Τη ζωή ηλικιωμένων ποντικών κατάφερε να αυξήσει ομάδα επιστημόνων, μετά τη σύνδεση αιμοφόρων αγγείων τους με νεαρά ποντίκια. Οι μεταγγίσεις νεανικού αίματος βοήθησαν τα τρωκτικά να ζήσουν από 6% έως 9% περισσότερο. Κάτι που στον άνθρωπο θα μπορούσε να μεταφραστεί σε έξι επιπλέον χρόνια ζωής!

Αν και η μελέτη δεν είχε στόχο να αποδειχθεί ως θεραπεία αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης ή ως θεραπεία αντιγήρανσης για τους ανθρώπους, δείχνει ότι το αίμα των νεαρών ποντικών περιέχει χημικές ενώσεις που προάγουν τη μακροζωία στα ηλικιωμένα, δήλωσαν οι ερευνητές.

«Υποθέτω ότι είναι ένα χρήσιμο κοκτέιλ το αίμα από τα νεαρά ποντίκια», σχολίασε στους New York Times ο James White, κυτταρικός βιολόγος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Duke και υπεύθυνος της μελέτης.

Συνένωση ζώων και αντιγηραντική δράση

Η διαδικασία της ένωσης δύο ζώων μέσω τον αιμοφόρων αγγείων τους, είναι γνωστή ως παραβίωση και έχει μακρά ιστορία στην επιστήμη.

Για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, Γάλλοι επιστήμονες συνέδεσαν τα αιμοφόρα αγγεία δύο αρουραίων. Για να αποδείξουν ότι οι αρουραίοι είχαν κοινό κυκλοφοριακό σύστημα, έκαναν ένεση με μια θανατηφόρα ουσία σε ένα από τα δύο ζώα. Η ουσία πέρασε και στα δύο ζώα, καθώς παρατηρήθηκε διαστολή κόρων και στους δύο αρουραίους.

Τη δεκαετία του 1950, ο Clive McCay του Πανεπιστημίου Cornell και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την παραβίωση για να μελετήσουν τις διαδικασίες της γήρανσης. Οι ειδικοί ένωσαν νεαρούς με ηλικιωμένους αρουραίους, κόβοντας και ράβοντας τις πλευρές τους, ώστε να συγκολλήσουν τα τριχοειδή αγγεία του δέρματος. Σε αυτό το πείραμα οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αναγεννήθηκαν οι χόνδροι από τα οστά των ηλικιωμένων ποντικών και φαίνονταν πολύ νεότεροι.

Αρκετά αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η παραβίωση βίωσε μια αναγέννηση. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τεχνικές του 21ου αιώνα για να μελετήσουν τι συμβαίνει όταν ζώα διαφορετικών ηλικιών μοιράζονται το ίδιο κυκλοφορικό σύστημα. Αυτό που βρήκαν ήταν ότι οι μύες και ο εγκέφαλος των ηλικιωμένων ποντικών αναζωογονήθηκαν, ενώ τα νεαρότερα ποντίκια έδειξαν σημάδια επιταχυμένης γήρανσης.

Μάλιστα, κάποιοι ειδικοί χάρηκαν τόσο πολύ με τα αποτελέσματα της μελέτης, που από τα προκαταρκτικά αποτελέσματά της στα ζώα, άρχισαν να προσφέρουν σε ηλικιωμένους ενέσεις πλάσματος αίματος από νέους ανθρώπους, ως έναν τρόπο για να θεραπεύσουν την άνοια και άλλες νόσους της τρίτης ηλικίας.

Η κατάσταση είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις, που η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ, είχε εκδώσει το 2019 ανακοίνωση, με την οποία ενημέρωνε το κοινό ότι η μέθοδος «δεν έχει αποδεδειγμένα κλινικά οφέλη και είναι δυνητικά επιβλαβής».

Μακροχρόνια πειράματα για τις αντιγηραντικές ιδιότητες

Για αρκετά χρόνια, ο Δρ White και οι συνεργάτες του βελτίωναν τις διαδικασίες παραβίωσης σε ποντίκια για να κατανοήσουν καλύτερα τα αντιγηραντικά αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες στο πλαίσιο των πειραμάτων που έκαναν, ένωσαν ένα ηλικιωμένο και ένα νεαρό ποντίκι για περίπου τρεις μήνες (διπλάσιος χρόνος από τα συνηθισμένα πειράματα παραβίωσης) πριν τα αποσυνδέσουν προσεκτικά.

Μετά την ανάρρωση των ζώων, οι επιστήμονες τα παρατηρούσαν για να διαπιστώσουν πόσο περισσότερο θα ζούσαν. Οι ερευνητές όχι μόνο βρήκαν ότι τα ηλικιωμένα ποντίκια έζησαν περισσότερο, αλλά επίσης και ότι η διαδικασία της γήρανσής τους φάνηκε να αλλάζει.

Επίσης, αφού αποσυνέδεαν τα ηλικιωμένα ποντίκια, οι επιστήμονες εξέτασαν μοριακούς δείκτες στο αίμα και το ήπαρ τους, οι οποίοι λειτουργούν ως ρολόι για τη βιολογική ηλικία ενός ζώου. Αυτά τα «ρολόγια» φαινόταν να έχουν σταματήσει. Δύο μήνες αργότερα, οι μοριακοί δείκτες έδειξαν τα ηλικιωμένα ζώα ως «νεότερα» από άλλα της ίδιας ηλικίας που δεν είχαν υποστεί τη διαδικασία της ένωσης μέσω αιμοφόρων αγγείων. «Αλλάξαμε την τροχιά της γήρανσης», δήλωσε θριαμβευτικά ο Δρ White.

Τα νεαρά ποντίκια επηρεάστηκαν επίσης, από την ένωση. «Τα νεαρά ποντίκια μεγάλωναν πιο γρήγορα, και όταν τα χωρίζαμε, επέστρεψαν στην προηγούμενη ηλικία τους», δήλωσε ο Vadim Gladyshev, ειδικός στον μηχανισμό του βιολογικού ρολογιού στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και συγγραφέας της νέας μελέτης, που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στο περιοδικό Nature Aging.

«Είναι μια όμορφη απόδειξη, αφού δείχνει πραγματικά ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι παροδικό», δήλωσε ο Tony Wyss-Coray, ειδικός στην παραβίωση στο Πανεπιστήμιο του Stanford, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Νέα πειράματα για την εξέλιξη της μεθόδου

Ωστόσο ο Michael Conboy, ένας ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϊ, προειδοποίησε ότι ένα παρόμοιο πείραμα που δημοσιεύθηκε πέρυσι από Ουκρανούς επιστήμονες δεν έδειξε ότι τα ηλικιωμένα ποντίκια ζούσαν περισσότερο μετά την παραβίωση. «Αλλά τουλάχιστον κάποιος κάνει αυτά τα πειράματα, κάτι που είναι γενναίο, γιατί δεν είναι εύκολα», δήλωσε ο Δρ Conboy.

Ο Δρ David Glass, αντιπρόεδρος του τμήματος ερευνών για τις διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία στη φαρμακευτική εταιρεία Regeneron, σημείωσε ότι η νέα έρευνα χρησιμοποίησε διαφορετικό είδος ποντικών από αυτό της περσινής μελέτης. «Έτσι θα πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός στη γενίκευση των ευρημάτων», σημείωσε.

Τώρα, ο Δρ White και οι συνεργάτες του προχωρούν σε νέα πειράματα, με στόχο να κατανοήσουν τι μπορεί να επιβραδύνει τη γήρανση στα ηλικιωμένα ποντίκια. «Κυνηγάμε το πώς και το γιατί», σχολίασε ο ίδιος.

Τα μακροχρόνια αποτελέσματα του πειράματος υποδηλώνουν, σύμφωνα με τον Δρα White, ότι η αιτία δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στο γεγονός ότι κύτταρα από τα νεαρά ποντίκια αναζωογονούν τα ηλικιωμένα. Κι αυτό επειδή όταν τα ηλικιωμένα αποσυνδέονταν, ναι μεν έχαναν την παροχή νέων κυττάρων, αλλά δεν επέστρεψαν στην προηγούμενη κατάστασή τους.

Μία εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό, είναι ότι επιβλαβείς ενώσεις που υπάρχουν στα γερασμένα κύτταρα των ηλικιωμένων ζώων «αραιώνονται» από το αίμα των νεαρών ποντικιών. Το «φρέσκο» αίμα μπορεί επίσης να περιέχει μόρια που αναπρογραμματίζουν τα κύτταρα στα ηλικιωμένα ποντίκια, ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν σαν νεότερα σε κυτταρικό επίπεδο, ακόμα και όταν αποσυνδεθούν από τα νεότερα.

Με πληροφορίες από New York Times