την πίεση να πετύχει ως φωτογράφος, η Λίτσκι Λι αποφάσισε να δεχθεί μια καλύτερη προσφορά: εγκατέλειψε τη δουλειά της για να γίνει κι εκείνη ένα από τα πολλά παιδιά της Κίνας που πληρώνονται από τις οικογένειές τους για να μένουν στο σπίτι.

Η Λι, 21 ετών, περνά τώρα τις μέρες της ψωνίζοντας για την οικογένειά της στην κεντρική πόλη Λουογάνγκ και φροντίζοντας τη γιαγιά της, η οποία πάσχει από άνοια. Οι γονείς της την πληρώνουν μισθό 6.000 γιουάν (835 δολάρια) τον μήνα, που θεωρείται ο σταθερός μισθός της μεσαίας τάξης στην περιοχή της.

«Ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι στο σπίτι είναι επειδή δεν αντέχω την πίεση τού να πηγαίνω στο σχολείο ή στη δουλειά», δήλωσε η Λι, απόφοιτος λυκείου. «Δεν θέλω να ανταγωνίζομαι έντονα τους συνομηλίκους μου. Έτσι επιλέγω να ”ξαπλώσω” εντελώς», είπε, χρησιμοποιώντας μια δημοφιλή φράση που αναφέρεται στην αποχή από εξαντλητικά ωράρια εργασίας και παραδοσιακές οικογενειακές αξίες και τοποθετείται υπέρ της επιδίωξης μιας απλούστερης ζωής.

«Δεν χρειάζομαι απαραίτητα μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά ή μια καλύτερη ζωή», πρόσθεσε.

Η Λι δεν είναι η μόνη. Και δεν είναι μόνο η δυσαρέσκεια που οδηγεί στο φαινόμενο των «υιών και θυγατέρων πλήρους απασχόλησης», ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε στον δημοφιλή κινεζικό ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Douban στα τέλη του περασμένου έτους.

Οι περισσότεροι από τους δεκάδες χιλιάδες νέους που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λένε ότι αποσύρονται στα σπίτια τους επειδή απλώς δεν μπορούν να βρουν δουλειά.

Υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους

Το ποσοστό ανεργίας για τους νέους 16 έως 24 ετών στις αστικές περιοχές έφτασε το 21,3% τον περασμένο μήνα, ποσοστό ρεκόρ.

Η ανεργία των νέων έχει προστεθεί σε μια σειρά από αντίξοες συνθήκες - η υποτονική εγχώρια κατανάλωση, η υποχώρηση της ιδιωτικής βιομηχανίας και η προβληματική αγορά ακινήτων - και έχει γίνει ένας σημαντικός πονοκέφαλος για την ηγεσία της Κίνας, καθώς η ανάκαμψη της χώρας μετά τον Covid εξανεμίζεται.

Και το πρόβλημα μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι δείχνουν τα επίσημα στοιχεία.

Ο Ζανγκ Ντάνταν αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, έγραψε σε άρθρο πρόσφατα ότι αν συμπεριληφθούν οι 16 εκατομμύρια νέοι που «μένουν άπραγοι» στο σπίτι ή βασίζονται στους γονείς τους, και επομένως δεν αναζητούν ενεργά εργασία, το πραγματικό ποσοστό ανεργίας των νέων θα μπορούσε να ανέλθει στο 46,5% τον Μάρτιο.

Διαφέρουμε από τη γενιά των 80′s που θέλει να «τρώει τους παλιούς»

Στο Douban, περίπου 4. 000 μέλη μιας ομάδας που ονομάζεται «κέντρο επικοινωνίας για την εργασία των παιδιών πλήρους απασχόλησης» συζητούν θέματα που σχετίζονται με την καθημερινή «εργασιακή» τους ζωή.

Κυρίως στα 20 τους χρόνια, λένε ότι διαφέρουν από το «ken lao zu», που μεταφράζεται περίπου ως «η γενιά που τρώει τους παλιούς», ένα προηγούμενο φαινόμενο δημοφιλές μεταξύ των γεννημένων τη δεκαετία του 1980.

Αυτοί οι 30άρηδες σπούδασαν και πίεσαν σκληρά τον εαυτό τους, για να προοδεύσουν στην καριέρα τους και συχνά κάνουν ελάχιστα πράγματα στο σπίτι, παρά το γεγονός ότι βασίζονται στην οικογένεια για βοήθεια με τα ενοίκια και άλλα έξοδα. Αντίθετα, τα σημερινά «επαγγελματίες» παιδιά περνούν χρόνο με τους γονείς και κάνουν τις δουλειές του σπιτιού με αντάλλαγμα την οικονομική υποστήριξη.

«Αν μας δεις από μια διαφορετική οπτική γωνία, δεν διαφέρουμε από τους νέους που έχουν δουλειά», δήλωσε η Λι, η οικογένεια της οποίας την υποστήριξε στην απόφασή της να εγκαταλείψει την τρέλα της καθημερινότητας.

«Πηγαίνουν να εργαστούν στις πόλεις και κερδίζουν μηνιαίο μισθό 3. 000 έως 4. 000 γουάν (419 έως 559 δολάρια). Αλλά δεν μπορούν να συντηρηθούν καθόλου. Εξακολουθούν να τρώνε στο σπίτι των γονιών τους, να ζουν μαζί τους ή να πληρώνουν αυτοί για τα διαμερίσματα ή τα αυτοκίνητά τους. Τα έξοδα διαβίωσής τους πληρώνονται εν μέρει από τους γονείς», είπε.

Μήπως φταίει η πανδημία

Οι κοινωνιολόγοι λένε, ότι οι τραυματικές εμπειρίες της Κίνας με τα αυστηρά μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, έχουν συμβάλει στο να αναθεωρήσουν ριζικά οι νέοι τους στόχους της ζωής τους και στο να τους υποστηρίζουν σε αυτό οι γονείς τους.

«Διανοητικά και ψυχολογικά, οι άνθρωποι στην ηπειρωτική Κίνα εξακολουθούν να αναρρώνουν από την πανδημία Covid-19», δήλωσε ο Φανγκ Ξου, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια.

«Πιστεύω ότι η επιθυμία να περνάς ποιοτικό (χρόνο) με τους αγαπημένους σου, ο προβληματισμός σχετικά με το νόημα της ζωής ή ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή εξακολουθεί να υφίσταται», είπε.

Λιγότερες ευκαιρίες - «άγριος» ανταγωνισμός

Αυτή η τάση των «επαγγελματιών» παιδιών είναι επίσης, ένα σημάδι ότι οι νέοι έχουν πολύ λιγότερες ευκαιρίες σε μια οικονομία που προηγουμένως έτρεχε επί δεκαετίες, πλουτίζοντας τις γενιές που τώρα στηρίζουν τα παιδιά τους.

Μετά από μια αρχική έκρηξη δραστηριότητας στις αρχές του τρέχοντος έτους, η οικονομική ανάκαμψη της Κίνας έχει επιβραδυνθεί και η επιχειρηματική εμπιστοσύνη παραμένει αδύναμη. Ο ιδιωτικός τομέας, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας και η μεγαλύτερη πηγή απασχόλησης, έχει πληγεί από τη σαρωτική ρυθμιστική καταστολή από τα τέλη του 2020.

Η Νάνσυ Τσεν, μια «κόρη πλήρους απασχόλησης» στην ανατολική επαρχία Γιανγκξί, επηρεάστηκε από την εκστρατεία.

Η 24χρονη δίδασκε σε ιδιωτικό φροντιστήριο μετά την αποφοίτησή της από το κολέγιο, αλλά έχασε τη δουλειά της το 2021, όταν οι αρχές απαγόρευσαν τις κερδοσκοπικές υπηρεσίες διδασκαλίας.

Εκτός από τα οικογενειακά της καθήκοντα, είναι απασχολημένη με την υποβολή αιτήσεων για κυβερνητικές θέσεις εργασίας και τις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό.

Η Τσεν λέει ότι δεν έχει κλείσει τίποτα ακόμα λόγω του «άγριου ανταγωνισμού». Πρόσθεσε ότι υπήρχαν 30. 000 υποψήφιοι για τρεις πρόσφατες κενές θέσεις εργασίας σε μια δημοτική αρχή στην επαρχία της.

«Αλλά δεν μπορώ να είμαι (κόρη πλήρους απασχόλησης) για πολύ καιρό», είπε. «Πρέπει να περάσω τις εξετάσεις ή να βρω δουλειά. Αλλιώς θα έχω άγχος».

Πηγή